هر تحلیل‌گر منصفی اگر به آنچه این روزها ـ و به‌خصوص با شروع مردادماه ـ در ایران می‌گذرد نگاهی بیاندازد، بی‌درنگ اذعان خواهد کرد که برگی در حال ورق خوردن است. این برگ در حال ورق خوردن و این حال‌وهوای جدید را همه حس می‌کنند. همه نگاه‌ها در انتظار روز بعد، ساعت بعدی و دقیقه‌های در راه است؛ روزها، ساعت‌ها و دقیقه‌هایی که آبستن تغییرند و این تغییر چه بخواهیم و چه نخواهیم بر پیشانی ایران و ایرانی نوشته شده است. دلایل اثباتی این ادعا چیست؟
در یک نگاه کلی می‌توان این دلایل را بر اساس ۳مؤلفه کلیدی(وضعیت دیکتاتوری آخوندی، مردم و مختصات قیام و موقعیت اپوزیسیون) بررسی کرد.
۱ـ وضعیت دیکتاتوری آخوندی
الف ـ افول موقعیت خامنه‌ای به‌عنوان عمود خیمه نظام
این معنا را هنگامی می‌توانیم بیشتر دریابیم که این حکومت قبل و بعد از مرگ خمینی، برای تحکیم موقعیت ولایت فقیه، دست در قانون اساسی برد و نظارت استصوابی را نیز به آن اضافه کرد و تا جایی که آن را فراقانون نامید. اختیارات ولی‌فقیه در این نظام به آن پایه بود که یک دادستان او در خراسان رضوی ادعا می‌کرد «اختیارات دادستان از اختیارات خداوند متعال به اندازه بندانگشت کمتر است».(۱) حال ولی‌فقیه در این نظام به وضعیتی افتاده است که قادر به مهار جنگ قدرت باندهای درونی رژیم نیست.
ب ـ وجود شقه و شکاف در نظام آخوندی
شقه و شکاف در نظام آخوندی که ریشه در جنگ قدرت دارد نه تنها در مواجهه با قیام به‌هم نیامده بلکه بیشتر شده و بیشتر هم خواهد شد.
با نزدیک شدن به اجرایی شدن تحریم‌های آمریکا و به میان آمدن بازی مذاکره، دور جدیدی از تشتت و جنگ قدرت در حاکمیت آخوندی به‌وجود آمده که توان مانور آن را در رویارویی با بحران‌ها به‌مراتب پایین خواهد آورد. از همین اکنون دیکتاتوری آخوندی قادر به مهار بحران‌های دامن‌گیر خود نیست.
ناتوانی حکومت در سرکوب قیام‌آفرینان امری است که روزانه می‌توان آن را در کف خیابان‌ها مشاهده کرد. مزدوران رژیم در صحنه مرعوب خشم مردم شده و دیگر سرکوب، تأثیر بازدارنده قبل را ندارد.
قیمت دلار و سکه به‌صورت صعودی در حال افزایش است و از آن به فروپاشی اقتصادی یاد می‌شود. حکومت آخوندی ناتوانی خود را در مقابله با این وضعیت به‌خوبی نشان داده است. تعویض مهره‌های دست‌چندم اقتصادی نیز کارآیی نخواهد داشت و در آینده باید شاهد بحران‌های دیگری باشد.
ج ـ افزایش تعارض با حکومت در سطح منطقه‌یی و بین‌المللی
برخلاف سال‌های قبل به‌لحاظ بین‌المللی و منطقه‌یی اکنون این رژیم است که پی‌درپی در حال عقب‌نشینی است. این عقب‌نشینی محصول افشاگری‌های مقاومت و شکست سیاست مماشات است و آن را در مؤلفه‌های زیر می‌توان مشاهده کرد:
یکم ـ شکست برجام
دوم ـ خروج بسیاری از شرکت‌ها و مؤسسات اقتصادی از ایران
سوم ـ نزدیک بودن اجرایی‌شدن تحریم‌های آمریکا
چهارم ـ چشم‌انداز خروج از سوریه یا تنزل از موقعیت قبلی
پنجم ـ روشدن دست رژیم در ماجرای یمن و پایین آمدن قدرت مانور او
ششم ـ افزایش تنش با آمریکا به‌دنبال ادعای بستن تنگه هرمز و تنگه‌های دیگر
هفتم ـ قرار گرفتن خامنه‌ای بر سر دوراهی مذاکره(تسلیم) با زانوان خونین یا ادامه دادن به ماجراجویی شکست‌خورده. پایان هر دو راه به بن‌بست و سرنگونی ختم می‌شود.
۲ـ مردم و مختصات قیام
الف ـ نارضایتی مردم حالت انفجاری به خود گرفته است
مردم به‌جان آمده ایران، حالت مراقب، در کمین و آماده دارند. تشبثات و دجالگری‌های حکومتی برای منحرف کردن مردم از موضوع اصلی که همان سرنگونی است راه به جایی نبرده و دغدغه اصلی مردم به‌سرآمدن این حکومت است. به‌ستوه آمدگی و کلافه شدن آنها نشان‌دهنده وضعیت انقلابی در جامعه است. به‌وضوح می‌توان مصداق این جمله ساده را در یک نگاه کلی به تحولات میهنمان دید:
«حکومت شوندگان دیگر نمی‌خواهند، حکومت کنندگان دیگر نمی‌توانند».
