قیمت دلار از ۲۰ هزار‌و‌پانصد تومان گذشت.
تلویزیون رژیم: ۴تیر ۹۹: «سخنگوی دولت برگردانده نشدن ارز های حاصل شده از صادرات را مهمترین دلیل صعود قیمت ارز دانست و گفت اگر با تدابیر دولت ۲۷میلیارد دلار ارز از دست صادر کنندگان برگردد وضع بهتر می‌شود».
۲۷۰۰۰۰۰۰۰۰۰ * ۲۰۰۰۰ = ۵۴۰هزار میلیارد تومان
۵۴۰هزار میلیارد تومان تقسیم بر ۱۳میلیون کارگر = ۴۱۵۳۸۴۶۱
با این ۲۷میلیارد دلاری که غیب شد به هر کارگر ایرانی بیش از ۴۰میلیون تومان می‌رسید و معیشت ۲سال میلیونها نفر در جیب چند اختلاس‌گر و غارتگر حکومتی نمی‌رفت.
کارگران هفت‌تپه ۱۰تیر ۹۹: «یه اختلاس کم بشه، مشکل ما حل میشه»!
رژیم هم‌چنان تلاش می‌کند با چاپ اسکناس و ربودن نان از سفره‌های مردم، کسری بودجه‌اش را حل کند. کسری‌هایی که مثل بهمن بر سرش خراب شده.
یک کارشناس در تلویزیون رژیم: «این کسریها هی دارد مثل گلوله برفی که داره هی بزرگ و بزرگتر می‌شود و آینده خطرناکی را ایجاد می‌کند».
یک اقتصاددان حکومتی با اشاره به سرانجام خفگی اقتصاد نظام نوشت: «قطار اقتصاد و سیاست در ایران به انتهای ریل خود رسیده است و سوزن‌بان هرکس می‌خواهد باشد «باید» دسته سوزن را بچرخاند وگرنه قطار از ریل خارج خواهد شد و پس از آن نمی‌دانیم چه رخ خواهد داد»(محسن رنانی، سایت انتخاب ۸تیر ۹۹).
مجلس آخوندی ـ احمدی بیغش ۳تیر ۹۹: «مردم زیر چرخ گرانی له شدند مردم نان خالی ندارند بخورند پول آب و برق و گاز هم بماند».
پدرام سلطانی، نائب‌رئیس سابق اتاق بازرگانی و تحلیل‌گر مسائل اقتصادی رژیم: «شیوه مدیریت اقتصادی کشور قابل دوام نیست و به‌زودی فرومی‌ریزد».
این اعتراف‌ها بیانگر تضعیف نظام ولایت و هراس از خشم و شورش است.
علوی تبار: «به‌محض این‌که احساس کردند فشارهای بین‌المللی یا فشار اقتصادی به‌قدر کافی حکومت را تضعیف کرده شورشی می‌شوند.
بله وحشت از فرجام کار و آتش فروزان جوانان شورشی است؛ حق گرفتنی است و باید شورید.
