این جمله، برشی از پاراگرافی است که آخوند روحانی در سخنرانی خود در دانشگاه تهران به زبان راند: «تمام دعوای سیاسی سر چه چیزی است؟ یکی می‌گوید برجام خوب است و دیگری می‌گوید بد، یکی می‌گوید برجام برای‌مان فایده داشته است و دیگری می‌گوید هیچ فایده‌ای نداشت. باید گفت دعوا سر برجام نیست چرا که برجام جای دعوا ندارد بلکه دعوا سر مسأله بزرگتر و مسأله بالاتری است».
آخوند روحانی به محتوای «دعوای بزرگ یا مسأله بزرگتر»! اشاره نکرد. پیش‌تر از او نیز علی خامنه‌ای وحشت خود را از وقوع «حوادث بزرگ!» در موعظه برای پاسداران بیان کرده بود.
این مسألهٔ بزرگ چیزی نیست جز ربودن حق حاکمیت ملتی بزرگ، جز دریغ کردن آزادی، خجسته آزادی از سرزمینی که بیش از همیشه شایستهٔ بالیدن در پرتو خورشید زرین‌تاب آزادی است. این مسألهٔ بزرگ به مسلخ کشاندن فرزندان این آب و خاک است؛ کسانی که گناهی جز این نداشتند که شرف، حریت و سرفرازی مردم و میهن خویش را می‌خواستند و می‌خواهند.
اکنون رئیس جمهور ارتجاع در آستانهٔ انتخابات مجلس، برای به چنگ آوردن سهمی از قدرت آمده است و اعتراف می‌کند که طی ۴۱سال نظام بنا شده بر استبداد ولایت فقیه، هیچ برنامه‌ای در اساسی‌ترین مسائل برای ایران و ایرانی ندارد. او برجام را مانند کوهی توصیف کرد که بر سر مخالفان آن [بخوانید تمامیت نظام] آوار شده است.
پاسدار شریعتمداری، در کیهان ۲۵مهر ۹۸ در پاسخ به او ناخواسته به همین معنی اشاره کرد و گفت باید می‌فرمودید که بر جام بر سر ملت و نظام خراب شد!
این حرفهای روحانی اشاره به همان بن‌بست استراتژیک نظام است که رئیس‌جمهور ارتجاع در گرداب بحرانهای لاعلاج اکنون به آن اذعان می‌کند: «باید گفت که این مسأله راهبردی اساسی است. ۴۱سال است ما هنوز به جواب روشن و قاطع در کشور نرسیده‌ایم؛ یک عده می‌گویند تعامل سازنده باید داشت و عده‌ای دیگر عنوان می‌کنند که باید به سمت تقابل مستمر و دائم برویم».
البته این آخوند شیاد و خرمردرند بیش از هر کسی در نظام می‌داند که جمهوری آخوندی یک تف سربالا و یک وصله ناچسب در عصر کبیر آگاهی، تمدن و آزادیخواهی است. می‌داند که کفگیر عوام‌فریبی به ته دیگ خورده است و دیگر نمی‌توان به ادا و اصول درآوردن و مخالف‌نمایی، حاکمیت آخوندی را سرپا نگهداشت و از سرنگونی محتوم مانع شد. مردم در قیام دی ۹۶ دست رد به سینهٔ هر دو جناج نظام زده و تمامیت آن را نشانه رفتند.
روحانی حرف جدیدی نزد و فقط به شیادیهای قبلی خود لباس جدیدی پوشاند. باید گفت مقداری دیر تشریف آورده است. با هیچ جادو و جنبل و معجزه‌ای نمی‌توان تاریخ را تکرار کرد و عمر یک نظام تاریخ مصرف به اتمام رسیده را با این دجالگریها طولانی نمود.
آری، دعوا بر سر مسألهٔ بزرگتری است. مسألهٔ بزرگ حق حاکمیت غصب‌شدهٔ مردم ایران است و این خلق نشان داده است که قادر است آن را از حلقوم غاصبان بیرون بکشد.
