واقعیات تاریخ را نمی‌توان فراموش کرد. این یکی از آنهاست:
انقلاب ۵۷.
این در تاریخ ایران بی‌سابقه بود.
اما چه شد که در ایران کنونی با گرانی‌ها و فقر و سرکوبی که وجود دارد و با دلاری که دارد سر به ۸هزار تومان می‌زند هیچ قشر و طبقه‌یی راضی نیست.
کرد و کولبر در محاصره در اعتصاب و در حال کشتار شدن. کشاورز اصفهانی که رودخانه را به رویش بسته‌اند برای حقابه فریاد می‌زند. کارگر اراکی و کارگر معدن، معلمان گرسنه... زنان سرکوب شده بی‌حجاب و بدحجاب و حالا باحجابها هم به خیابان آمده‌اند... و فریاد می‌زنند جمهوری اسلامی نمی‌خوایم.
بیشتر از ۲۵میلیون از مردم ایران مالباختگان غارت‌شده‌اند... حتی کودکان مدارس در خیابانها مرگ برخامنه‌ای می‌گویند.
اکنون پرسش در مورد ایران این است که چه کسی به این رژیم لعنت نمی‌فرستد.
آن نظام مورد استقبال مردم در ۵۷ بالا امروز تنها در میان دیکتاتورهایی مثل اسد و کشتارگران سوریه، عصائب الحق عراق و حزب‌الله لبنان و حوثیهای یمن طرفدار دارد چون از آن منافع دارند. نه مردم ایران.
اخیراً دونالد ترامپ هم هنگام اعلام لغو برجام گفت: «رژیم ایران اصلی‌ترین دولت حامی تروریسم است. سلاحهای خطرناک صادر می‌کند، به درگیری‌ها در سراسر خاورمیانه سوخت می‌رساند و از دست‌نشاندگان و شبه‌نظامیان تروریستی از قبیل حزب‌الله، حماس، طالبان و القاعده حمایت می‌کند... رژیم ایران، حاکمیت طولانی‌مدت هرج و مرج و وحشت خود را با غارت ثروت مردم خود تأمین مالی کرده».(تلویزیون سی.ان.ان ۸مه ۲۰۱۸ ساعت ۲۰۱۳)
اگر دنبال پاسخ چرایی این دگردیسی در نیروهایی که در درون خود نظام بودند بگردیم به حرف تاج‌زاده، وزیر کشور دولت محمد خاتمی، می‌رسیم که اخیراً گفته است: «واقعیتش اینه که وقتی که ما ولایت فقیه رو در قانون اساسی گنجوندیم عملاً جمهوری اسلامی رو تبدیل کردیم به حکومت آخوندی... ما توی تأسیس جمهوری اسلامی یک جاهایی اشتباهات استراتژیک کردیم و تاوانش رو هم داریم پس می‌دهیم».(گزیده مصاحبه تاج‌زاده با اعتماد آنلاین- ولایت فقیه -۱۰اردیبهشت ۹۷)
آن‌چه در قانون اساسی تصویب شده بود این بود: اصل پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی: «…در جمهوری اسلامی ایران، ولایت امر و امامت امت، برعهده فقیه… است».
اما مجاهدین در همان ایام در نامه‌یی به فرزند خمینی که جای وزیر او را داشت نوشتند:
«چه کسی می‌تواند تضمین کند که ولایت… فقیه… ضامن حفاظت از حاکمیت مردم بر سرنوشتشان باشد»؟(از نامه مجاهدین به احمد خمینی ۸مهر ۵۸)
بعد هم مسعود رجوی در ۹مرداد سال ۵۸ پس از تأکید بر آزادیهای اساسی در جامعه، اصلی‌ترین رئوس قانون اساسی مورد نظر مجاهدین را در آن دوران برشمرده بود. که از جمله عبارت بودند از:
۱ـ نظام شورایی، تنها شیوه اسلامی اداره جامعه
۲ـ کار، معیار و مبنای ارزش اقتصادی
۳ـ محصول از آن کسی است که روی زمین کار می‌کند
۴ـ برابری کامل زن و مرد
۵ـ فرهنگ و آموزش رایگان
۶ـ ملی کردن بیمه، بهداشت و طب
۷ـ حقوق ملیتها
اما آن روز مجاهدین به‌خاطر رأی ندادن به آن قانون از انتخابات ریاست‌جمهوری محروم شدند. جلو ورود همه نامزدهای آنان به مجلس به‌رغم رأی آوردن گرفته شد. و بعد هم ۳۰سال با چماق و بعد با گلوله و طناب دار و بمب و موشک مجازات شدند.
امروز ولی هم ایران و هم جهان به این رسیده‌اند و هم از درون نظام ریزشها مدتها است شروع شده است و اعتراف‌هایی مانند اعتراف تاج‌زاده پیاپی بیان می‌شود.
همه چیز گواه آن است که نه از انقلاب، نه از جمهوری، و نه از پسوند اسلامی، هیچ باقی نمانده است. این یک بادکنک توخالی است که به‌زودی خواهد ترکید.
