روزنامه‌های حکومتی در چهارشنبه یازدهم فروردین هم در خواب نوروزی هستند و تعدادی انگشت‌شمار یا منتشر شده یا صفحات مجازی خود را با چند خبر به روز کرده‌اند. در همین تعداد کم روزنامه‌ها بحرانهای اقتصاد اجتماعی دیده می‌شود اما برجسته‌ترین موضوع ترس از قیام به وسیلهٔ مردم ناراضی از نظام است.
بیم عبرت نگرفتن نظام از قیام!
«ابهامات ۲۵ساله؟» عنوان مطلبی است از روزنامه آرمان که ضمن اشاره به قرارداد میهن فروشانه ۲۵ساله با چین نوشته است: «در چنین شرایطی دستیار وزارت‌خارجه نیز با بیان این‌که الزامی به انتشار آن نیست بر گمانه زنی‌ها افزوده است. همین موضوع، بیم عبرت نگرفتن مسئولان از حوادثی مانند افزایش بنزین و... و در نتیجه تحریک هر چه بیشتر افکار عمومی را افزایش می‌دهد. موضوعی که قطعاً در شرایط فعلی و در کنار مسائل اقتصادی و همین‌طور محرومیت خود خواسته از تزریق واکسنهای معتبر جهانی، می‌تواند بر افزایش شکاف میان مردم و مسئولان بیفزاید. کما این‌که در دو روز گذشته شاهد تجمعاتی نیز بوده‌ایم». این روزنامه در ادامه به یک وجه اسارت بار این قرار داد اشاره کرده و نوشته است: «نکته پرابهام ماجرا اما این است که در این تفاهم‌نامه، طرف چین در تأمین انرژی مورد نیازش دولت ایران نام گرفته، اما طرف ایران برای همکاریهای مشترک شرکت‌های چینی هستند که به هیچ عنوان ایران سابقه مثبتی از آنها ندارد».
وجه دیگر نارضایتی مردم از نظام در مطلبی در اعتمادآنلاین دیده می‌شود با عنوان «چرا دانمارک و فنلاند شادترین کشورهای جهان هستند؟»، توضیح داده که این کشورها با شاخص درآمد، امید به زندگی سالم، حمایت‌های اجتماعی، آزادی، اعتماد و سخاوتمندی از سال۲۰۱۲ صدرنشین لیست شادترین کشورهای جهان هستند. در حالی که ایران تحت حاکمیت آخوندها «طبق گزارش سال۲۰۲۰، به ترتیب پس از عراق، لبنان، بورکینافاسو، گامبیا، مالی، نیجریه، ارمنستان و گرجستان، رتبه ۱۱۸ را به خود اختصاص داده است».
سقوط بورس، صعود تورم
در یک‌کلام وجه ورشکستگی نظام در روزنامه‌ها برجسته است. اعتماد آنلاین از سقوط شاخص بورس در اولین روز معاملات سال جدید خبر داده و ایران آنلاین اعتراف بانک مرکزی در مورد چاپ پول بدون پشتوانه را انعکاس داده و اذعان کرده گرچه این کار موجب افزایش تورم است اما چاره‌ای ندارد و باید نیازهای ریالی نظام را پاسخگو باشد.
چین حاجتی نمی‌دهد!
در معدود روزنامه‌های منتشر شده اعترافات قابل توجهی در مورد قصد رژیم از قرارداد با چین و واقعیت این قرارداد دیده می‌شود.
«سرمایه‌گذاری خارجی الزامی برای توسعه کشور» عنوان مطلبی است از علی خرم سفیر پیشین رژیم در چین و مقر اروپایی ملل متحد است که از جمله نوشته است: «حداقل با اقتصاد و صنعت درجه دوم یا سوم چین درست کار کنیم... باید ابراز امیدواری نمود طرف ایرانی فقط به فکر استفاده مقطعی از این برنامه راهبردی برای مقاصد سیاسی، امنیتی و دشمنی با آمریکا نباشد که چین چنین حاجتی نمی‌دهد و این فرصت هم از دست م‍ی‌رود».
«همه چیز در گرو رفع تحریم هاست» عنوان مطلب دیگری است در آرمان به قلم جلال میرزایی عضو سابق مجلس رژیم که نوشته است: « اگر در آینده تنش تهران و واشنگتن تعدیل پیدا کرد و شاهد رفع بخشی از تحریم‌ها بودیم، چین هم می‌تواند بستر را برای عملیاتی کردن مفاد این سند فراهم کند، اما اگر شرایط مانند امروز ادامه پیدا کرد، پکن هم تلاشی برای بهره‌برداری از سند نخواهد کرد». در ادامه به پولهای بلوکه شدهٔ ایران در چین اشاره کرده که پکن بدون چراغ سبز آمریکا قادر نیست حتی جزیی از آن را آزاد کند.
