ماده۳: تضمین آزادی‌ها و حقوق فردی و اجتماعی طبق اعلامیه جهانی حقوق‌بشر
انحلال دستگاه‌های سانسور و تفتیش عقاید، دادخواهی قتل‌عام زندانیان سیاسی، ممنوعیت شکنجه و لغو حکم اعدام
ارزش‌هایی که رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در ماده۳ برنامهٔ ۱۰ماده‌ای خود برای ایران آزاد فردا از آنها دفاع می‌کند، ارزش‌هایی جهان‌شمول هستند و جهان آزاد امروزه بر آنها بنا شده است.
رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، در ماده ۳ برنامه ۱۰ماده‌ای خود، پایبندی مقاومت ایران را به تمامی این کنوانسیون‌ها اعلام می‌دارد. کنوانسیون‌های گفته‌شده و سایر کنوانسیون‌های سازمان ملل ریشه در اعلامیه جهانی حقوق‌بشر دارند و دربرگیرندهٔ ارزش‌ها و آرزوهایی هستند که مقاومت ایران از دیرباز برای تحقق آنان در ایران به کارزاری همه‌جانبه دست زده و بهای آن را به تمام و کمال پرداخته است.
آزادی‌ها و حقوق فردی و اجتماعی
در اعلامیه جهانی حقوق‌بشر چنین آمده است:
مادهٔ ۱۲:
نباید در زندگی خصوصی، امور خانوادگی، اقامتگاه یا مکاتبات هیچ‌کس مداخله‌های خودسرانه صورت گیرد یا به شرافت و آبرو و شهرت کسی حمله شود. در برابر چنین مداخله‌ها و حمله‌هایی، برخورداری از حمایت قانون، حق هر شخصی است.
مادهٔ ١٨:
هر شخصی حق دارد از آزادی اندیشه، وجدان و دین بهره‌مند شود. این حق مستلزم آزادی تغییر دین یا اعتقاد و هم‌چنین آزادی اظهار دین یا اعتقاد، در قالب آموزش دینی، عبادتها و اجرای آیین‌ها و مراسم دینی به‌تنهایی یا به‌صورت جمعی، به‌طور خصوصی یا عمومی است.
مادهٔ ١٩:
هر فردی حق آزادی عقیده و بیان دارد و این حق، مستلزم آن است که کسی از داشتن عقاید خود بیم و نگرانی نداشته باشد و در کسب و دریافت و انتشار اطلاعات و افکار، به تمام وسایل ممکن و بدون ملاحظات مرزی، آزاد باشد.
لازمهٔ حفظ این آزادی‌ها، انحلال دستگاه‌های سانسور و تفتیش عقاید است، دادخواهی قتل‌عام زندانیان سیاسی یکی از فرایندهای پایان دادن به جنایت سیستماتیک دولتی در زمینه شکنجه و اعدام زندانیان به جرم دگراندیشی یا فعالیت سیاسی است.
دیکتاتوری آخوندی، در زمینه نقض حقوق‌بشر، دست دیکتاتوری‌های سلف خود را از پشت بسته است. یک قلم جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی این رژیم در ماجرای اعدام‌های دهة شصت هنوز دادخواهی نشده است.
