به اعتراف بسیاری از رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی زنان نقش مؤثر و چشمگیری در شعله‌ور شدن آتش قیام آبان۹۸ داشتند. آن‌قدر که تیغ سانسور و اختناق حاکمیت آخوندی هم نتوانست مانع پخش تصاویر رودرویی دلیرانه زنان با نیروهای سرکوبگر شود
به گواه تصاویر، شعارهایی نظیر مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه‌ای و مرگ بر جمهوری اسلامی توسط زنان قیام‌آفرین در بسیاری از شهرها و مناطق کشور طنین‌انداز بود.
فریاد مرگ بر دیکتاتور یک زن هموطن که در رسانه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌یی داشت نمودی از جسارت و بی‌باکی زنان در این قیام بود.
نقش چشمگیر و تعیین‌کننده زنان در قیام ۹۸ طوری بود که عبدالرضا رحمانی فضلی هراس‌آلود ضمن اعتراف به گسترش شعله‌های آتش گفت: «دو سه ساعت بعد از اجرای طرح سهمیه‌بندی بنزین با بعضی از نیروهایی در صحنه اعتراضات مواجه شدیم که در هسته‌های ۵ و ۴نفره بودند؛ یک خانم معمولاً با آنها بود و دعوت به اعتراض و تهییج مردم می‌کردند». (تلویزیون شبکه یک ۵آذر۹۸)
سایت حکومتی خبر فوری نیز نوشت: «میان‌داری و میدان‌داری ویژه زنان در اغتشاشات اخیر، چشمگیر به‌نظر می‌رسد. در نقاط متعدد به‌ویژه حومه تهران زنان ظاهراً ۳۰ تا ۳۵سال، نقش ویژه‌یی در لیدری اغتشاشات به عهده دارند. مشاهدات خبرنگار ما نشان می‌دهد که این زنان متحدالپوشش، هر یک وظیفه‌ای جداگانه دارند؛ یکی از شورش‌ها فیلم می‌گیرد، دیگری جلوی خودروها را می‌گیرد و دیگری با تحریک مردم، آنها را به پیوستن به صف اغتشاش‌ها مجاب می‌کند» (سایت خیر فوری ۲۹آبان۹۸).
در زمینه نقش فعال زنان در قیام تابستان۹۷ نیز خبرگزاری سپاه پاسداران (فارس) نوشت: «در جریان اغتشاشات کرج ۲۰لیدر شناسایی و دستگیر شدند که اکثراً از زنان بودند. نکته قابل توجه این‌که امروز هم هم‌چون روزهای گذشته لیدر این افراد زن بود» (خبرگزاری فارس ۱۴مرداد۹۷).
نقش فعال زنان در قیامهای سالهای اخیر به‌ویژه قیام آبان‌ماه۹۸ در شرایطی بود، که سیاست زن‌ستیزانه حاکمیت آخوندی طی ۴دهه گذشته همواره بر این سوار بود که زنان را از صحنه اجتماع خصوصاً از صحنه مبارزه علیه رژیم به کنج خانه‌ها بکشاند.
سردمداران حاکمیت با اتکا به ۲۵نهاد سرکوب زنان و انواع فشارهای روانی و تهدید و ممنوعیت بر زنان گمان می‌کردند که می‌توانند زنان را سرکوب و به کنج خانه‌ها بکشانند.
اما برعکس این پندار بیهوده، زنان ایران هرگز مرعوب تیغ و شمشیر حاکمیت نشدند و در تمامی قیام‌هایی که طی این مدت شکل گرفت، دوشادوش و در بسیاری موارد پیشاپیش مردان ایستادگی و مبارزه کردند.
آنها با ایستادگی قهرمانه خود در مقابل نیروهای وحشی خامنه‌ای، برای رهایی از یوغ اسارت و ستم مضاعف نظام ولایت فقیه ایستادند و جان باختند.
