آخوند حسن روحانی در سخنرانی خود در مجلس ارتجاع هنگام ارائهٔ لایحهٔ بودجه ۹۸ به تکرار آمار و ارقام دروغ از موفقیتهای اقتصادی دولتش پرداخت. اما در ادامه اعتراف کرد که این پیشرویها و موفقیتهای درخشان با توطئهٔ آمریکاییها متوقف شد و روند آن معکوس شد.
صرف‌نظر از ساختگی بودن آمار و ارقامی که روحانی مطرح کرد، نکتهٔ مهمتر این است که روحانی برخلاف امیددرمانی‌های معمول ناگزیر اعتراف می‌کند که به‌دلیل تحریم‌ها اوضاع خراب و وخیم شده است.
در روزهای گذشته وجوهی از خرابی اقتصادی توسط برخی از رسانه‌ها و مهرههای حکومتی برملا شده است.
روزنامهٔ ابتکار ۵دی ۹۷ طی گزارشی با عنوان «سونامی در تجارت ایران»، تاثیر تحریم بانکهای رژیم توسط بانک چینی کونلون بر اقتصاد را بررسی کرده و می‌نویسد: «مبادلات بانکی ایران و چین از جمله مسائلی است که برای فعالیت‌های اقتصادی در کشور نقش حیاتی دارد و هر گونه اختلال در آن می‌تواند صادرات و واردات ما را با چالشهای جدی روبه‌رو کند. چالشی از جنس وقفه در فعالیت‌های اقتصادی!».
ابتکار اشاره می‌کند که قبلاً برخی مقامهای تجاری رژیم وعده داده بودند: «فعالان اقتصادی می‌توانند از طریق بانکهای عامل خود پیگیر مراودات با بانک چینی(کونلون) باشند... اما کمتر از ۲هفته از انتشار این خبر نگذشته بود که این بانک طی اظهارنظری اعلام کرد برای ازسر‌گیری روابط تجاری شرایطی را لحاظ کرده که شرط یکی از بند‌های آن، قطع تراکنش و (مبادلات مالی) با برخی صنایع است. طبیعی است در چنین شرایطی روابط تجاری ایران روند کندشدن را در پیش می‌گیرد و در این شرایط آینده اقتصادی ایران می‌تواند با چالشهای جدی روبه‌رو شود».
جهان صنعت روزنامهٔ دیگر باند روحانی از تعطیلی ۱۰۰واحد صنفی تولید کاغذ خبر داده و می‌نویسد: «به‌دنبال مشکلات موجود در بازار کاغذ، از ۶۰۰واحد صنفی فعال در تولید کاغذ، تعداد ۱۰۰واحد صنفی تعطیل شدند».
این گزارش به‌نقل از فعالان صنف تولید کاغذ می‌افزاید: «اگر این روند ادامه‌دار باشد، مابقی واحدهای فعال در این صنف تعطیل خواهند شد. تعطیل واحدهای تولید کاغذ به‌دنبال تعطیلی زنجیروار کارخانجات پارچه‌بافی، تولید کفش، تولید لوازم خانگی و واحدهای تولید پوشاک، اکنون تعطیل واحدهای تولید کاغذ، خبر از گسترش و تعمیق رکود و افزایش نرخ بیکاری می‌دهد».
تنها رسانه‌های نظام نیستند که گزارشات آنها حاکی از وضعیت داغان اقتصادی، تعطیلی بسیاری از کارخانجات و واحدهای تولیدی و یا حاکی از وقوع یک سونامی قریب‌الوقوع در زمینه اقتصادی است، مراجع بین‌المللی نیز از تشدید وخامت وضعیت اقتصادی ایران خبر می‌دهند.
صندوق بین‌المللی پول نیز به مانند بانک جهانی پیش‌بینی کرد رشد اقتصادی امسال و سال آینده ایران منفی خواهد بود.
بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول رشد اقتصادی ایران در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ به ترتیب منفی ۱.۴۷درصد و منفی ۳.۶۱درصد پیش‌بینی شده است.
در ادامه گزارش صندوق بین‌المللی پول آمده است به‌دلیل کاهش ارزش ریال در برابر دلار، تولید ناخالص داخلی ایران بر حسب دلار از ۴۳۰میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ به ۳۳۳میلیارد دلار در سال ۲۰۱۹ کاهش خواهد یافت. صندوق بین‌المللی پول همچنین پیش‌بینی کرده که اقتصاد ایران سال آینده میلادی ۶/۳درصد کوچک‌تر خواهد شد. طبق این پیش‌بینی، نرخ بیکاری نیز به ۷/۱۲درصد افزایش خواهد یافت.
