سه اجلاس بزرگ در مکه که در روزهای ۸ تا ۱۰خرداد برگزار شد، با سه بیانیه قوی علیه رژیم آخوندی انزوای منطقه‌یی رژیم را بیش‌از‌پیش تشدید کرد. واکنش رژیم به این رویداد ضدو نقیض بود.
آخوند روحانی با حسرت زدگی و ضمن ابراز تأسف از دعوت نشدن به اجلاس کشورهای اسلامی مکه برای شرکت‌کنندگان آن آرزوی موفقیت کرده و با ریختن اشک تمساح برای فلسطین تلاش کرد انزوای نظام را لاپوشانی کند.
ظریف وزیر خارجه‌اش نیز با منت‌کشی گفت «آغوش ما برای همه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس باز است»، اما در برخی رسانه‌های حکومتی چنین وانمود شد که هر سه اجلاس برای عربستان شکست بوده است.
روزنامهٔ حکومتی وطن امروز (۱۲خرداد) نوشت:«آیا نشست‌های سه‌گانه مکه نشانه افول ریاض در جهان عرب است؟» و در ادامه بدون پاسخ صریح به این سؤال نوشت: «وزیر خارجه سعودی که کشورش از روز جمعه ریاست ۳ساله این سازمان را برعهده دارد، با طرح اتهامات واهی جمهوری اسلامی ایران را به مداخله در امور کشورهای دیگر متهم کرد».
این روزنامه برخلاف آنچه خبرگزاریها از سخنرانیهای سران انعکاس داده‌اند، در ادامه مدعی شد که «هیچ یک از اعضای دیگر در سخنرانیهای خود این موضع میزبان را تأیید نکردند تا رژیم ریاض به اهدافش نرسد».
روزنامهٔ حکومتی سیاست روز (۱۲خرداد) نیز مدعی شد: «سران سعودی با برگزاری سه نشست مکه در حالی بر آن بوده‌اند تا اقتداری منطقه‌یی از خود به نمایش گذارند که عدم همراهی عملی حاضران در این نشستها با خواسته‌های سعودی رسوایی تنهایی این رژیم را رقم زد».
این روزنامه در مطلب دیگری نوشت: «عربستان سعودی در طول تاریخ انقلاب اسلامی تاکنون روابط مستحکم و باثباتی با جمهوری اسلامی نداشته حتی سیاست دشمنی رژیم سعودی بسیار فراتر و بیشتر از مدت زمانی است که به ظاهر با ایران به دوستی رفتار کرده است»، سپس ظریف را به‌خاطر مجیزگویی‌هایش مورد حمله قرارداده و افزود: «در چنین شرایطی که عربستان سعودی علیه نظام شکل داده، آیا موضع ظریف که گفته: «اگر دولت سعودی این آمادگی را داشته باشد که سیاست خود را تغییر دهد، من فردا می‌توانم در ریاض باشم.» موضعی مقتدرانه و بر اساس یک دیپلماسی انقلابی است یا یک دیپلماسی کوتاه‌آمدن ظریفانه مقابل رژیمی است که شمشیر را از رو بسته و منتظر فرصت برای وارد کردن ضربه است؟!».
اما نقطه مقابل این دود و دمها که تنها مصرف داخلی برای حفظ نیروهای وارفته نظام دارد، واقعیت انزوای منطقه‌یی رژیم و اوضاع بحران آن در اظهارات کارشناسان و رسانه‌های حکومتی دیده می‌شود. از جمله علی بیگدلی هم‌سو با باند روحانی گفت «کوشش عربستان و شخص بن سلمان استوار بر این نکته بود که ندایی که بعضاً از برخی از کشورها در ضدیت با نظام به گوش می‌رسید را به یک ندا و خواست متحد بین‌المللی بدل سازند و دست به پرونده‌سازی علیه نظام در راستای زمینه‌سازی ارجاع پرونده کشور مان به شورای امنیت سازمان ملل بزنند». وی در ادامه به موفقیت عربستان در برگزاری اجلاس‌ها علیه رژیم اشاره کرده و گفت: «عربستان در حد بالایی در دو کنفرانس سران عرب و خلیج‌فارس موفق شد به وحدت نظری دست پیدا کند». این کارشناس حکومتی با اشاره به مواضع تند بیانیه‌های سه اجلاس مکه علیه رژیم، گفت: «دیپلماسی کلان ما نباید تحت تاثیر چنین نشستهایی قرار گیرد. دیپلماسی محرمانه ما می‌بایست حول محور نزدیکی با کشورهای عرب به‌خصوص عربستان سعودی شکل گیرد».
مهدی مطهرنیا کارشناس دیگر رژیم رو در روی تبلیغات رسمی رژیم در مورد سه اجلاس و انزوای رژیم گفت: «سکوت کشورهای عربی و حضور امیر قطر در این کنفرانس‌ها در تضاد با منافع نظام است و کارشناسان باید همه واقعیتها را باهم تحلیل کنند» وی افزود: «این سه کنفرانس نشان‌دهنده سیگنال‌های بسیار قوی در جهت آماده شدن برای تغییرات بزرگ است. ما شاهد شکل‌گیری یک "رویداد گفتاری" هستیم». این کارشناس حکومتی در ادامه با نگرانی از بلوغ ائتلافهای مختلف علیه نظام گفت: «از نظر اقتصادی، تحریم‌های کمر شکن، از نظر سیاسی، محاصره منطقه‌ای، از نظر نظامی در چارچوب لشکرکشی ناو‌های جنگی به خلیج‌فارس و از نظر امنیتی، بالا بردن بیشترین پوشش امنیتی منطقه‌یی برای نظام و ارسال هواپیما‌های رادار گریز و همچنین ارسال ۶۰ماهواره توسط فالکون ۹جهت ایجاد اینترنت جهانی در ماه‌های آینده، نشان‌دهنده آن است که وضعیت به سمت رویداد رفتاری و کنش گفتمانی به پیش می‌رود تا بتواند ایران را در مرکز ثقل توجه قرار دهد».
