دانشگاه زنده است،
دانشگاه نمرده است
و در میان خون خستگان جان گرفته است
قلب جنبشش
می‌تپد هنوز
می‌درد هنوز
تا رسد به روز... .
شانزدهم آذر روز دانشجو، نماد مبارزه‌ی دانشجویان پیشرو در راه عدالت و آزادی است. حاکمیت سالهاست تلاش دارد این روز را در قالب برنامه‌های کم مایه‌ی چند تشکل سیاسی وابسته و جاهل برای ایجاد شور و هیجان زودگذر و بیان شعارهای جناح‌های سیاسی مسخ کند، اما اکنون دانشجویان مستقل و فعالان آگاه عزم کرده‌اند تا معنا و تصویری دیگر به این روز بدهند، پیام آنها یک چیز است؛
"دست زورمندان اقتصادی و سیاسی لایه‌های مرکزی قدرت باید از دانشگاه کوتاه شود " چنانکه از دیگر قلمروهای حیات انسانی.
این فریاد نه از شور و احساسی زودگذر، بلکه از درد و دغدغه‌های هرروزه‌ی دانشجویان برآمده و علاوه بر آن متکی بر تحلیلی مشخص از شرایط جامعه و دانشگاه است.
امروز دانشگاههای ایران شاهد فریادی از جنس دیگر بودند؛
فریاد برابری خواهی جنسیتی و آگاهی طبقاتی در دانشگاههای تهران، شریف، بهشتی، علامه، خوارزمی و... طنین‌انداز شد.
امروز دانشگاههای ایران شاهد شعارهایی از جنس مردم بود؛
دانشگاه پول گردان تضعیف زحمت کشان،
لحظه به لحظه گویم زیر شکنجه گویم یا مرگ یا آزادی،
کارگر معلم دانشجو اتحاد اتحاد
فریاد هر ایرانی برابری آزادی
با تهدید و با احضار تسلیم نمیشیم اینبار
آری امروز دانشگاههای ایران شاهد فریادی از جنس دیگر بود تا دوگانه‌های بی‌آینده و پوچ حکومتی محافظه‌کار و (موسوم به اصلاح و اعتدال) به چالش کشیده شوند.
آری امر نو در دانشگاههای کشور در خیزش و جولان است،
بوجود آمدن جنبشی مستقل و فرای محافظه‌کاران با القاب دروغین اصلاح و اصول و اعتدال، که قصد دارند آزادی و برابری عجین با روحشان باشد که در تمام سال‌های تهاجم عنان گسیخته‌ی سرمایه و قدرت به دانشگاهها نماینده‌ی راستین دانشجویان هستند.
جنبش دانشجویی این بار به بهانه‌ی ۱۶آذر ۱۳۹۶در همبستگی با دیگر کنشگران سیاسی اجتماعی که کوشیده‌اند سدی در راه این تهاجم باشند مطالبات سیاسی اجتماعی دانشجویان را فریاد کشیدند و بر باور خود تأکید دارند که راه تحقق خواسته‌ها و مطالبات آزادی خواهانه و عدالت جویانه قدرت جمعی دانشجویان در به فریاد کشیدن دردهای مشترک مردمی و اراده‌ی مستقل آنان است.
و هم‌چنان زنده باد آزادی...
موسی کوردستانی به‌مناسبت ۱۶آذر ۹۶
دانشگاه نمرده است
و در میان خون خستگان جان گرفته است
قلب جنبشش
می‌تپد هنوز
می‌درد هنوز
تا رسد به روز... .
شانزدهم آذر روز دانشجو، نماد مبارزه‌ی دانشجویان پیشرو در راه عدالت و آزادی است. حاکمیت سالهاست تلاش دارد این روز را در قالب برنامه‌های کم مایه‌ی چند تشکل سیاسی وابسته و جاهل برای ایجاد شور و هیجان زودگذر و بیان شعارهای جناح‌های سیاسی مسخ کند، اما اکنون دانشجویان مستقل و فعالان آگاه عزم کرده‌اند تا معنا و تصویری دیگر به این روز بدهند، پیام آنها یک چیز است؛
"دست زورمندان اقتصادی و سیاسی لایه‌های مرکزی قدرت باید از دانشگاه کوتاه شود " چنانکه از دیگر قلمروهای حیات انسانی.
این فریاد نه از شور و احساسی زودگذر، بلکه از درد و دغدغه‌های هرروزه‌ی دانشجویان برآمده و علاوه بر آن متکی بر تحلیلی مشخص از شرایط جامعه و دانشگاه است.
امروز دانشگاههای ایران شاهد فریادی از جنس دیگر بودند؛
فریاد برابری خواهی جنسیتی و آگاهی طبقاتی در دانشگاههای تهران، شریف، بهشتی، علامه، خوارزمی و... طنین‌انداز شد.
امروز دانشگاههای ایران شاهد شعارهایی از جنس مردم بود؛
دانشگاه پول گردان تضعیف زحمت کشان،
لحظه به لحظه گویم زیر شکنجه گویم یا مرگ یا آزادی،
کارگر معلم دانشجو اتحاد اتحاد
فریاد هر ایرانی برابری آزادی
با تهدید و با احضار تسلیم نمیشیم اینبار
آری امروز دانشگاههای ایران شاهد فریادی از جنس دیگر بود تا دوگانه‌های بی‌آینده و پوچ حکومتی محافظه‌کار و (موسوم به اصلاح و اعتدال) به چالش کشیده شوند.
آری امر نو در دانشگاههای کشور در خیزش و جولان است،
بوجود آمدن جنبشی مستقل و فرای محافظه‌کاران با القاب دروغین اصلاح و اصول و اعتدال، که قصد دارند آزادی و برابری عجین با روحشان باشد که در تمام سال‌های تهاجم عنان گسیخته‌ی سرمایه و قدرت به دانشگاهها نماینده‌ی راستین دانشجویان هستند.
جنبش دانشجویی این بار به بهانه‌ی ۱۶آذر ۱۳۹۶در همبستگی با دیگر کنشگران سیاسی اجتماعی که کوشیده‌اند سدی در راه این تهاجم باشند مطالبات سیاسی اجتماعی دانشجویان را فریاد کشیدند و بر باور خود تأکید دارند که راه تحقق خواسته‌ها و مطالبات آزادی خواهانه و عدالت جویانه قدرت جمعی دانشجویان در به فریاد کشیدن دردهای مشترک مردمی و اراده‌ی مستقل آنان است.
و هم‌چنان زنده باد آزادی...
موسی کوردستانی به‌مناسبت ۱۶آذر ۹۶
