به‌دنبال اعلام خروج آمریکا از برجام، شاهد توفان و تلاطم بی‌سابقه‌یی هستیم که سراسر رژیم را فراگرفته است. نخست به فاصله کوتاهی پس از سخنان ترامپ، روحانی نسبت به آن واکنش نشان داد و سخنرانی کرد. موضعگیری روحانی آن‌چنان ذلیلانه و ضعف‌آلود بود که روز بعد از آن(۱۹اردیبهشت) خامنه‌ای ناچار شد برای متعادل کردن صحنه بالاخره سکوتش را بشکند و طی سخنانی جای خالی الدرم‌بلدرم‌های توخالی علیه آمریکا در سخنرانی روحانی را پر کند.
واکنش سران رژیم نسبت به خروج آمریکا از برجام
سردمداران رژیم قبل از این گفته بودند که در صورت خروج آمریکا از برجام، اقداماتی خواهند کرد. از جمله می‌توانند ظرف ۴روز به غنی‌سازی بالای ۲۰درصد برگردند! اما اکنون که آمریکا خارج شده، گویی که دیگر از آن حرفها خبری نیست. از همان نخست هم معلوم بود این تهدیدها چیزی جز لاف و گزاف و سرخ کردن صورت با سیلی نیست. الآن خطشان رفتن با اروپا است. اکنون هم روحانی و هم خامنه‌ای می‌گویند که خطشان ماندن در برجام به همراه ۳کشور اروپایی است. البته روحانی گفته که چند هفته به‌طور آزمایشی با اروپا کار می‌کنیم ببینیم آنها چقدر پایبندند. این چند هفته هم احتمالاً می‌رود کنار آن چند ماه که قبلاً روحانی در مورد قانون آیسا گفته بود که اگر به وعده‌شان عمل نکردند ما پیشران هسته‌یی راه می‌اندازیم و از این‌گونه لافها...
آیا ادامه دادن برجام با اروپا پاسخ خروج آمریکا از برجام است؟
اما در مورد انتخاب رفتن با اروپا و تعامل با آن که فعلاً رژیم چنین چشم‌اندازی را القا می‌کند، گرچه خامنه‌ای اعتماد به اروپا را هم زیر سؤال می‌برد، ولی نکته اینجاست که آیا ادامه دادن برجام با اروپا برای رژیم یک گزینه واقعی است و راه برون‌رفتی محسوب می‌شود؟!
طبعا که این مسأله و چشم‌اندازش زیر سؤال است چرا که اروپا حرف و موضعش را به‌روشنی اعلام کرده است. در بیانیه رهبران ۳کشور اروپایی که به‌دنبال خروج آمریکا از برجام منتشر شد از رژیم خواسته شده است که به تعهداتش بر اساس برجام پای‌بند بماند. به توافق بلند‌مدت‌تری که برنامه اتمی رژیم را بعد از سال ۲۰۲۵ کنترل کند تن بدهد و از برنامه موشکی و دخالتهای تروریستی در منطقه دست بردارد. اگر رژیم می‌توانست به این شرط‌ها گردن بگذارد پیش از این کرده بود. رژیم خواستار لغو تحریمها بود که آن هم موکول به این ۴شرط و دست برداشتن از برنامه موشکی و دخالتهای منطقه‌یی است.
ادامه سردرگمی رژیم بعد از خروج آمریکا از برجام
قبل از اعلام خروج آمریکا از برجام، در مواضع رژیم سردرگمی زیادی وجود داشت. به‌دنبال خروج آمریکا از برجام، انتظار می‌رفت رژیم دیگر یک‌سویه شده و تکلیف را روشن کند. اما باز شاهد ادامه همان سردرگمی در رژیم هستیم و خامنه‌ای هم هنوز در سخنان خود بعد از خروج آمریکا از برجام باز یکی به نعل و یکی به میخ می‌زد. علت این‌که ولی‌فقیه رژیم آخوندی حتی بعد از خروج آمریکا از برجام قادر به اعلام یک سیاست قاطع و یک‌سویه نیست بن‌بستی است که حکومت آخوندی در آن گرفتار آمده است. اگر به شروط خواسته شده تن بدهد یعنی از برنامه موشکی و بحران‌آفرینی تروریستی در منطقه دست بردارد همان چیزی است که پیش از این خامنه‌ای به‌عنوان «تنازل بی‌پایان» از آن نام می‌برد و می‌گفت شکافی در رژیم باز خواهد شد که این رژیم را تا پرتگاه سقوط خواهد کشاند. خامنه‌ای در صحبتهای دیروی خود(۱۹اردیبشهت) یکبار دیگر همین مضمون را تکرار کرد. برنامه موشکی، دخالتهای تروریستی در منطقه و برنامه بمب‌سازی اتمی همه اجزا ستونی هستند که در کنار سرکوب و خفقان ۲پایه اصلی حفظ رژیم آخوندی به‌شمار می‌آیند. عقب‌نشینی از آنها پایه‌های دیکتاتوری فاشیسم مذهبی را سست و راه را برای قیام مردم ایران بیش‌از‌پیش هموار خواهد کرد.
از سوی دیگر اگر حکومت آخوندی به شروط جدید تن ندهد و دست به ایستادگی بزند باید در گام نخست فشار تحریمها را تحمل کند و در چنین شقی وضعیت به‌سرعت به همان شرایطی برخواهد گشت که رژیم پیش از این برای خلاصی از آن موقعیت بود که حاضر شد با «زانونان خونین»به پای میز مذاکرات اتمی برود. در آن هنگام فشار تحریمها خامنه‌ای را در وحشت از قیام مردم فرو برده بود و او برای جلوگیری از چشم‌انداز قیام و خفگی رژیم بود که دستور به مذاکره با آمریکا را به‌طور مخفیانه داد تا احتمال وقوع قیام را کاهش دهد. اکنون نیز همین تهدید کماکان وجود دارد.
این وضعیت بن‌بستی است که تمام سردرگمی‌های رژیم آخوندی در این شرابط پیچیده و دشوار از آن ناشی می‌شود. صورت‌مسأله اصلی این است که رژیم در هر مسیری که برود یعنی یا قبول جام‌زهرهای موشکی و منطقه‌یی و یا ایستادگی در مقابل خواست آمریکا، در انتها با مردم و قیام مردم ایران و مقاومت آنها روبر می‌شود.