شکنجه یا سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و اهانت‌آمیز، استفاده گسترده و سیستماتیک از بازداشت خودسرانه، گروگانگیری افراد دوتابعیتی و شهروندان خارجی، شرایط بد زندان‌ها، محرومیت دسترسی به درمان پزشکی مکفی، اعمال محدودیت‌های گسترده و جدی علیه حق آزادی بیان، عقیده، اذیت و آزار و تهدید و ارعاب و شکنجه مخالفان سیاسی، مدافعان حقوق‌بشر و فعالان حقوق زنان و اقلیت‌ها، رهبران کارگری، فعالان حقوق دانشجویان، فیلم‌سازان، روزنامه‌نگاران و بلاگرها، مدیران صفحات رسانه‌های اجتماعی، کارکنان رسانه‌ها، رهبران مذهبی، هنرمندان، وکلا و افراد متعلق به اقلیت‌های مذهبی شناخته‌شده و شناخته‌نشده و خانواده‌های آنها و محکومیت‌های سخت ناروا، شامل مجازات مرگ و تبعید داخلی طولانی‌مدت، تبعیض و نقض حقوق‌بشر زنان و دختران و اقلیت‌های مذهبی، قومی، زبانی و سایر اقلیت‌ها، از دیگر مواردی است که قطعنامه‌های مجمع عمومی ملل‌متحد خواستار توقف و پایان بخشیدن به آنها توسط رژیم ایران شده‌اند.
دیکتاتوری آخوندی رکورد دار نقض فاحش حقوق‌بشر
برای پی بردن به اهمیت این ماده سوم برنامه ۱۰ ماده‌ای، یادآوری می‌کنیم که علی خامنه‌ای، در دیدار ۲ تیر ۱۴۰۳ خود با قضات آنها را از استناد به «غیرقانون داخلی کشور» [بخوانید احکام ضدانسانی قصاص، سنگسار و دیگر مجازات‌های قرون‌وسطایی و آخوند‌ساخته] برحذر داشت. منظور او این بود که نباید اعلامیهٔ جهانی حقوق‌بشر، حقوق بشر انسان‌دوستانه و کنوانسیون‌های بین‌المللی مدافع حقوق انسان مبنای احکام حقوقی قرار گیرد.
خلیفهٔ ارتجاع به‌این ترتیب اعلامیهٔ جهانی حقوق‌بشر، کنوانسیون‌های ژنو ۱۹۴۹ و ۱۹۵۱ و کنوانسیون اروپایی حقوق‌بشر را زیر سوال برد و انکار کرد.
ممنوعیت شکنجه و لغو مجازات اعدام
در ماده سوم از مواد ۱۰گانه رئیس جمهور برگزیده مقاومت برای ایران آزاد فردا، به جمله‌ای برمی‌خوریم که نمی‌توان ساده از کنار آن گذشت. یک تاریخچه پر رنج و خون و درعین‌حال آینده‌ای شکوهمند در پشت آن به چشم می‌خورد:
«ممنوعیت شکنجه و لغو مجازات اعدام»
انحلال دستگاه‌های سانسور و تفتیش عقاید و نیز ممنوعیت شکنجه و لغو مجازات اعدام در کشوری که حاکمیت آن بدون سرکوب و اعدام حتی یک روز هم نمی‌تواند سرپا باشد به راستی خرق‌عادتی بزرگ و تصمیمی شجاعانه است.
ماندگاری پدیده شوم اعدام تا این برهه از زمان مرهون استفاده ابزاری آن توسط صاحبان قدرت سیاسی و دینی است. آخوندهای حاکم بر ایران با خزیدن به سریر قدرت بادآورده، به‌زودی دریافتند که می‌توانند با استفاده از اعدام در جامعه وحشت مداوم ایجاد کرده و علاوه بر آن مخالفان سیاسی خود را نیز به‌صورت فیزیکی از میان بردارند.
ایران آزاد فردا، ایران بدون اعدام
آری، ایران آزاد فردا، با برنامهٔ ۱۰ماده‌ای مریم رجوی، یک ایران عاری از چوبه‌های نفرت‌انگیز دار و تیرک‌های خون‌آلود تیرباران خواهد بود و مرگ برای همیشه در آن دامن برخواهد چید. در ایران آزاد فردا هیچ انسانی طعم مرگ را نخواهد چشید. لایحهٔ ضدبشری قصاص، قوانین قرون‌وسطایی جزا، تخت‌های شکنجه، دستگاه‌های قطع دست و پا و نیز صلیب و سنگسار برچیده خواهند شد و باید برچیده شوند.
بیشتر بخوانید:
