چهارم آبان ۱۴۰۱، چهلمین روز شهادت مظلومانه مهسا امینی، دختر ایران، به دیار جاودانگی بود. قتل فجیع و تراژیک این دختر ۲۲سالهٔ کرد، جرقهٔ قیامی شد که ایران‌زمین را درنوردید و می‌رود تا ریش و ریشهٔ این رژیم ضدبشری را بسوزاند و خاکسترکند. این قیام یک بغض چهل‌و‌سه ساله را منفجر کرد. در سرگذشت دریغ‌انگیز مهسا، مردم ایران خود را هم‌داستان و هم‌سرنوشت یافتند؛ از این رو برشوریدند تا برای همیشه بر این تراژدی ملی نقطهٔ پایان بگذارند. آتشی که همیشه از درون، ایران و ایرانی را می‌سوزاند این بار بر عبا و قبای حرامیان عمامه‌دار افتاد و خیابان‌ها را به رنگ شورش و حماسه درآورد.
در بزرگداشت چهلمین روز پرکشیدن مهسا، مردم ایران در دو سکانس مختلف، گذشته میرا و آینده زایان و شکوفان را به چشم دیدند. گذشته‌یی مشحون از جنایت، فساد، دروغ‌پردازی، ریاورزی و شارلاتانیسم در وجنات حکومتی مدعی کذاب خدا و دین‌باوری و آینده‌یی تابناک که با قدمهای مبارک آزادی، شتابناک در حال رسیدن است.
برای این‌که تصویری گویاتر از این دو سکانس به‌دست بیاوریم، برشی از یک رخداد را در ۴آبان مورد موشکافی قرار دهیم.
استاندار کردستان در مصاحبه با ایرنا منکر هر گونه آثاری از بزرگداشت چهلم مهسا در شهر سقز شده و گفته بود: «با وجود فضاسازی سنگین رسانه‌ای دشمن در سقز، به‌دلیل هوشیاری مردم مشکل خاصی در این شهر نداریم... موضوع برگزاری مراسم چهلم مهسا امینی هم منتفی است چون خانواده این مرحومه اعلام کرده‌اند که چنین مراسمی ندارند» (انتخاب. ۴آبان ۱۴۰۱).
او علاوه بر آن مدعی شده بود که وضعیت استان باثبات و پایدار است، بسته بودن راههای ورودی و خروجی شهر سقز کذب است، مردم از شلوغی خسته شده‌اند، اینترنت این شهر مشکلی ندارد!
این گماشتهٔ رئیسی، حرف اربابانش را در تهران نشخوار کرد که می‌گفتند قیام جمع شد و هیجانها فرو نشست. به سر کار و زندگی خود برگردید که این حکومت با این اقدامات سرنگون‌شدنی نیست!
با این پروپاگاندای مشمئزکننده و بسیار ناشیانه در عصر ارتباط و رسانه، مشخص شد اظهارات سران این حکومت طبق اصطلاحات پوسیده و نفرت‌برانگیز خودشان «کذب محض!» است و هیچ ردپایی از واقعیت ندارد. بار دیگر اثبات گردید که مردم برای دست‌یافتن به واقعیت باید گفته‌ها و مواضع سران و ریزه‌خواران قدرت را ۱۸۰درجه برعکس کنند و مفتون پروپاگاندا نشوند.
در سقز اما به‌رغم آمادگی امنیتی حکومت و بستن راههای ورودی به آرامستان «آیچی»، دهها هزار نفر خود را به مزار مهسا رساندند و شعارهای «مرگ بر دیکتاتور»، «ما همه مهسا هستیم بجنگ تا بجنگیم» و «آزادی آزادی آزادی» آنها آسمان این شهر را به شور انقلابی، رزم‌آوری، سرزندگی و نشاط آراست. آنها آمدند تا به جهان نشان دهند که قیام ایران از روزهای نخستین شکل‌گیری آن نیرومندتر است. با این‌که ۴۰۰ خون پاک از پیکر آن جاری است و بیش از۲۰۰۰۰تن از قیام‌آفرینان دستگیر شده‌اند ولی قیام بی‌وقفه در حال رویش و زایش است.
جالب است حکومتی که می‌گفت در سقز خبری نیست ناچار شد، در خبرگزاری ایسنا با انعکاسی سانسور شده به قیام مردم سقز، [و البته با مینیمزه کردن تعداد شرکت‌کنندگان]، از رقم ۱۰هزار نفر نام ببرد.
به‌موازات سقز، در کامیاران، بوکان، مریوان، سنندج، جوانرود، گیلان‌غرب، کرمان، اصفهان، بوشهر، دهگلان، مشهد و تهران قیام شعله‌ور بود و بازاریان در نقاط گفته‌شده دست به اعتصاب زدند. شماری از کارگران پالایشگاه نفت در تهران و آبادان نیز با اعتصاب خود به قیام‌آفرینان پیوستند. تظاهرات پزشکان با «شعار مرگ بر خامنه‌ای» در مقابل سازمان نظام پزشکی یکی از صحنه‌های قیام در این روز بود.
دانشجویان آزاده در این روز در ۵۸ دانشگاه کشور از جمله دانشگاههای خواجه نصیر تهران، دندانپزشکی دانشگاه تهران، دانشگاه نجف آباد، دانشگاه تبریز، دانشگاه آزاد واحد پردیس تهران، دانشکده فنی دختران اصفهان، دانشگاه چمران اهواز، دانشگاه آزاد کرمان، دانشکده مهندسی فردوسی مشهد، آزاد بروجرد، صدرای شیراز و رسام کرج و دیگر دانشکده‌ها و دانشگاهها در سراسر کشور پرچم قیام را در اهتزاز نگهداشتند. آنها با خیزش خیره‌کننده و تحسین‌برانگیز خود در شرایط به‌شدت امنیتی دانشگاهها نشان دادند که سرنگونی تام و تمام حکومت خواسته قاطبهٔ مردم ایران است و دانشجوی ایرانی با هر سیرکی تحت عنوان «گفت‌و‌گو» مرزبندی سرخ و عبورناپذیر دارد.
ترجیح می‌دهم
دست در دست غرور به مرگ شاباش بگویم
حتی اگر ثانیه‌یی آزادی را
زیسته باشم در رگرگه‌یی از رویا
ترجیح می‌دهم
بی‌شمار بار ترجیح می‌دهم
درخشش قیام ایران در چهلمین روز پرکشیدن مهسا امینی، بلوغ این قیام و گذار پر رنج و شکنج آن را از سرکوب و دسیسه به سوی افق‌های روشن بازتاب می‌کند. این قیامی است که سربازایستادن ندارد و نباید داشته باشد.
خون بر زمین ریختهٔ ۴۰۰ شهید قیام سراسری در پیوند با ۱۲۰هزار خون جوشان اکنون روزبه‌روز و شب به شب، راهنمای جوانان شورشی به سمت مقصد بزرگ و شکوهمند آزادی است. آزادی، خجسته آزادی.
