با پیشرفت قیام دموکراتیک مردم ایران، جامعه ما شعله‌ور شده و «موقعیت انقلابی» آبستن تغییری بنیادین در تمامی ساختارهای سیاسی و طبقاتی است. هر دو مؤلفه «شرایط عینی» و «شرایط ذهنی» برای یک انفجار بزرگ مهیا و آماده است. بیش از سی‌هزار دستگیری و صدها شهید در طی چندین ماه و تداوم اعتراضات و خروش مردم در بستری از فروپاشی اقتصادی با دلار بالای ۵۰ تومان، نشانگر وجود «شرایط عینی» برای تغییر است. در پهنه «شرایط ذهنی» نیز استمرار فعالیت‌های جوانان آزادیخواه و کانون‌های شورشی با بیلان افتخارآمیز «۷۵۰ پراتیک انقلابی و ۳۲۰ عملیات ضداختناق و شب‌شکن با بیش از ۱۰۰۰ شعله و مشعل» فقط در عرض یک ماه (بهمن آتشین) نشانگر موفقیت استراتژی کانون‌های شورشی و گسترش و فراگیری آن در سراسر میهن اشغال‌شده است.
توهم میلیونی!
با بالا‌گرفتن قیام مردم ایران بازار مکاره آلترناتیوسازی هم هر روز برای متاعی بنجل، تبلیغ و بازارگرمی می‌کند. طایفه اصلاح‌طلبان زهواردررفته و سلطنت‌جویان تاریخ گذشته که هیچ‌گاه در جبهه خلق نبوده و تنها با بوی کباب به میدان آمده‌اند از اولین روزهای قیام بر طبل «تظاهرات میلیونی» می‌کوفتند و فراخوانهای آن‌چنانی صادر می‌کردند. آنها که حاضر به پرداخت بها برای تشکیل کانون‌های شورشی و گام نهادن در مسیر آتش و سلاح نبوده و نیستند، در امید یک صبح رویایی بهاری بودند که توده‌های مردم مثل زمان شاه به‌صورت میلیونی بیرون بریزند و ولی‌فقیه هم مثل شاه با چشمان اشکبار، در حالیکه سرداران سپاه جلوی پایش افتاده‌اند و التماس می‌کنند بماند، ایران را ترک کند! غافل از این که، ساختار و ماهیت ولایت فقیه با دیکتاتوری سلطنتی به کلی متفاوت است و ولایت فقیه برخلاف سلطنت پهلوی که ریح و روحش را از حمایت آمریکا می‌گرفت بر پایه سرکوب بنا شده و تا روز آخر دست از اختناق برنخواهد داشت.
قشر خاکستری!
پس از گذشت چند ماه از قیام که ثابت شد حاکمیت آخوندی هیچ‌گاه اجازه تجمعات بزرگ را نمی‌دهد و تظاهرات میلیونی توهمی بیش نیست، جنبش بی‌هزینگی به‌دنبال بهانه‌یی برای پوشاندن بی‌عملی خود و برای انحراف قیام موضوع «قشر خاکستری» را با این استدلال مطرح کرد که علت پیش نرفتن قیام، انفعال قشری عظیم از مردمی است که کاری به قیام و تظاهرات ندارند. این قشر تحت اثر تعادل‌قوا فقط تماشاچی هستند و وارد تغییر اجتماعی نمی‌شوند و... در نتیجه تقصیر از خود مردم است!
اما واقعیت چیست؟ واقعیت این است که تئوریسینهای این تحلیل‌ها می‌خواهند انفعال و بی‌عملی خودشان را به جامعه تعمیم دهند. در بینش انقلابی مجاهدین «توده‌ها» و «مردم» از بالاترین ارزش برخوردار هستند به حدی که مجاهدین هر کلام خود را «به نام خدا و به نام خلق قهرمان ایران» آغاز می‌کنند. گرم‌ترین عواطف و بالاترین محبتها باید نثار مردمی شود که در دامان خود سازمانهای انقلابی را رشد داده و پرورده است. ۱۲۰هزار شهیدی که تاکنون فدیه راه آزادی شده از همین جامعه و همین مردم بوده‌اند. ۳۰هزار دستگیر شده و شهدای ماههای اخیر راهگشایانی از همین توده‌ها هستند. اگر هم اشکالی هست در کمبود کانون شورشی و شعله‌ها و مشعل‌های پیشتاز است.
قرار نیست کار پیشتاز را خلق قهرمان انجام دهد و اصلاً نباید توقع داشت همه اقشار و طبقات مردم از پیر و جوان و زن و مرد در همه مراحل انقلاب یکسان شرکت کنند. در سال۵۷ هم با خون پیشتازان و سازمانهای پیشتاز در ابتدای دهه پنجاه بود که مسیر سرنگونی شاه هموار شد و حتی در سال۵۷ هم جوانان پیشتاز، هسته‌های اولیه هر اعتراض و تظاهراتی بودند که منجر به سیلان توده‌های میلیونی شد.
چرا پس از ۵ماه قیام سراسری که لحظه‌یی شعار «مرگ بر خامنه‌ای» از زمین و آسمان ایران محو نشد موضوع قشر خاکستری با سمت و سوی مشخص مطرح می‌شود؟ هدف چیست؟ مگر نه این‌که مردم با داروندارشان به میدان آمدند و باز هم می‌آیند؟
بسیاری از مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی به مخالفت و نارضایتی بیش از ۹۰درصد مردم اعتراف کردند (۱) در نتیجه بالای ۹۰درصد مردم در جبهه خلق و منبع سرشار نیروهای پیشتاز و فداکار هستند. اگر چیزی کم است نه در لایه‌های زرد و خاکستری بلکه در شعله‌های سرخ آتش است.
با پیوستگی جویبارهای کانون‌های شورشی، سیل خروشان و توفنده خلق قهرمان برای در هم کوبیدن سپاه و نیروهای نظامی ولایت فقیه به حرکت در می‌آید. رود سرخ خون شهیدان که از رگهای همین خلق قهرمان در جای جای ایران جاریست، تضمین پیروزی محتوم خلق ماست.
پانوشت:
مصاحبه با امیررضا خادم ـ اعتماد ۱۶بهمن ۱۴۰۱:
مجری: شما چطور به این ۸۰درصد رسیدید که می‌فرمایید ناراضی هستند؟
امیررضا خادم: خدمت شما عرض کنم که من خیلی خوش‌بینانه گفتم ۸۰درصد، چون تصور می‌کنم این عدد شاید قریب به خود صددرصد باشد... بالاخره من چون مسئولیتهای مختلف طی ۲۰ و چند سال گذشته داشتم به نوعی خودم را فردی می‌دانم که در حاکمیت تلاش کرده، زحمت کشیده و حضور داشته...
زیباکلام ـ ۱۷بهمن: وقتی که انقلاب شد حداقل ۸۰درصد ۹۰درصد مردم از انقلاب حمایت می‌کردند از نظام پشتیبانی می‌کردند الآن ۱۰درصد ۱۵درصد می ببینید یک همچین ریزشی اون ۸۰-۹۰ درصد رسیده مثلا به ۱۰-۱۵ درصد...