جامعه ایران اکنون آتشفشانی در شرف فوران را تداعی می‌کند. خمیره‌های گدازان و پرتابه‌های نخستین این آتشفشان در راه را در قیام دی ۹۶ و پس از آن در دور دوم قیام در فروردین امسال به چشم دیدیم. تحولات ماه مرداد می‌رود که دور سوم قیام را رقم بزند.
ب ـ ویژگی‌های قیام در مردادماه
با آغاز و تدوام تظاهرات در شهرهای مشهد، شیراز، اصفهان، کرج، شاهین‌شهر، نجف‌آباد و اراک و نیز تهران تنها در ظرف یک روز حال به‌وضوح می‌توان ویژگی‌های زیر را برای آن برشمرد:
یکم ـ سراسری بودن قیام و محدود نبودن آن به یک منطقه یا استان خاص
دوم ـ همراه بودن اعتراضات با اعتصاب؛ به‌ویژه اعتصاب سراسری و گسترش یابنده کامیونداران
سوم ـ سیاسی بودن شعارها و نشانه‌رفتن خامنه‌ای در رأس نظام
چهارم ـ نترسیدن قیام‌آفرینان از دستگیری و سرکوب و درگیرشدن آنان با نیروهای رژیم
پنجم ـ حضور چشمگیر زنان در پیشاپیش قیام و اعتراض
ششم ـ حضور چشمگیر جوانان و نسلی که اساساً در همین نظام نشو و نما کرده است
۳ـ موقعیت اپوزیسیون
الف ـ آمادگی اپوزیسیون اصلی حاکمیت آخوندی برای خیز سرنگونی
اپوزیسیون اصلی این نظام شورای ملی مقاومت و نیروی محوری آن سازمان مجاهدین خلق ایران به‌موازات افول دیکتاتوری آخوندی پیوسته در مسیر صعود بوده است. این صعود را می‌توان با محورهای زیر بیان کرد:
یکم ـ خروج از لیست تروریستی
دوم ـ خروج موفقیت‌آمیز و معجزه‌آسای کادرهای این مقاومت از زندان لیبرتی و رسیدن آنان به پایگاه امن خارج از دسترس نظام آخوندی
سوم ـ انتخاب مسئول اول جدید برای برداشتن خیز سرنگونی
چهارم ـ پیوند خوردن مجاهدین با جوانان قیام‌آفرین از طریق کانون‌های شورشی
پنجم ـ برگزاری گردهمایی سالانه و برجسته‌کردن تنها آلترناتیو مشروع این نظام
ششم ـ مهرشدن صحت استراتژی هزار اشرف و کانون‌های شورشی در قیام شهرها
هفتم ـ برملا شدن ماهیت آلترناتیوهای تقلبی و دست‌ساز رژیم همزمان با شناخته‌شدگی و جاافتادن آلترناتیو مشروع
ب ـ قیام در کف خیابان‌ها، رهبری خاص خود را می‌یابد
وقتی سخن از قیام می‌کنیم طبعاً هر نیرویی نمی‌تواند رهبری قیام را به‌دست بگیرد. دیکتاتوری آخوندی، طی سالیان تلاش کرد خواست‌های مردم ایران را در مجرای انحرافی بیاندازد و توسط باندهای وابسته خود آن را از مسیر اصلی(سرنگونی) مانع گردد. با آغاز قیام دی ۹۶ و شعله‌ور ماندن آن تا به امروز، مشخص شد که آلترناتیوسازی‌های آن‌چنانی سوخته و آبروباخته است. به میدان آمدن شعار «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا»، به ماجرای باندبازی‌های حکومتی پایان داد و دیگر بیرون‌کشیدن ترشی‌ها از دبه‌های نظام نیز دردی را از علی خامنه‌ای دوا نخواهد کرد. این نظام با تمام باندهای رنگارنگ آشکار و پنهان آن، رو به سرنگونی است و این کانون های شورشی هستند که قیام مردم ایران را به‌سمت سرنگونی هدایت خواهند کرد.
***
آری به‌قول رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت، خانم مریم رجوی، قیام آفرینان به چیزی کمتر از آزادی خلق و میهن رضایت نمی‌دهند. قیام در حال گسترش است، شهرهای شورشی به هم می‌پیوندند و فریاد آزادی رساتر می‌شود و این آتشفشان بیدار را سر بازایستادن نیست. روزهای آینده این را بیشتر اثبات خواهد کرد.
پانویس: ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(۱) غلامعلی صادقی، دادستان عمومی و انقلاب خراسان رضوی: «اختیارات دادستان از اختیارات خداوند متعال به‌اندازه بندانگشت کمتر است».(ایسنا، ۴مهر ۱۳۹۶، همایش روز جهانی بهداشت محیط)
