چرا باید استراتژی اعدام را در ایران شکست داد؟
اعدام، چک‌چک خون بر خوان ایران است.
قوه‌ی قضاییه، داسی در دستان ولی‌فقیه برای چرخه‌ی اعدام و ارعاب و استثمار است.
اعدام، اصلی‌ترین ابزار حکومت‌داریِ نظام ولایی ــ آخوندی است.
اعدام، اکسیژن تنفسیِ حاکمیت ملایان برای ادامه‌ی اشغال ایران است.
اعدام، تجارت مشترک اصلاحاتی و اصول‌گرا برای تداوم عمر نظام است.
اعدام، اکسیژن غیرقابل جایگزین سر پا بودن ساختار سیاسی ــ جنسیتی ــ مذهبی است.
اعدام، تاکتیک محوریِ «از این ستون به آن ستون فرج» یک دیکتاتور به آخر خط رسیده برای بیرون کشیدن پایش از دایره‌ی سرنگونی‌خواهی اکثریت مردم ایران است.
اعدام، گمرك ورود سرمايههای كلان به جانب اين حاکمیت ضدبشر است. اگر اين گمرك، به روی اشرافيت آخوندی بسته شود، تمام دارايی و سرمايههای استوار شده بر پی‌ها و دیوارهای اعدام، بر باد رفته و ستون حاكميتش فروخواهد ريخت.
قلم‌ها تا کی و تا کجا شرمگین و سرافکنده، واژه‌ی «اعدام» را تکرار کنند؟
اعدام تا چند صبح و شام می‌خواهد بر ایران فخر بفروشد که بر هستی و زندگی غلبه کند؟
دریای عواطف انسانی در جغرافیای ایران تا چند باید از صاعقه‌ی خبرهای اعدام، متلاطم بماند؟
«نه به اعدام»، برگ بشر علیه ضدبشر است.
جنبش «نه به اعدام»، نبردی برای حق مبارزه و زندگی است.
با الماس «نه به اعدام»، دفع اژدهای اعدام کنیم!
پتانسیل خشم عمومی را سوخت‌بار مصاف نهایی برای دفع حاکمیت اعدام کنیم.
فراخوان جامعه‌ی ایران علیه استراتژی اعدام را به جهان ببریم.
جامعه‌ی ایران با جنبش سراسریِ «نه به اعدام» باید به سرنوشت سیاهی که حکومت اعدام برایش رقم زده، پایان بدهد. گسترش میلیونیِ این جنبش می‌تواند ماشین مرگ را متوقف کند و صدای شکستن استخوان‌های استراتژی اعدام را در ایران‌زمین طنین بخشد.
هشتگ‌های #اعدام_نکنید و #نه_به_اعدام، خطاب به همه‌ی ایرانیان در داخل و خارج کشور فراخوان می‌دهد که:
«نگذاریم افراد بیشتری کشته شوند! نگذاریم خانواده‌ها داغ‌دار شوند! تا کی از ما بکشند و هیچ نگوییم؟ آیا حق ما این بود که هر روز قبل از طلوع آفتاب، خبر اعدام را بشنویم؟ ما عزادار رشیدترین فرزندان آب و خاک‌مان هستیم. نمی‌خواهیم بعد از این، کس دیگری را از ما بکشند.»
آن روی سکه‌ی ارعاب با اعدام چیست؟ در یک روند قانون‌مند دیالکتیکی، هر اعدام یعنی دمنده در کوره‌ی توفنده‌ی قیام؛ مسأله این است. میدان‌ها و چوبه‌های مرگ، هرگز نتوانسته‌اند آینده را بی‌دنباله کنند و آزادی را بی‌جان شیفته و بی‌راه‌بلد بگذارند. حاکمیتی که فقط با استراتژی اعدام سر پا مانده، عنکبوتی‌ست که تار نگهدارنده‌اش را تنها بازدمی از خروش و خیزش اجتماعی، به فنا می‌دهد. این است فراخوان جبهه‌ی ایران علیه استراتژی اعدام.
با همبستگی ملی علیه «اعدام» به‌پا خیزیم!
سه‌شنبه‌های «نه به اعدام» زندانیان سیاسی را به تمام روزها و سال ایران‌زمین ببریم!
روز جهانی «نه به اعدام»؛ روز بازگشت به «آری به انسانیت و به آزادی» در برابر حاکمیت ضد بشر و قاتل آزادی است.
سلاح «نه به اعدام» را دست به دست در سراسر ایران تکثیر و همه‌گیر کنیم.
اگر نبود ۴۶ سال اعدام در ایران، چه جای دست‌درازی به کرامت انسان و حرمت حقوق بشری‌اش؟ و اگر کرامت انسان و حرمت حقوق بشر بود، چه جای ابلیس ضدبشر اعدام؟
