اسمش را می‌خواهیم شوربختی بگذاریم یا تصادف و شانس یا هر چیز دیگر، اول مهر، روز بازگشایی مدارس در ایران مصادف است با دومین روز هفتهٔ موسوم به «دفاع مقدس»!
این هفتهٔ شوم، یادآور کشتار و ویرانی در جنگی است که محرک و ادامهٔ دهندهٔ آن خمینی و پاسداران او بودند؛ جنگی که دانش‌آموزان را از کلاس‌های درس بیرون می‌کشید و به‌عنوان سربازان یک‌بار مصرف به جبهه‌ها می‌فرستاد. آنها در سلسله عملیاتی که با به‌کارگیری تاکتیک امواج انسانی انجام می‌گرفت، نقش هولناکی را به عهده داشتند. غلتیدن بر روی میدانهای مین عراق برای باز کردن معبر جهت عبور نیروهای مهاجم.
پاسدار محسن رضایی اسم این دانش‌آموزان را «سربازان یک‌بار مصرف» گذاشته بود. هاشمی رفسنجانی، جانشین فرمانده کل قوا در آن زمان، در نماز جمعهٔ ۹آبان ۷۶ تعداد دانش‌آموزان کشته شده در جنگ خمینی‌ساخته را ۳۶۰۰۰تن اعلام کرد.
خمینی و پاسدارانش، مدرسه‌ها را به پادگانهایی برای آموزش نظامی دانش‌آموزان و عضوگیری از میان آنها برای اعزام به جبهه‌های جنگ تبدیل کرده بودند. هیچ کلاسی نبود که نیمکتها و صندلی‌هایش با عکس چند کشتهٔ جنگ تزیین نشده باشد. با این‌حال همین مدارس نیم‌بند را نیز تعطیل می‌کردند تا دانش‌آموزان را برای تشییع‌کشته‌شدگان جنگ به خیابان‌ها بکشانند.
با گذشت ۳۳سال از آن تراژدی، این کشتار نه‌تنها متوقف نشده بلکه سویه‌های جدیدی به خود گرفته است. دانش‌آموز ایرانی هم‌چنان از تجربه کردن دوران شیرین تحصیل محروم است و مانند سرباز یک‌بار مصرف بر روی میدانهای مین مختلف غلتانده می‌شود؛ میدانهایی مانند کرونا، نداشتن پول برای تهیهٔ کمک‌آموزشی، تبلت و کتاب الکترونیکی، خودکشی، افت آموزشی و ترک تحصیل و در نهایت اضافه‌شدن به لشگر زباله‌گردها و کودکان کار.
طبق آمارهای حکومتی، یک قلم بیش از ۳.۵ میلیون دانش‌آموز ایرانی به‌دلیل نداشتن گوشی و تبلت نتوانسته‌اند از آموزش مجازی استفاده کنند و از دور تحصیل خارج شده‌اند.
اینک که کرونای ولایت بی‌مهابا جان مردم ایران را وثیقهٔ حفظ خود در قدرت کرده است، سخن از بازگشایی حضوری مدارس با شروع سال تحصیلی جدید به‌گوش می‌رسد.
«علیرضا رئیسی سخنگوی ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام کرد: در جلسه این ستاد مصوب شد تا اهتمام بر بازگشایی مدارس به‌صورت حضوری باشد و واکسیناسیون معلمان، والدین، سرویس مدارس و کادر مدارس انجام شود. پیش‌بینی این است از اول آبان‌ماه همه مدارس و از اول مهرماه ۳۰ تا ۴۰درصد مدارس به‌صورت حضوری بازگشایی شوند، ۱۱۲هزار مدرسه در کشور داریم که ۶۲هزار مدرسه زیر ۱۰۰نفر جمعیت دارند و در اینجا در کلاس‌های درس کمتر از ۱۰ تا ۱۵ دانش‌آموز می‌توانند حضور داشته باشند؛ برای امسال ترکیب آموزش مجازی و حضوری مدنظر است و اگر مدارس بتوانند سقف ۱۵ دانش‌آموز در کلاس درس را رعایت کنند مدرسه می‌تواند هر روز حضوری برگزار شود» (سیاست روز. ۱۰شهریور ۱۴۰۰).
در ۲۲شهریور علیرضا رئیسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت با این سفسطه که کمتر از ۵درصد مبتلایان کرونا در دنیا مربوط به سنین زیر ۱۸سال است، اعلام کرد معلمان و رانندگان سرویس مدارس مردادماه واکسینه می‌شوند و مدارس نیز با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، برای سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بازگشایی خواهند شد.
این اظهارات در حالی است که یک هفته مانده به شروع سال تحصیلی، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی کشور اعلام کرد که هنوز بیش از دو میلیون نفر از دانش‌آموزان نسبت به خرید کتاب‌های درسی خود از طریق اینترنت اقدام نکرده‌اند.
اظهارات ضدونقیض در مورد کلاس‌های حضوری ادامه دارد ولی از خلال آنها می‌توان فهمید که کرونای ولایت دارد زمینه می‌چیند که دانش‌آموزان ایرانی را به کلاس‌های حضوری روانه کند.
بدیهی است که وعده‌های نسیه برای واکسیناسیون دانش‌آموزان یا آموزگاران آنها نمی‌تواند از مانع از کلان تلفات کرونا در بین آموزگاران و دانش‌آموزان شود. حتی اگر ۵درصد دانش‌آموزان به کرونا مبتلا شده باشند، از طریق آنها انواع جهش‌یافتهٔ ویروس به سایرین منتقل خواهد شد و چرخهٔ انتقال ویروس از دانش‌آموز به دانش‌آموز، از دانش‌آموز به آموزگار، از آموزگار به دانش‌آموز و از دانش‌آموز به خانواده و برعکس ادامه خواهد یافت. این وضعیت به‌تعبیر روزنامهٔ حکومتی آرمان، رها کردن بمب ساعتی قابل انفجار در سطح جامعه است.
***
به‌نظر می‌رسد بار دیگر تراژدی روی مین رفتن دانش‌آموزان معصوم ایرانی دارد تکرار می‌شود؛ این بار در میدان مین کرونا، با انفجارهای خاموش و جنازه‌های به‌صف شده در کیسه‌های سیاه.
چه نیرویی جز مقاومت و قیام سراسری دانش‌آموزان و معلمان ایرانی می‌تواند به این چرخهٔ جنایت فرمان توقف دهد؟
