در زمینه چپاول و دزدی در رژیم آخوندی به‌قول معروف در و تخته از هر دو باند، حسابی با هم جور هستند.
مردم نیز دست چپاولگرانه و فاسد آنها را حسابی خوانده‌اند، طوری‌که به‌اعتراف علی ربیعی، سخنگوی دولت روحانی، ۹۱درصد مردم نسبت به نظام تصور فساد دارند.
قضاوت مردم در زمینه فساد مبتنی بر واقعیت‌های عینی است که رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی البته هر چند اندک، اما به‌ناگزیر به آنها اعتراف کرده‌اند؛ نمونه‌هایی از قبیل این‌که ۳۰۰مسؤل در نظام ولایت برای آزادی یک قاچاقچی بزرگ پادرمیانی کرده‌اند.
ماجرا از این قرار است که یک قاچاقچی که حتماً از مهره‌های دانه‌درشت و گردن‌کلفت است «با ۳۰کیلو تریاک دستگیر می‌شود».
با دستگیری او مهره‌های رژیم به دست و پا می‌افتند و «۳۰۰نفر از مسئولان برای آزادی این قاچاقچی پادرمیانی می‌کنند».(خبرگزاری آنا ۲۸مرداد ۹۸)
در وزارت نفت دولت آخوند حسن روحانی یک دزدی ۲۵میلیون دلاری کشف می‌شود، در میان دزدی‌های انجام‌گرفته این دزدی آن‌قدر کوچک و خوار و خفیف است که علیرضا زاکانی، از باند خامنه‌ای، می‌گوید: «این‌هم شد دزدی؟ ... به اعتقاد من این بحث ۲۵میلیون دلار و از این حرفها اینها پول‌خرد است بگذارید کنار اینها را بگذارید کنار این‌هم چیییییی! پول است؟ این‌هم پول است؟ این پولهایی که ازش می‌خواهم اسم ببرم که واقعاً مردم دارند محروم می‌شوند نسبت به اون و نوع کارهایی که هست...».(تلویزیون کانال ۳، ۳۰خرداد ۹۸)
یکی دیگر از این فسادهای «چیییییی» خروج ۳۰ تا ۴۰میلیارد دلار ناقابل است که از کشور خارج شده است.(روزنامه آرمان ۲۷شهریور ۹۸)
این مبلغ صرف خرید ویلاها و آپارتمانهای لاکچری و یا سرمایه‌گذاری در کشورهای امارات، ترکیه، گرجستان و... شده است، چرا که آنها به آینده حاکمیت امیدی ندارند و بوی الرحمن رژیم به مشام‌شان رسیده است.
ضمنا سرمایه‌گذاری در این کشورها اضافه بر این‌که برای آنها «باقیات»! زیادی دارد، در معرض دید و افشاگری باند مقابل نیست و به سرنوشتی مانند سرنوشت بابک زنجانی و... مبتلا نمی‌شوند.
ماجرای کشف ۳کارت‌خوان با گردش مالی ۱۰میلیاردی در دفتر وزیر نفت هم ماجرای دیگری است که البته همه این کارت‌خوان‌ها مربوط به سردمداران نفت‌خوار نبود بلکه یکی از آنها مربوط به آبدارچی زنگنه بود.(سایت آفتاب ۴خرداد ۹۸)
در جریان این فتنه و فساد نفت‌خواری در وزارت نفت پای یک مدیر نفتی هم به میان کشیده شد و این مدیر در حالی که قصد خروج از کشور را داشت توسط «سربازان گمنام» در وزارت اطلاعات دستگیر شد.(خبرگزاری ایسنا ۳۰خرداد ۹۸)
این مدیر نفت‌خوار اضافه بر دزدی‌هایی که در وزات نفت کرده، هنگام خروج از کشور هم قصد داشت «میلیون‌ها یورو را از کشور» خارج کند.
در زمره مفسدین در لجنزار فساد حاکمیت ولایت فقیه صادرکنندگان گمنامی هم وجود دارند «بدون این‌که هیچ‌گونه سابقه صادراتی» داشته باشند ۴/۷میلیارد دلار ارز بی‌زبان حاصل از صادرات را به کشور برنگردانده‌اند.(کیهان ۳تیر ۹۸)
البته غیر از آنها صادرکنندگان خبیری هم هستند که با تکیه بر تجربه طولانی در امر صدور ارز و سرمایه به خارج کشور، ارز حاصل از فروش کالا را به کشور بازنگرداندند.
لذا از حاصل کار و تلاش عناصر خبره و غیرخبره در امر صادرات، از ابتدای امسال تاکنون ۱۲میلیارد پول صادرات به کشور برنگشته و به‌عنوان ذخیره دنیوی آنها یا در بانک‌های کشورهای مقصد کالا سپرده شده است و یا این‌که سرمایه‌گذاری شده است.
البته بسیار بعید است افرادی که صرفاً در دزدی و چپاول از اموال مردم ایران خبره هستند، این عرضه را داشته باشند که بتوانند در خارج سرمایه‌گذاری کنند، احتمالاً آنها نیز پول‌ها را یا در بانک گذاشته و یا صرف خرید خانه و املاک کرده‌اند.
موضوع اختلاس‌های هزاران میلیارد تومانی هم که در جریان جنگ باندی هرازگاهی پرونده‌های آن دادگاهی می‌شود، داستان دیگری از فتنه و فساد نهادینه شده سیاسی و اقتصادی است.
مواردی که به آنها اشاره شد نمونه‌هایی است که ظرف چند ماه اخیر رو شده که طبعاً گوشه‌هایی از ابعاد بهت‌آور دزدی در حکومت غرقه در فساد آخوندی است.
اما واقعیت فتنه و فساد بسا فراتر و تکان‌دهنده‌تر از مواردی است که به آنها اشاره شد و یا مواردی است که از طرف سرمداران و مهره‌های حکومتی به آن اعتراف می‌شود.
اینها به‌قول هاشمی رفسنجانی «نوک کوه یخ در دریای فساد» دزدی و غارت است.
واقعیت این است که تارو پود اقتصاد درهم‌شکسته به فساد آغشته است و به‌قول صادق زیباکلام، مهره باند روحانی، گلوگاههای فسادی وجود دارد که هر یک از آنها برای داغان کردن اقتصاد یک کشور کافی است.
واقعیت این است که آن‌چنان شبکه‌های فساد و دزدی تاروپود نظام آخوندی را در نوردیده که با پیدا کردن یک سرنخ از فساد می‌توان به دهها مرکز و کانون فساد دیگر و نهایتاً به سردمداران حاکمیت و بیت‌العنکبوت خامنه‌ای رسید.
بی‌دلیل نیست که سینه شیخ صادق لاریجانی که خودش از نام‌آوران فساد است به خزانه‌الاسرار تبدیل شده، آن‌چنان‌که در نامه معروفش به شیخ محمد یزدی، یکی دیگر از نام‌آوران فاسد، نوشت: «بنده سینه‌ام خزانه‌الاسرار اتهامات مجموعه‌ای از معاونان، قائم‌مقامان و آقازاده‌های مسئولان و شخصیت‌هاست و ظاهراً امروز هم هزینه ایستادگی در رسیدگی به آنها را می‌پردازم».
با این وجود خامنه‌ای گفته بود: «اما اینی که تبلیغ می‌کنن بعضی که حالا همه جا را فساد گرفته، به هیچ‌وجه اینطوری نیست».
کلام آخر این‌که قبح فساد در این رژیم آن‌چنان ریخته است که سردمداران و مهره‌های آن هم بدون هیچ شرمی به کرات از ابعاد حیرت‌آور آن حرف می‌زنند ولی هم‌چنان به غارت و چپاول ادامه می‌دهند.
