۲۷سال پیش، در روز اول شهریور ۱۳۷۷ وقتی که دژخیم لاجوردی، جلاد زندان اوین و عامل شکنجه و اعدام هزاران زندانی سیاسی، توسط قهرمان ملی مجاهد خلق علی‌اکبر اکبری کیفر یافت، دل‌های داغدار مادران شهیدان را شعف کیفر جلاد خون‌آشام فراگرفت.
نبرد شورشگران برای آزادی با جلادان رژیم اعدام و قتل‌عام البته ادامه دارد و خامنه‌ای، ضحاک مار به دوش و هراسان، راهی جز اعدام برای ارعاب نمی‌یابد. در ۲۸ و ۲۹مرداد ۱۴۰۴، فقط طی ۲روز ۲۵زندانی به چوبه‌های دار سپرده شدند. آخوند احمد خاتمی عضو شورای نگهبان و خبرگان نظام روز جمعه ۳۱مرداد گفت: «لاجوردی در دستگاه قضایی و زندان‌ها به‌عنوان یک مربی بزرگ بود».
اما علی‌اکبر اکبری وقتی به کیفر «هیولای اوین» می‌اندیشید، نوشت:
«باور کنید از دست این دقایق و ثانیه‌ها که هر کدام‌شان یک شلاق بیشتر بر پیکر مجاهد خلق وارد می‌شود، شاکی هستم. چرا باید جلاد نفس بکشد وقتی اجل و موعد مجازاتش که همانا انقلابی‌ترین کار ماست فرا رسیده است؟ ولی بگذار این چند صباح هم بگذرد، ولی وای به‌حالت و وای به‌حال‌تان دژخیمان شب‌پرست. آن لحظه که مجاهد خلق سلاحش را چونان آب حیاتش، زهرآگین به سمتت نشانه می‌رود و وجود کثیف و رذالت را آماج انتقام سوزان خلق قرار می‌دهد، آن روز دور نیست و باش تا...».
لاجوردی دژخیم شماره یک خمینی خون‌آشام روز ۳۱خرداد ۱۳۶۰ پس از آتش گشودن به روی تظاهرات نیم میلیونی مردم تهران، دختران دانش‌آموز مجاهد خلق را که در تظاهرات شرکت داشتند در منتهای شقاوت بدون احراز هویت تیرباران کرد و ۳روز بعد زیر تیتر «دعوت دادستانی انقلاب از اولیای دستگیرشدگان» جار زد که کشتیم... اسم‌شان را هم نمی‌دانستیم... بیایید شناسایی کنید(روزنامه اطلاعات ۳تیر ۱۳۶۰).
بعد هم دسته‌دسته کبوتران خونین‌بال میلیشیا را به قطعهٔ ۴۱ بهشت زهرا سپرد. قطعهٔ ۴۱ بهشت زهرا با هزاران قطعه سنگ شکسته و «زمین سوخته» تنها یکی از آثار و یادگارهای هیولای وحشی اوین بود.
ساعتی پس از هلاکت جلاد اوین موجی از جشن و شادمانی در میان خانواده‌های زندانیان و مردمی که ۱۷سال در آرزوی چنین روزی بودند جاری شد و کارگزاران نظام قتل‌عام، از بالا تا پایین، به عزا نشستند.
اجرای عدالت توسط قهرمان ملی، صف دادخواهان و عدالت‌خواهان را از ظالمان و ستمگران جدا کرد. یک‌طرف شور و شعف و شادمانی و یک‌طرف اندوه و ضجه و پریشانی!
خامنه‌ای ضحاک گفت: «لاجوردی در همهٔ مسئولیت‌هایی که در راه خدمت‌گزاری به او محول شد، با قدرت ادای وظیفه کرد و هیچ خستگی به خود راه نداد».
آخوند محمد خاتمی که در آن زمان رئیس‌جمهور ارتجاع بود و دم از اصلاحات می‌زد، جلاد خونخوار اوین را «یکی از سربازان سخت‌کوش انقلاب و خدمتگزاران مردم و نظام» توصیف کرد.
رفسنجانی رئیس مصلحت نظام هم او را «سرباز همیشه در سنگر اسلام و انقلاب» خواند.
اما برای مردم ایران و مجاهدان و مبارزان آزادی و زندانیان سیاسی مقاوم و سرموضع، لاجوردی نماد شقاوت، قساوت، شکنجه، اعدام و جنایت در نظام قتل‌عام بود.
روزی که جلاد کیفر یافت، روز شادی دل‌های قربانیان ستم و نوید نابودی محتوم نظام جلادان بود. درود به قهرمان ملی مجاهد خلق علی‌اکبر اکبری که در چهره‌اش و در دست‌نوشتهٔ سرشار از عزم و ایمانش، نور پیروزی آزادی و پایان سلطهٔ اهریمنان ستمگر می‌درخشد.
