تصویب یا رد پالرمو یکی از مهمترین سوژه‌های جنگ و دعوای باندها و تکراری‌ترین مباحث در حکومت آخوندی طی ۲سال اخیر است. از آن‌سو اروپا با رویای نرمش نظام و بهره‌برداری اقتصادی از رابطه با آخوندها، همواره در خط مماشات حرکت کرده. در نتیجه تا الآن ۵بار مهلت داده شده به رژیم برای تصویب لوایح چهارگانه را تمدید کرده است و ماه میلادی جاری (اکتبر) پایان پنجمین مهلت اروپاست.
در رأس نظام اما، ولی‌فقیه درگل‌مانده می‌داند که با تصویب این لوایح حمایتها‌ی مالی‌اش از گروه‌های تروریستی نیابتی و دست‌ساز ولایی از پس پرده بیرون می‌افتد و طبعاً عواقب خودش را دارد. از سوی دیگر تصویب نشدن آنها در این شرایط خفه‌کننده‌ٔ سیستم مالی حکومت آخوندی، راه به انهدام کامل ساختار اقتصادی‌اش می‌برد؛ از این رو تمام تلاش‌اش بر این بوده که مسئولیتی در قبال رد یا قبول آن نپذیرد.
سرگیجه به پایین تسری می‌یابد
این آشفتگی و سرگیجه را با نگاهی اجمالی به رسانه‌های حکومتی، به‌خوبی می‌توان دریافت.
علی بیگدلی، یک کارشناس حکومتی، آن را «فرصت‌سوزی» می‌نامد و از عدم تصویب‌اش می‌نالد. اما از سوی دیگر با عنوان این‌که الآن دیگر هم اینس‌تکس سوخته و هم برجام، همین لوایح را هم بی‌اهمیت می‌شمارد! وی با اشاره به اقدام نمایشی و باج‌خواهانه‌ٔ رژیم در خروج گام‌به‌گام از برجام می‌گوید: «با تهدید اروپا مبنی بر این‌که اگر ایران گام چهارم را بردارد، اروپا هم به‌طور کامل از برجام خارج خواهد شد، می‌توان پایان برجام را در آینده نزدیک مشاهده کرد... با نبودن بسترهایی چون برجام و اینس‌تکس، دیگر صحبت کردن از موضوعاتی چون پالرمو، اف.ای.تی.اف و همچنین سی.اف.تی عملاً بی‌مورد بوده و برای هیچ‌کدام از طرفین کارآیی ندارد. بنابراین تأیید یا رد این موضوعات هم دیگر هیچ نتیجه‌یی در برنخواهد داشت».(همدلی ۲۳مهر ۹۸)
اما فلاحت‌پیشه، عضو مجلس ارتجاع و کمیسیون امنیت مجلس، پیش می‌دود و با توجه به لال‌شدن مجمع تشخیص در موضع‌گیری رسمی در رابطه با لوایح، ادعا می‌کند که وقتی نه شورای نگهبان و نه مجمع تشخیص مصلحت رسما لوایح را «رد» نکرده‌اند، پس این لوایح به‌خودی خود تبدیل به قانون شده است. بدین ترتیب از آخوند روحانی می‌خواهد که برای اجرا رسما آن را ابلاغ کند! وی همچنین مدعی است که اصلاً همان زمانی که لایحه از مجمع به مجلس بازگشت و تصحیحاتی انجام شد، دیگر باید کار تمام می‌شد.(سایت حکومتی انتخاب ۲۱مهر ۹۸)
روزنامهٔ ستاره‌ٔ صبح وابسته به باند مغلوب رژیم نیز بخشهای دیگری از صحبت‌های همین مهره‌ٔ حکومتی را منتشر کرد که او با بیان این‌که «ما نباید در سیاست خارجی به‌دنبال مسئول بگردیم؛ چرا که فرصت‌های زیادی را هدر می‌دهیم و تهدیدهای زیادی شکل می‌گیرد»، به نوعی خامنه‌ای را هم دورمی‌زند.(۲۲مهر ۹۸)
