در یکی از تاریخی‌ترین سالنهای لندن، «چرچ هاوس» - محلی که روزگاری میزبان نشست‌های دوران جنگ جهانی دوم بود - این‌بار صدای وجدان جهانی علیه طناب دار در ایران طنین‌انداز شد. این کنفرانس که در تاریخ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۵ (۱۹ مهر ۱۴۰۴) با حضور مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران به‌صورت آنلاین، و شرکت شماری از نمایندگان پارلمانها، سناتورها، وزرای پیشین، حقوقدانان و فعالان حقوق‌بشر از اروپا و آمریکا برگزار شد. محور مشترک همه سخنرانان، محکومیت موج اعدامها در ایران، درخواست برای توقف فوری احکام اعدام زندانیان سیاسی هوادار مجاهدین خلق، و پایان دادن به مصونیت عاملان جنایت علیه بشریت در فاشیسم دینی حاکم بر ایران بود.
در گزارشی از این کنفرانس به سخنرانی خانم رجوی و تعدادی از سخنرانان پرداختیم. و اکنون ادامه گزارش کنفرانس:
موج اعدامها و رسوایی جهانی عدالت در ایران
سناتور جرارد کراول از ایرلند، در سخنرانی پرشور خود با اشاره به ابعاد جنایت جاری در ایران گفت:
«در چهارده ماه گذشته بیش از ۱۸۵۰نفر، از جمله ۶۱زن، به دار آویخته شده‌اند. تنها در ماه سپتامبر، بیشترین تعداد اعدامها در ۳۶سال گذشته ثبت شد. این‌ها اعدام نیستند، قتل‌اند؛ قتل‌عامدانه برای خاموش کردن صدای آزادیخواهی».
او خطاب به دولتهای غرب هشدار داد که «سکوت‌شان کر کننده است» و افزود:
«مصونیت باید پایان یابد. خامنه‌ای و جلادانش باید به جرم جنایت علیه بشریت محاکمه شوند. سپاه پاسداران نیرویی تروریستی است که امنیت اروپا را تهدید می‌کند و باید فوراً در فهرست تروریستی قرار گیرد».
کراول با تأکید بر حق مردم ایران برای قیام و سرنگونی استبداد مذهبی گفت:
«نه شاه، نه شیخ؛ مردم ایران باید برخیزند و این رژیم را به دادگاه عدالت بکشانند. طرح ده‌ماده‌ای خانم رجوی برای جمهوری آزاد، دموکراتیک و مبتنی بر جدایی دین و دولت، الگوی آینده ایران است».
صدای مقاومت از درون و برون
در ادامه، دولت نوروزی نماینده شورای ملی مقاومت ایران در انگلستان، با اشاره به استمرار چهار دهه اعدام و سرکوب گفت:
«بیش از ۱۲۰هزار زندانی سیاسی از آغاز حاکمیت آخوندی تا امروز اعدام شده‌اند. دستگاه قضایی رژیم ابزاری در دستان ولی‌فقیه است و هیچ ارتباطی با عدالت ندارد. جامعه جهانی باید به این چرخه وحشت پایان دهد و حق مردم ایران برای مقاومت و سرنگونی رژیم را به‌رسمیت بشناسد».
وی افزود که سه ستون بقای این رژیم عبارت‌اند از:
۱. اعدام و ترور داخلی برای سرکوب قیام‌ها؛
۲. صادرات تروریسم و بنیادگرایی به منطقه؛
۳. شیطان‌سازی و دروغ‌پراکنی علیه اپوزیسیون، به‌ویژه سازمان مجاهدین خلق.
او تصریح کرد:
«گزینه سوم، یعنی تغییر رژیم به‌دست مردم ایران و مقاومت سازمان‌یافته به رهبری خانم رجوی، تنها راه رهایی از این تاریکی است».
لزوم ارجاع پرونده اعدامها به شورای امنیت
نماینده پارلمان انگلستان، باب بلکمن، نیز در سخنان خود گفت:
«ما شاهد اعدام پنج نفر در روز هستیم. رژیم ایران هر سال بیش از هر کشور دیگری اعدام می‌کند. بسیاری از قربانیان، زندانیان سیاسی هستند که تنها به‌دلیل وابستگی به سازمان مجاهدین خلق محکوم شده‌اند».