پس از اعلام تحریم‌های جدید از جانب آمریکا حاکمیت آخوندی چشم امید به اتحادیه اروپا و سازوکار ویژه‌اش و چشم امید به کشورهای روسیه و چین دوخته بود.
تاکنون از رابطه با اروپا و سازوکار ویژه آن آبی برای نظام آخوندی گرم نشده و رسانه‌ها و مهرههای هر دو باند نسبت به آن اظهار یاس و ناامیدی می‌کنند، آن‌چنان‌که جواد ظریف در خصوص سازوکار ویژه مالی اروپا موسوم به SPV در مصاحبه با یک روزنامه خراسان ۴دی ۹۷ می‌گوید: «اروپایی‌ها یک فرصت جدی داشتند در ایران و این فرصت را به‌خاطر بی‌عملی و انفعال در برابر آمریکا یا ناهماهنگی داخلی یا فرصت‌طلبی(که می‌خواستند هم از منافع استفاده کنند و هم هزینه‌ای ندهند) از دست دادند. متأسفأنه اروپا آمادگی هزینه کردن را ندارد، کسی که در قضیه SPV ضرر کرده اروپاست».
از این‌که ظریف اذعان می‌کند حاکمیت آخوندی هیچ سودی از رابطه با اروپا و سازوکار ویژه آن نبرده، اما در عین‌حال فرافکنی می‌کند که اروپا در این زمینه ضرر کرده است که بگذریم، واقعیت این است که ضررکننده اصلی در رابطه با اروپا نظام آخوندی است که تاکنون نتوانسته است پس از خروج آمریکا از برجام و تحریم‌های این کشور، از اروپا امتیاز جدی بگیرد تا از این طریق بتواند اندک مقابله‌ای با تحریم‌ها بکند.
ابراز ناامیدی نسبت به اروپا و سازوکار ویژه‌اش در شرایطی است که اکنون نیز مشخص شده است که از طرف چین هم آب چندانی برای اقتصاد درهم‌شکسته و به بن‌بست رسیده خصوصاً در زمینه مقابله با تحریم‌های بانکی گرم نمی‌شود.
آن‌چنان‌که یکی از مهرههای حکومتی به نام مسعود خیاط‌زاده، عضو اتاق بازرگانی رژیم، اذعان می‌کند که رابطه بانکی با چین نیز قطع شده است و می‌گوید: «در شرایطی که تقریباً تمام کشورها با ایران قطع رابطه کرده بودند، چین تنها کشوری بود که هم‌چنان اندک رابطه‌اش را با ما حفظ کرده بود. این موضوع که قرار بود بانک کونلون مجدداً بحث مبادلات بانکی را انجام دهد که تا به‌حال هم مثمرثمر نبود می‌تواند تاثیر به‌سزایی را در آینده اقتصادی بگذارد».
خیاط‌زاده در ادامه اظهاراتش می‌افزاید: «امروزه بیش از ۸۰درصد از واردات و صادرات ما از بخش دریایی صورت می‌گیرد و این قطع رابطه اتفاق خوشایندی نیست و به عبارتی یک سونامی در تجارت ما به راه می‌افتد».
یکی دیگر از اعضای اتاق بازرگانی به نام مجید پورکائد نیز در خصوص تحریم بانک چین و اثر آن بر اقتصاد ایران می‌گوید: «بی‌شک قطع روابط، اختلال عظیمی را در سیستم اقتصادی ما به وجود خواهد آورد، به عبارتی دیگر ما را درگیر یک بلاتکلیفی می‌کند».
غیرمنتظره نخواهد بود که در آینده نه چندان دور شاهد درهم‌ریختگی و فروپاشی بیشتر اقتصادی باشیم. زیرا اقتصاد درهم‌شکسته نه دارای آن‌چنان ظرفیتی است که بتواند با تحریم‌ها مقابله و خود را از بن‌بست و فروپاشی کامل نجات بدهد و نه این‌که چشم‌انداز کمک جدی هم از طرف خارج و به‌خصوص اتحادیه اروپا وجود دارد که از این طریق بتواند از فروپاشی کامل نجات پیدا کند.
پیش از این رسانه‌ها و مهرههای بسیاری از هر دو باند نیز بارها به این واقعیت اعتراف کرده‌اند، در صورتی که سازوکار ویژه اروپا هم عملی شود، نمی‌تواند با تحریم‌های شدید مقابله کند و این سازوکار تنها مسأله‌ای که حل می‌کند مبادله کالا با کالا و یا مبادله نفت در مقابل غذاست که به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند کمک جدی به اقتصاد بحران‌زده بکند.
