قضاییه رژیم آخوندی پس از اعدام شقاوت‌بار شهید قیام مصطفی صالحی که در جریان قیام بزرگ ۹۶ در اصفهان دستگیر شده بود، طی یک حکم بی‌سابقه قضایی همسر داغدار او را نیز به پرداخت دیه محکوم کرد؛ و تهدید نمود که در صورت عدم پرداخت آن، تنها سرپناه او و دو فرزند خردسالش را تصرف خواهد کرد.
این اقدام نفرت‌انگیز ـ‌که تنها در دورهٔ بربریت و زندگی قبیله‌ای می‌توان نمونهٴ آن را پیدا کرد ـ گویای عمق دنائت آخوندهاست که از فرط غیظ و کین حتی پس از کشتن بی‌ٰرحمانه و ناحق مخالفان خود خانوادهٔ آنها را نیز مشمول مجازات قرار می‌دهد.
مرتجعان حاکم به‌منظور ایجاد ارعاب در جامعه، با انتقام‌جویی و کین‌توزی حیوانی و حقیرانه نسبت به قیام‌آفرینان شجاع و ایجاد ارعاب در صددند که با صدور حکم پرداخت دیه برای همسر و فرزندان شهیدان، و از هم پاشاندن خانه و کاشانهٔ آنها روحیهٔ جنگندگی و تهاجم در جامعه را تحت تأثیر قرار داده و هر گونه نشانهٔ آن‌را از اذهان عمومی بزدایند. اما واقعیت‌های موجود و ابراز وحشت و هشدارهای مکرر کارگزاران و رسانه‌های رژیم نسبت به عصیان و فوران خشم مردمی گواه روشن شکست و ناکامی رژیم در این زمینه است.
قضاییه رژیم هم‌چنین در اقدامی دیگر حکم اعدام نوید افکاری قیام‌آفرین دلیر و قهرمان کشتی خطه فارس و احکام زندان و شلاق دو برادر او وحید و حبیب افکاری را نیز که به جرم شرکت در قیام ۹۶ در کازرون و شیراز دستگیر شده بودند، اعلام کرد.
اعدام؛ نماد قدرت یا نشانه ضعف
حاکمیت آخوندی که در اثر بحرانهای فزایندهٔ اجتماعی و اقتصادی در حال خفگی است و دائماًدر وحشت به‌سر می‌برد که مبادا با بروز جرقه‌ای انفجار و اشتعال بسا سهمگین‌تر از آبان ۹۸ رخ دهد، از چه رو ریسک می‌کند و به چنین اقداماتی دست می‌زند؟ مگر همین ماه گذشته نبود که از ترس عصیان توده‌هایی که میلیونها تن از آنان در شبکه‌های مجازی نسبت به احکام اعدام ۵ زندانی قیامی واکنش نشان داده و خشم و انزجار خود را نثار رژیم کرده بودند، مجبور به عقب‌نشینی شد؟
علت چیزی جز ضعف و زبونی در برابر یک جامعهٔ جوشان و انقلابی نیست که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند که به‌خاطر آن دچار حساب و کتاب و ترس شوند.
ارتجاع‌آخوندی که بنا به تجربه ۴ دهه استبداد و خودکامگی هیچگونه مخالفتی را بر علیه خود برنتافته و پاسخ هر مخالف و معترضی را پیوسته با سرکوب و کینهٔ حیوانی داده‌است؛ اکنون در برابر وضعیت به کلی متفاوت قرار گرفته به‌نحوی که هر اقدام سرکوبگرانه‌ای هزینهٔ سنگین‌تری را به او تحمیل می‌کند و به او اجازه نمی‌دهد که جهت خاموش اعتراضات و به عقب‌راندن مردم با دست باز از این اهرم سود بجوید. این واقعیتی است که در جریان درگیری اهالی روستای ابوالفضل کیانشهر اهواز و تسلیم‌ناپذیری و تهاجم آنان به مزدوران سرکوبگر که قصد تخریب منازل ساکنان را داشتند، اثبات شد و مردم خشمگین با اتکاء به روحیهٔ تهاجمی رژیم را به عقب راند و مجبور کرد تا موقتاً عقب بنشینند.
اما رژیمی که یکی از پایه‌های نظامش بر سرکوب سوار است به‌رغم آنچه گفته شد، آنگاه که موجودیت خود را در خطر ببیند، ناگزیر است طینت ضدبشری خود را بارز کند. بنا بر این اعدام بزدلانهٔ مصطفی صالحی و صدور احکام اعدام و زندان و شلاق سه جوان دلیر در شیراز و کازرون نیز به همین خاطر صورت گرفته است؛ و از قضا روحیهٔ جنگندگی و ظلم‌ستیزی توده‌های به ستوه آمده است که حاکمیت آخوندی را ناگزیر می‌کند از سر ناتوانی و ذلت به این اقدامات زبونانه اقدام نماید.
با شتاب در سراشیبی سقوط
مریم رجوی رئیس جمهور مقاومت در مورد این انتقام‌جویی نفرت‌انگیز اعلام کرد:
«حکم نفرت‌انگیز قضاییه آخوندها علیه همسر و فرزندان مصطفی صالحی نشان می‌دهد قساوت و بیرحمی آخوندهای حاکم حد و مرز نمی‌شناسد. همانها که تحت عنوان خانواده برای مجاهدین اشک تمساح می‌ریزند، از زن داغدار و کودکان یتیم دستمزد اعدام همسر و پدر آنها را می‌طلبند. ننگ و عار بر این رژیم و همه پشتیبانان و مزدورانش باد. این رژیم باید از جامعهٔ جهانی طرد شود. سکوت و بی‌عملی، نادیده گرفتن ارزشهایی است که جامعه بشری میلیونها قربانی برای آنها داده است» (به‌نقل از اطلاعیه شورای ملی مقاومت ۶ شهریور ۹۹)
مریم رجوی هم‌چنین در مورد احکام جنایتکارانه بر علیه سه برادر قیام‌آفرین «که «برای ارعاب عمومی و مقابله با اعتراضات و قیام مردم به ستوه آمده صادر شده‌است» گفت:
«فاشیسم دینی حاکم با این احکام جنایتکارانه درصدد انتقام گرفتن از مردم کازرون و شیراز است که با قیامهای شجاعانه در اردیبهشت و مرداد۹۷ و آبان۹۸ سراپای رژیم آخوندی را به لرزه انداختند» و سپس بر «ضرورت بازدید هیات تحقیق بین‌المللی از زندانهای ایران و دیدار با زندانیان به‌ویژه زندانیان سیاسی و قیام تأکید کرد. (اطلاعیه شورای ملی مقاومت ۷ شهریور ۹۹)
اقدامات رژیم در فاز پایانی خود یاد‌آور آخرین مراحل دیکتاتوری سلطنتی در ایران است که پس از ارتکاب جنایت‌های متعدد به‌ویژه سرکوب خونین ۱۷ شهریور با شتاب بیشتری سراشیبی سقوط را طی کرد و برای همیشه در اعماق سیاه تاریخ مدفون شد.
