کیهان خامنه‌ای در یادداشت روز ۱۲آبان ۹۷ می‌نویسد: «اروپایی‌ها که پس از خروج آمریکا از برجام، موظف بودند عوارض این اقدام را به‌صورت عملی جبران کرده و منافع اقتصادی ایران را تأمین کنند، عملاً کاری در این خصوص انجام ندادند. تنها فعالیت آنها طراحی سیستمی مبهم و پرسش‌برانگیز تحت عنوان «مکانیسم ویژه» موسوم به SPV است که اگر نگوییم برای تحقیر ایران طراحی شده، در خوش‌بینانه‌ترین حالت یک شوخی است. هیچ کشور اروپایی حاضر به میزبانی آن نیست و زمان عملیاتی شدن آن نیز به آینده‌ای نامعلوم موکول شده است».
کیهان در ادامهٔ این مقاله تحت عنوان «مگر چه آتویی دارند؟!» انفعال دولت روحانی در قبال بدعهدی اروپایی‌ها را مورد سرزنش قرار داده و می‌افزاید: «خوش‌باوری دولتمردان کشورمان به پروژه موهومی به نام «کانال تجاری با اروپا» یا همان «برجام اروپایی» باعث شده که دستگاه دیپلماسی ما آشکارا چشم بر شرارتها و خباثت‌های اروپایی‌ها علیه کشور ببندند و موجب تحریص و تحریک بیشتر آنها به سناریوسازی علیه منافع ملی ایران شوند. این در حالی است که از «طرح» اروپایی‌ها برای ادامه برجام و باز نگه‌داشتن کانال‌های تجارت با ایران، تا به امروز، هیچ دستاورد عملی بیرون نیامده و آنها عملاً و رسماً در حال کشتن وقت و سردواندن دولت ایران هستند».
روزنامه دیگر باند خامنه‌ای وطن امروز در سرمقاله ۱۲آبان ۹۷ با عنوان «ارو پای صدچهره» با سوزوگداز از اقدام قاطع دولت دانمارک در برابر توطئه تروریستی رژیم در خاک این کشور می‌نویسد: «این روزها، درست در آستانه ایامی که اروپاییان قصد دارند پس از تأخیری طولانی، هدفمند و البته ادامه‌دار، سازوکار نصفه‌ونیمه و امتحان پس‌نداده خود را برای مواجهه با بخش کوچکی از تحریمهای ثانویه ایالات متحده آمریکا علیه کشورمان ارائه کنند، بار دیگر شاهد شانتاژ تبلیغاتی دیگری از سوی سران قاره سبز علیه ایران اسلامی هستیم! این بار قرعه به نام دانمارکی‌ها افتاده است تا به «نوک پیکان» حملات اروپا علیه کشورمان تبدیل شوند».
روزنامه رسالت ۱۲آبان ۹۷ نیز در سرمقاله‌یی با عنوان «تکلیف ما و شانتاژ جدید اروپا» می‌نویسد: «شانتاژ تبلیغاتی جدید کشور دانمارک علیه کشورمان، آن هم در آستانه اجرایی شدن دور جدید تحریمهای ثانویه ایالات متحده آمریکا را نمی‌توان در قالب یک پدیده ساده مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. اتهام اخیری که از سوی دانمارک(به‌عنوان یکی از اعضای اتحادیه اروپا) علیه کشورمان وارد شده است، به‌مثابه نقطه آشکارساز بازی جدید اروپا علیه ایران محسوب می‌شود. به عبارت بهتر، در این معادله نمی‌توان دانمارک را به‌عنوان کشور و بازیگری مستقل مورد شناسایی و محاسبه قرار داد»!
روزنامه مردم‌سالاری از باند روحانی عدم همکاری شرکتها و بانکهای خصوصی اروپایی با رژیم را سد و مانع اصلی دانسته و می‌نویسد: «اگر چه که ۶ژوئن سال جاری میلادی کمیسیون اروپا از به‌روز‌رسانی قانون مسدودکننده خبر داد، اما شرایط میدانی نشان از این دارد که توقف کمپانی‌ها و مؤسسات مالی از ادامه روابط تجاری با ایران بعد از خروج آمریکا از برجام به‌گونه‌یی است که نمی‌توان با اعمال قانون مسدودکننده شرکتی را مجاب به همکاری با ایران کرد».
واقعیت این است که دولتهای اروپایی می‌خواهند مانع تحریمهای آمریکا شوند، اما عملاً نمی‌توانند چون شرکتها و کارتلهای اروپایی نمی‌خواهند بازار آمریکا را از دست بدهند و نمی‌خواهند با مجازاتها و جریمه‌های کلان روبه‌رو شوند.
قبل از اعلام تحریمهای آمریکا یک فهرست از ۸۳شرکت وجود داشت که یا به‌طور کامل از ایران خارج شدند، یا این که دیگر معامله جدیدی با رژیم تمدید نمی‌کنند.
از این تعداد حدود ۵۰شرکت عظیم اروپایی هستند و بقیه شرکتها آمریکایی و آسیایی هستند که در میان شرکتهای اروپایی غولهای نفتی هستند نظیر:
۱. غول نفتی توتال
۲. بی‌پی یا بریتیش پترولیوم انگلستان
۳. رویال داچ شل انگلیسی هلند
۴. شرکت انی ایتالیا
۵. رپسول اسپانیا
اصلی‌ترین بانک دولتی اروپا یعنی بانک سرمایه‌گذاری اروپا هم حاضر به همکاری با رژیم ایران نیست.
بزرگترین خطوط هوایی مثل ایرباس و بوئینگ
بزرگترین شرکتهای بیمه مثل بیمه لویدز
بزرگترین خطوط کشتیرانی مانند:
- شرکت کشتیرانی مرسک نروژ، بزرگترین شرکت کشتیرانی دنیا
- شرکت آلمانی کشتیرانی هاپاگ-لوید
- شرکت کشتیرانی فرانسوی سی‌ام ی ـ سی‌جی‌ام سومین خطوط کشتیرانی جهان
شرکتهای ارتباطی و مخابراتی مانند زیمنس و تله‌کام
ضمنا سازوکار اروپا که ایجاد مرکزی برای تبادل مالی با رژیم است هیچ چشم‌انداز اجرایی شدن ندارد. از ترس تحریمهای آمریکا تا به‌حال هیچ کشور اروپایی حاضر نشده است تشکیل چنین مرکزی را در خاک خود بپذیرد. یعنی هر کشوری این کار را بکند مجازات می‌شود.
در زمینه خروج شرکتهای اروپایی از ایران و عدم تمایل آنها به معامله با ررژیم نیز فلاحت‌پیشه، رئیس کمیسیون امنیت مجلس رژیم، ۳۰مهر ۹۷ گفت: «نوع رفتار شرکتهای بزرگ و کوچک اروپایی نشان می‌دهد که اروپا توان لازم برای مقابله با تحریمهای آمریکا را ندارند. دوم این‌که محدود شدن صدور نفت و یا قطع آن آثار مخربش را در اقتصاد خواهد گذاشت، طوری که وضعیت خراب اقتصادی و اوضاع بد معیشتی باعث اعتراضات مردم هم خواهد شد».