از آن‌سو، سرکردگان جیره‌خوار سپاه در نگرانی از عواقب تأیید این لوایح هستند. از جمله پاسدار جلالی، سرکرده‌ٔ سازمان پدافند غیرعامل رژیم، پیش‌تر هشدار داده بود که: «اف.ای.تی.اف و پالرمو مانند رادارهای جنگ اقتصادی عمل می‌کند».(ایسنا ۸مهر ۹۸)
پیش از وی البته کیهان شریعتمداری در مقاله‌ای تحلیلی مدعی شده بود که هم FATF و هم اینس‌تکس هر دو ابزاری برای «لورفتن اطلاعات اقتصادی و خودتحریمی» حکومت آخوندی بوده است.(۲شهریور ۹۸)
در نهایت مهره‌ای به نام قهرمان‌پور از باند غالب حکومت بیان دقیق‌تری از همین سرگیجه‌ٔ عظما دارد. وی به‌عنوان «کارشناس» از یک‌سو می‌گوید: «پذیرش FATF به‌معنای اجرای پذیرش همه‌ٔ الزامات آن نیست» اما در ادامه می‌افزاید: «ضرر FATF از نفع آن بیشتر است، اما نمی‌توان آن را با قطعیت رد کرد».(رسالت ۲۵مهر ۹۸)
به این ترتیب است که در آشفته‌بازار ولایت همه چیز در ابهام نگه‌داشته می‌شود. تا جایی که سایت حکومتی انتخاب در ۷شهریورماه به‌طعنه پرسید: «آیا تفاهم مجلس و مجمع برای مسکوت ماندن سی‌اف‌تی و پالرمو صحت دارد»؟
ایستاده در دوراهی مرگ و خودکشی
ولی‌فقیه نظام تلاش می‌کند که با ایستادن در این دوراهی هر چه می‌تواند وقت بیشتری تلف کند تا با یافتن ستون دیگری، فرج موقتی پیدا کند. البته این اتلاف وقت و سیاست از این ستون به آن ستون هم مانند گذشته پاسخ نمی‌دهد. زیرا حتی کشورهای به‌ظاهر «دوست» رژیم هم در حال فاصله گرفتن هستند.
در این زمینه عبدالرضا هاشم‌زایی، عضو دیگری از مجلس ارتجاع، هشدار می‌دهد که: «اگر عضو FATF نشویم، حتی کشورهای دوست مثل چین و روسیه هم با ایران کار مالی انجام نمی‌دهند. شرکت‌های بزرگ چین به‌خاطر تحریم‌های آمریکا با ما کار نمی‌کنند، اما اگر FATF تصویب نشود، دیگر تقریباً کره زمین با ما کار نمی‌کند».(روزنامه حکومتی ستاره صبح ۲۲مهر ۹۸)
در این میان سایت فرهیختگان، وابسته به ولی‌فقیه در مقاله‌ای با عنوان «منطق محکم عدم‌تصویب پالرمو» از مقابله‌ٔ رژیم با جهان دفاع می‌کند.(۲۵مهر ۹۸) اما هاشمی‌طبا، از مهره‌های حکومتی و وابسته به باند مغلوب، معتقد است که تحت فشارهای بین‌المللی، رژیم ناگزیر از پذیرش FATF خواهد بود. وی در مصاحبه با روزنامهٔ حکومتی آرمان با اشاره به این‌که پذیرش ورود زنان به استادیوم هم تحت فشار جهانی بود می‌گوید: «در مورد آینده FATF نیز به‌نظرم بههرحال ناچاریم آن را بپذیریم. همین‌طور که به‌رغم فتوای برخی از علما خانم‌ها به‌دلیل فشار فیفا وارد ورزشگاهها شدند، FATF نیز همین‌گونه می‌شود و بالاخره در آخر پذیرفته خواهد شد، اما زمانی که زیانهای زیادی را متحمل شده‌ایم».(۲۴مهر ۹۸)
از این دست اظهارات زیاد است. اکنون با تنها ماندن ولی‌فقیه درهم‌شکسته در «کره‌ٔ زمین» باید دید که آیا انتخاب وی نوشیدن جام‌زهری دیگر است یا برای ادامه‌ٔ حیاتش بیش‌از‌پیش به مزدوران و جیره‌خواران داخلی و خارجی‌اش اتکا خواهد کرد؛ اما آنچه مسلم است از هر طرف که برود تابلو بن‌بست خواهد بود.
