در حالی‌که ویروس، کشتار می‌کند، روحانی وقیحانه در وحشت از گسترش آتش در سالروز قیام آبان مانور قرنطینه می‌دهد.
آخوند روحانی ـ ۱۷آبان:
«مشاغلی که از بیستم آبان تا بیستم آذر به مدت یک ماه این مشاغل باید پایان کارشان ۶ بعدازظهر باشد».
یک هموطن: «مردم اگه میخوان تو خونه بنشینند و بتونند این رعایت را انجام دهند باید خدمات مالی بهشون برسه».
این نظامی‌ست که به قیمت پرپر شدن دهها هزار بی‌گناه تن به قرنطینه نداد و امروز در وحشت از شعله‌های آبان، روضهٔ محدویت می‌خواند. البته همین را هم با هزینه مردم.
یک هموطن: «که اول دولت به مردم کمک کند بعد ازشان درخواست کند تعطیل کنن، قرنطینه کنن».
یک هموطن پیرمرد: «۳تا پسر داشتم کرونا گرفتن بردمشون کازرون یکیش خوب شد اومد دوتاشون بردیم شیراز اون دوتا که بردیم شیراز دوتاش فوت کردن. اون دو تا که فوت کردن اومدیم گفتیم فوتیشون رو تحویل بگیریم گفتن بایستی ۴۰میلیون پول بدین».
این هم راه دیگری برای تمام‌کش کردن مردم. گرسنگان اگر در قربانگاه کرونا داغ نشوند در تنور گرانی هزینهٔ درمان و بعد از آن می‌سوزند.
یک هموطن پیرمرد: «اومدن ۴۰میلیون ازم گرفتن مرده‌هاشونو دادن تحویلم. این مملکت ماست. این چه مملکتیه که ما داریم؟».
یک هموطن: «مردم نون ندارن بخورن چه جوری میتونن تو خونه بمونن؟».
یک هموطن پیرمرد: «ما این‌طور خانواده ضعیف بدبخت پول سنگ‌شون را من نداشتم بگیرم برادرها کمک کردن تا پول سنگ گرفتم خدا خوشش میاد این دولت این طور بر سر ما بیاره؟».
آخوند روحانی ـ ۱۷آبان:
«این نیست که تنها حقوق شهروندی باشد اما تکالیف شهروندی نباشد».
حقوق شهروندی این پدر، پرپر شدن دو فرزندش در قربانگاه کرونا و لابد تکلیف شهروندی‌اش سکوت و رضایت! است.
اما پاسخ مردم و جوانان شورشی برافراشتن پرچم آبان و شکستن کرونای ولایت است.