او با اشاره به ۱۷زندانی سیاسی در آستانه اعدام افزود:
«تنها جرم آنان باور به ایرانی آزاد و دموکراتیک است. سکوت در برابر این اعدامها، همدستی با ستمگر است. پرونده وخیم نقض حقوق‌بشر باید به شورای امنیت ارجاع شود تا رهبران رژیم، از جمله خامنه‌ای، در دادگاه بین‌المللی محاکمه شوند».
بلکمن تأکید کرد که سیاست‌های نرم در قبال تهران باید پایان یابد و گفت:
«رژیم ایران تهدیدی برای مردم خود و برای امنیت جهانی است. انگلستان باید تحریم‌های هدفمند علیه عاملان اعدامها اعمال کند و سپاه پاسداران را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار دهد».
اعدام؛ ابزار حفظ قدرت
دیوید جونز، وزیر پیشین در دولت بریتانیا، ضمن ادای احترام به ۱۷ زندانی سیاسی در صف اعدام گفت:
«اعدامها در ایران نوعی کشتار با مجوز دولتی است، ابزاری برای سرکوب مخالفان و جلوگیری از قیامهای آینده. این بخشی از استراتژی آگاهانه رژیم برای حذف اپوزیسیون سازمان‌یافته است».
او خاطرنشان کرد:
«همان‌طور که رژیم در دهه ۱۹۸۰ از اعدام‌های جمعی برای نابودی مجاهدین استفاده کرد، امروز نیز همان الگو را دنبال می‌کند. اما نسل جدید با الهام از مقاومت، ایستاده است».
جونز خواستار آن شد که «هر گونه رابطه با تهران منوط به توقف اعدامها و آزادی زندانیان سیاسی شود» و از دولت انگلستان خواست تا «برای صدور حکم بازداشت بین‌المللی علیه خامنه‌ای و دیگر مسئولان جنایت» اقدام کند.
مقاومت در آستانه پیروزی
در بخش پایانی، استرون استیونسون، نماینده پیشین پارلمان اروپا، تصویری روشن از وضعیت امروز ایران ارائه داد:
«نود میلیون ایرانی دیگر از آخوندها نمی‌ترسند. رشد تصاعدی کانون‌های شورشی مجاهدین در سراسر کشور شجاعت اپوزیسیون را به نمایش گذاشته است. پلاکاردهایی با شعار مرگ بر ستمگر، چه شاه باشد چه رهبر در همه جای ایران دیده می‌شود».
وی با صراحت گفت:
«رژیم آخوندی از درون پوسیده است. پرسش این نیست که آیا سقوط خواهد کرد، بلکه کی سقوط می‌کند؟ وقتی آن روز برسد باید اطمینان حاصل کنیم که آزادی و دموکراسی جایگزین آن شود».
استیونسون خواستار آن شد که غرب،
۱. حق مردم ایران برای سرنگونی رژیم و شورای ملی مقاومت ایران را به‌عنوان آلترناتیو دموکراتیک به‌رسمیت بشناسد؛
۲. سپاه پاسداران را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار دهد؛
۳. پرونده سیاه حقوق‌بشر ایران را به شورای امنیت ارجاع دهد تا مصونیت عاملان پایان یابد.
همگرایی جهانی علیه سیاست اعدام
کنفرانس لندن را می‌توان نقطه‌عطف دیگری در همگرایی صدای جهانی علیه سیاست اعدام در ایران دانست. در این نشست، برای نخستین بار طی سال‌های اخیر، نمایندگان برجسته سیاسی از طیف‌های گوناگون، از ضرورت تغییر سیاست مماشات به سمت سیاست حسابرسی و اقدام سخن گفتند.
پیام مشترک تمام سخنرانان روشن بود:
۱. اعدام، جوهره بقای فاشیسم دینی است؛
۲. مصونیت رهبران این رژیم باید لغو شود؛
۳. حق مردم ایران برای آزادی و مقاومت باید به‌رسمیت شناخته شود.
در میان همه صداها، پیام خانم مریم رجوی به‌عنوان نماد امید و آلترناتیو دموکراتیک، محوری‌ترین مرجع اخلاقی و سیاسی این کنفرانس بود. جهان امروز با انتخابی روشن روبه‌روست: یا در کنار ملت ایران و مقاومت سازمان‌یافته بایستد، یا در سکوت، شریک جنایت باقی بماند.
