پردهٔ سوم شعبدهٔ مناظرهٔ انتخابات نظام آخوندی روی صحنه آمد؛ طرف‌های مختلف که جملگی ۴دهه در تمامی جنایات و غارتگریهای رژیم دست دارند، حرفی نداشتند جز وقاحت و فضاحت.
در شرایطی که جنگ گرگ‌ها و چنگ و دندان نشان دادن باندهای مختلف نظام به یکدیگر، برای تصاحب بیشتر قدرت و غارت، به بالاترین حد خود رسیده، در مناظرهٔ ۲۲خرداد نیز ۷ شارلاتان ولایی در حالی که یکدیگر را با عباراتی مانند «پینوکیو» و «دروغگو» و «پشهٔ آنوفل» خطاب می‌کردند، گوشه‌هایی اندک از آنچه رژیم‌شان بر سر مردم و میهن‌مان آورده را روی دایرهٔ افشا ریختند؛ اما همین میزان اندک به‌واقع تکان‌دهنده است.
یکی دربارهٔ کلان‌دزدی‌های حکومتی از «یک فقره ۳۰میلیارد دلار ارز» می‌گفت که «معلوم نشد سرنوشتش چه شد!» (قاضی‌زاده)؛ دیگری از «حقوق‌های نجومی، پول‌های نجومی»، اختلاس نجومی در عین «پررویی نجومی» سران نظام می‌گفت (زاکانی)؛ آن یکی که خودش ۴دهه از سردمداران کشتار و غارت است از «آقازاده‌ها و مافیا» می‌گفت که «در اقتصاد آنها را می‌بینیم» و این‌که «آنقدر دزدی و رانت وجود دارد» که اگر نبود می‌شد از همان منبع به هر ایرانی «۴۵۰هزار تومان» یارانه داد (پاسدار رضایی)؛ آن یکی درباره نظامی که خمینی دجال آن را حکومت مستضعفان می‌نامید، می‌گفت: «در این نظام اگر پول داشته باشی، اگر پارتی داشته باشی، همه چیز داری!» (قاضی زاده)؛ و آن یکی از «کاسبان تحریم» می‌گفت که اگر تحریم نباشد «سالانه ۳۵۰هزار میلیارد تومان ضرر» می‌کنند و با سیاست‌های تروریستی و مخالفت با پیمانهای بین‌المللی، از جیب مردم ایران از تحریم ارتزاق می‌کنند.
یکی درباره بحران درونی و جنگ گرگ‌ها می‌گفت: سران و مدیران «نظام در جنگ پیوستهٔ زرگری با یکدیگر هستند» (پاسدار رضایی)؛ آن یکی دست آخوند رئیسی را رو می‌کرد که «شما که یکباره با مردم مهربان شدی، همین حالا فیلترینگ تلگرام را بردارید!» و سرکوب و کشتار آبان ۹۸ را به رخ جلاد ۶۷ می‌کشیدند که «چرا برای افرادی که در آبان۹۸ دستگیر شدند، از خامنه‌ای درخواست عفو» نمی‌کنی؟ (مهرعلیزاده).
یکی ضمن اعتراف به تحریم گسترده و سراسری سیرک انتخابات توسط مردم، با سوزش می‌نالید: «مردم از شعار «رأی من کو» رسیدند به شعار «رأی بی‌رأی»! (همتی)؛ و آن یکی هم اعتراف می‌کرد «همهٔ مردم ناراضی هستند، سیل می‌آید نارضایتی، زلزله می‌آید، نارضایتی، بنزین گران می‌شود، آبان ۹۸»، و تأکید می‌کرد: مردم «با صندوق رأی قهر» کرده‌اند (مهرعلیزاده).
این نمایی از نظامی فرتوت و پوسیده است که در برابرش جبهه‌ای طوفانی قرار دارد. جبههٔ مردم و مقاومت ایران که با تمام توان در تدارک نبرد سرنگونی است و از غرش این طوفان، سراپای نظام به لرزه و تکان درآمده است. آنقدر که وقتی هم ولی‌فقیه نظام با به‌جان خریدن بزرگ‌ترین جراحی درونی و حذف طیف گسترد‌ه‌ای از خودی‌های سرسپرده، در پی این است که با آوردن رئیسی جلاد نظام را تک پایه کند تا مگر بتواند کمی بیشتر در برابر طوفان پیش رو دوام بیاورد؛ و تنها چند دکور «پوششی» و «روکشی» را برای صحنه‌سازی روی صحنه می‌فرستد، اما اوضاع آنقدر بحرانی است که حتی همین نفرات دستچین شده هم این‌طور به جان هم می‌افتند و با اعترافهای تکان‌دهنده در بستر وقاحت، جای آبادی برای نظام پابه‌گورشان باقی نمی‌گذارند.
