مجلس ارتجاع، صحنه کم‌سابقه‌یی از انفجار تضادها و تناقضات رژیم بود که پس از یک جلسه پرتشنج، منجر به برکناری علی ربیعی وزیر کار و تعاون دولت روحانی شد. تحولی که موجب تشدید بیش‌‌از‌پیش بحران درونی و جنگ قدرت در رژیم شده و پیامدهای سیاسی پیش‌بینی نشده‌یی به‌دنبال خواهد داشت.
گزارشگر تلویزیون رژیم در گزارشی گفت: «امروز مجلس وزیر کار را از کار برکنار و پس از ساعت‌هایی درها به روی خبرنگاران باز شد».
جلسه با این جمله علی لاریجانی رئیس مجلس پایان یافت که گفت: «این حرف‌ها خوب نبود، ولی به هر حال جلسه استیضاح می‌توانست خیلی بهتر از این انجام شود».
اشاره علی لاریجانی به اتهامات علی ربیعی و هم‌باندی‌هایش در مجلس به نمایندگان باند مقابل در زمینه فساد و همچنین اتهامات نمایندگان باند خامنه‌ای به علی ربیعی و حامیانش در مجلس در زمینه فساد و تلاش او برای رشوه دادن به نمایندگان مجلس تا مانع استیضاح شود، بود.
اما این نه پایان ماجرا بلکه آغاز یک ماجراست، زیرا در جلسه سه‌شنبه ۱۶مرداد گوشه‌یی از فساد و دزدی رایج در رژیم که هیچ فرد و هیچ نهادی از آن مستثنی نیست برملا شد که بی‌تردید باندهای رژیم ادامه آن را پی خواهند گرفت.
نگرانی‌ها از پیامدهای این جلسه که یادآور آخرین جلسات مجلس رژیم شاه است، در روزنامه‌ها و رسانه‌های رژیم انعکاس یافته است.
روزنامه آفتاب یزد ماجرای برکناری ربیعی توسط باند مقابل را «زهرچشم مجلس از رئیس‌جمهور» دانست.
اعتماد، دیگر روزنامه باند روحانی، ماجرا در مجلس ارتجاع را «تلخ‌تر از استیضاح» نامید، روزنامه جمهوری اسلامی جریان استیضاح ربیعی را «استیضاح مجلس» توصیف کرد.
محمد قسیم عثمانی از اعضای مجلس ارتجاع هم گفت: «آنچه در این جلسه اتفاق افتاد نه استیضاح وزیر کار بلکه استیضاح نظام بود».
معصومه آقاپور علیشاهی، عضو هیأت‌رئیسه کمیسیون اقتصادی مجلس ارتجاع، گفت: «متأسفانه امروز شاهد استیضاح یک وزیر نبودیم. بلکه استیضاح ٣قوه کشور بود. فضای مجلس در جهت تحکیم نظام نبود و صرفاً منجر به افزایش فاصله میان مردم و حاکمیت شد».
روزنامه ابتکار وابسته به روحانی نوشت: «حداقل پیآمد آشکار این رفتار نه‌چندان به صواب و ثواب، «اعتمادزدایی» از بدنه اجتماعی در کشور است... مردم در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دیگر اعتمادی به مدیران بالادستی در دولت و مجلس و سایر قوا و نهادها نخواهند داشت.
محمود صادقی، از نمایندگان باند اصلاح‌طلب در مجلس، در حساب توئیتر خود نوشت: «امروز مجلس هنگام بررسی استیضاح ربیعی شاهد صحنه‌های عجیب و تلخی بود؛ رئیس که اعلام تنفس کرد، بی‌اغراق نفسم به شماره افتاده بود. در آن حال یکی از دوستان پرسید: راستی ما عصاره فضائل کیستیم»؟!
این اعتراف به یک واقعیت است. هنگامی که خمینی دجال مجلس دست‌نشانده خود را که مجموعه‌یی از عناصر غارتگر و پاسداران و د‌ژخیمان امنیتی و اطلاعاتی رژیم بوده و هستند، عصاره فضائل ملت نامید، همان موقع روشن بود که مجلس آخوندی عصاره رذائل ارتجاع است. واقعیتی که امروز خود اعضای مجلس به آن گواهی می‌دهند.
آنچه که دیروز در مجلس اتفاق افتاد، البته خلق‌الساعه نبود. این تنها نتیجه انباشت انبوهی تضادها و تناقضات انفجاری است که پیش از آن مهره‌های رژیم به‌کرات نسبت به آن اعتراف کرده و هشدار داده بودند.
از جمله صادق زیباکلام، از مدافعان آخوند روحانی، اخیراً اعتراف کرد: «امروز من هر کجا که می‌روم مردم می‌خواهند من را سنگسار و تکه پاره کنند که تو باعث شدی که ما به آقای روحانی رأی بدهیم».
و علوی‌تبار از مهره‌های اصلاح‌طلب حکومتی هشدار داد که: «اگر بحران و معضلات موجود حل نشود به فاجعه تبدیل خواهد شد».
اما در این میان ولی‌فقیه در گل مانده ناچار است در بن‌بست رژیم و در رویارویی با قیام مردم ایران به هر ترتیب شده نیروهای روحیه‌باخته خود را که هر روز از او در مورد «آینده نظام» می‌پرسند با «گفتاردرمانی» حفظ کند. رسانه‌های رژیم روز ۱۷مرداد اظهاراتی را از خامنه‌ای منتشر کردند که مربوط به یک جلسه اعلام‌نشده از چندی پیش بود. در آن جلسه خامنه‌ای خطاب به جمعی از مزدوران رژیم که به‌عنوان «فعالان فرهنگی خارج از کشور» با او دیدار داشته‌اند و در جواب یکی از آنها که از دغدغه و نگرانی این جماعت از آینده نظام صحبت کرد، گفت: «نسبت به اوضاع ما اصلاً نگران نباشند، هیچ‌کس هیچ غلطی نمی‌تواند بکند، مطمئن باشند، هیچ تردیدی در این جهت وجود ندارد؛ این را به همه بگویید».
مخاطب این اظهارات ولی‌فقیه ارتجاع انبوه مهره‌هایی هستند که می‌گویند آینده فاجعه‌باری در انتظار نظام است.
اما واقعیت این است که آینده نظام و سرنوشت دیکتاتوری مذهبی را قیام‌های مردمی از دیماه به این سو به‌روشنی در چشم‌انداز قرار داده‌اند و در شعارهای خود در سراسر میهن در زنجیر طنین‌انداز کرده‌اند: مرگ بر خامنه‌ای، مرگ بر روحانی، مرگ بر اصل ولایت فقیه، توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه»!