تصویر زن ایرانی در این قیام بیانگر رهایی او از قید و بندهای ارتجاعی و زن‌ستیز ولایت فقیه است که با فریاد یا مرگ یا آزادی و با جاودانه شدن تعدادی از آنها، با فریاد رسا به جهانیان اعلام کردند که اندیشه برابری انسان‌ها خصوصاً برابری زن و مرد، بالا بلندتر از آن است که چاه ویل ایدئولوژی زن‌ستیز حاکمیت آخوندی بتواند آنرا در خود محو کند.
پس از این قیام نیز حضور زنان در حرکات و اعتراضات دانشجویی، کارگری، اعتراضات معلمان و بازنشستگان و سایر اعتراضات اقشار مختلف مردم، حاکمیت زن‌ستیز آخوندی را به وحشت انداخته است
ترس از حضور زنان در اعتراضات و تجمعات مردمی علیه حاکمیت است که در تابستان گذشته نیروی انتظامی را واداشت تا به بهانه آخوند‌ساخته بدحجابی، مجدداً موجی از سرکوب و دستگیری زنان را راه بیندازد.
در این رابطه سرکرده نیروی انتظامی گفت: «برای برخورد با کشف حجاب سامانه ناظر یک طرح‌ریزی شده که بر اساس این سامانه کسانی که در درون خودرو اقدام به کشف حجاب می‌کنند شماره خودرو آنها ثبت می‌شود» (خبرگزاری ایرنا۲۹شهریور۹۹).
پیش از این نیز به‌منظور زمینه‌سازی برای سرکوب زنان به بهانه آخوند‌ساخته بدحجابی پاسدار حسین اشتری گفت: «ما بر اساس قانون و قوانین وضع‌شده با هر نوع ناهنجاری در مورد پوشش برخورد می‌کنیم. بر همین اساس با بی‌حجابی در خودرو برخورد شده و به مالک خودرو تذکر داده می‌شود و در صورت تکرار دوباره خودرو توقیف خواهد شد» (خبرگزاری فارس ۱۳شهریور۹۹).
اما زنان این طرح سرکوبگرانه را با شکست مواجه کردند و به‌رغم این‌که نیروی انتظامی چند صباحی در این رابطه دود ودم راه انداخت، عملاً نتوانست کاری از پیش ببرد و این طرح ضدمردمی و زن‌ستیزانه به مرور زمان رنگ باخت.
البته در هیچ برهه‌ای از حاکمیت آخوندی زنان در مقابل ستمگری خمینی و خامنه‌ای غیرفعال و یا بی‌تفاوت نبودند.
آنها دو هفته پس از غصب حاکمیت مردم توسط خمینی مبارزه خود را علیه شعار ارتجاعی حجاب اجباری شروع کردند، و در تداوم این مبارزه زنان مجاهد خلق و سایر زنان مبارز چه در صحنه رزم با رژیم و چه در زندانهای آن، جانانه ایستادگی کردند و داغ تسلیم را بر دل دژخیمان خمینی گذاشتند.
این زنان قهرمان برای رهایی مردم شان از شر حاکمیت پلید آخوندی متحمل رنج‌های بیشمار شدند و خود را فدیه رهایی و آزادی خلق‌شان خصوصاً فدیه رهایی زنان ایران از ستم مضاعف آخوندی کردند.
آنان طلایه‌داران و پیشتازان زنانی بودند که در قیام آبان‌ماه۹۸ شجاعانه در برابر گلوله‌های داغ سینه سپر کردند، و از غداره کشان وحشی نیروی انتظامی و سپاه پاسداران ضدمردمی هراس به خود راه نداند.
شهیدان هم‌چون آذر میرزاپور، مهناز مهدیزاده، مینا شیخی، نکیتا اسفندانی، حلیمه سمیری، گلناز صمصامی، پریسا سیفی، زیبا خوشگوار، سپیده حسنی، آزاده ضربی و دهها زن قهرمانی که در برابر شلاق و گلوله ایستادند و داغ تسلیم زنان به حاکمیت پلید ولایت فقیه را بردل آخوندها و سردمداران آن نهادند.
آری زنان شهید قیام آبان۹۸ شیرزنانی بودندکه با مشت‌های گره کرده تمامیت نظام زن‌ستیز را به چالش کشیده و در این مسیر خون خود را فدیه آزادی مردم و زنان ایران کردند.
