روز سیزدهم دیماه بعد از حدود یک ماه آماده‌سازی و تبلیغ برای دومین سال حذف شدن پاسدار دژخیم قاسم سلیمانی، سرکردهٔ پیشین نیروی تروریستی قدس، که رژیم تدارک گسترده‌یی برای قدرت‌نمایی کرده بود، به‌سادگی این بادکنک در همان مراسم ترکید و همزمان در رسانه‌های حکومتی هم صداهایی بلند شد که بیش‌از‌پیش روشن می‌کرد چرا رژیم به این همه هیاهو در سالمرگ پاسدار قاسم سلیمانی نیاز دارد.
رئیسی جلاد در میان دود و دمهایش بالاخره نتوانست وحشت از بی‌آیندگی نظام را لاپوشانی کند. این وحشت را که پیش از این در وصیتنامه پاسدار حذف شده قاسم سلیمانی بسته‌بندی شده بود تکرار کرد و با خطاب به نیروهای وارفته نظام التماس کرد: «وصیتنامه حاج قاسم سلیمانی می‌گوید امروز حفظ این نظام به نام جمهوری اسلامی اگر بماند این خیمه همه حرمها در امان هستند اگر این خیمه اگر این نظام کوچکترین آسیب ببیند بدانید که حرم‌های دیگر هم در خطر هست لذا همه تلاش کنید این نظام اسلامی بماند» (تلویزیون شبکه خبر رژیم ۱۳دی - سخنرانی رئیسی در سالمرگ سلیمانی دژخیم).
اما درست در همین روز اعترافات باند مغلوب نشان داد آب دارد از سر نظام بالاتر می‌رود
روزنامهٔ حکومتی ابتکار از باند مغلوب که از قضا در جریان نمایش انتخابات ریزش کرده و با رئیسی دست بیعت داده بود، تهدید نزدیک را به نظام گوشزد کرد و یادآور شد بی‌اعتمادی مردم به نظام به سوی نوعی رادیکالیزم پیش می‌رود که: «مولود نامیمون این رادیکالیزم هر چه که باشد در نهایت به سود ملک و میهن نخواهد بود. حتی اگر در کوتاه مدت نهاد قدرت بتواند بخشی از این رادیکالیزم را فرونشاند، به‌طور یقین در درازمدت با مشکلاتی اساسی از سوی آن روبه‌رو خواهد شد» (روزنامه حکومتی ابتکار ۱۳دی).
روزنامه حکومتی جهان صنعت هم در همین روز نمایش سالمرگ پاسدار سلیمانی شکاف عمیق طبقاتی حاصل از سیاست‌های چپاولگرانه را به نظام یادآوری کرد و در مورد پیآمد آن تلاش کرد نظام را هوشیار کند. این روزنامه نوشت: «چون طبقه متوسط پیشرفت خود را با طبقه برخوردار مقایسه می‌کند و احساس می‌کند عقب‌افتاده است. «نابرابری» خوب نیست، چون کسانی که درآمدهای بالا و رو به افزایش دارند از لحاظ فیزیکی و روانی از پایین‌نشینان نردبان خود را جدا می‌کنند». این روزنامه به نظام گوشزد کرد «طبقهٔ متوسط نقطهٔ ثقل جامعه است. به نظر می‌رسد این نقطه تعادل دارد از دست می‌رود که متأسفانه سیاستمداران از آن غافل شده‌اند» (جهان صنعت ۱۳دی).
روزنامهٔ آفتاب یزد ۱۳دی هم در واکنش به اظهارات چمران رئیس شورای قلابی شهر تهران که گفته بود اتوبوس خوابی موضوع حاشیه‌یی است، در مطلبی خطاب به او نوشت: «فقر متن جامعه است نه حاشیه». این روزنامه با اذعان به فضای انفجاری جامعه هشدار چند تن از کارشناسان حکومتی را انعکاس داد که همه نسبت به فضای انفجاری جامعه علیه نظام هشدار داده‌اند.
از جمله این‌که: «زمان که بگذرد امکان حل مشکلات نیز از بین می‌رود».
آنها به نظام هشدار می‌دهند که عقربه‌های ساعت به سمت ساعت پایانی نظام در حرکتند و تأکید می‌کنند زمان برون‌رفت نظام از این بحران به پایان رسیده و فرصتی ندارد. چنان‌چه این روزنامه حکومتی در ادامه تأکید کرده: «بعضی فکر می‌کنند در فرصتی می‌شود این سال‌ها را جبران کنیم ولی امکان این کار وجود ندارد».
به این ترتیب با سیلی این نمایش ورشکسته هم نظام نتوانست صورت خود را سرخ کند و آنطور که آن روزنامه حکومتی ابراز وحشت کرد «مولود نامیمون رادیکالیسم» گلوی نظام را رها نخواهد کرد تا نفسش را بگیرد.
