«این همه رنج از کجا آورده‌یی تا بشکوفی؟»(۱)
حقانیت و مشروعیت قیام جاری در ایران، پیروزی می‌سازد. روز ۱۴دسامبر ۲۰۲۲ / ۲۳آذر ۱۴۰۱ یک روز مهم و بزرگ برای مردم ایران و خاصه زنان ایران‌زمین است. رنج‌های بیکران زن ایرانی در ۴۴سال نکبت حکومتی ضدبشر، انباشته و انباشته شدند تا با همت، حمیت، مبارزات و پایداریِ زن ایرانی، رأی وجدان بیدار بخشی از جامعهٔ جهانی را به‌دست آورد و رژیم زن‌ستیز و بچه‌کش ولایت فقیهی را از «کمیسیون مقام زن» سازمان ملل اخراج کند.
به‌دنبال قتل مهسا امینی توسط نیروهای سرکوب‌گر رژیم آخوندی و کشتار زنان ایران در قیام ۳ماه گذشته، مجامع مختلف ایرانیان و مقاومت ایران طی نامه‌ها به «کمیسیون مقام زن» سازمان ملل، به این کمیسیون یادآور شدند که رژیم جمهوری اسلامی لیاقت عضویت در این کمیسیون را ندارد و باید اخراج شود.
هم‌زمان با بالا‌گرفتن قیام سراسری در ایران و جنایات نظام آخوندی علیه زنان ایران، «شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد» تصمیم به برگزاری جلسه‌یی جهت بررسی این درخواست در روز ۱۴دسامبر ۲۰۲۲ نمود. این شورا در این جلسه با ۲۹رأی موافق، حکومت جمهوری اسلامی را از «کمیسیون مقام زن» اخراج کرد.
یادآوری می‌شود که هدف از تشکیل این کمیسیون، «ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان» بوده است. هدفی که ۱۸۰درجه مقابل افکار و اهداف نظام ملایان می‌باشد. ارتجاع پلید آخوندی در این ۴۴سال مروج استثمار مضاعف و سرکوب افسارگسیخته علیه زن ایرانی بوده، این استثمار و سرکوب را قانونی کرده و ۲۷ارگان حکومتی را مأمور اعمال خشونت رسمی علیه زنان و به بند کشیدن آنان نموده است.
خامنه‌ای و کارگزاران این رژیم فکر می‌کردند پرونده‌ٔ سرکوب زنان در حاکمیت‌شان با بالاترین رقم اعدام زنان در جهان، پرونده‌یی بایگانی شده و غیرقابل حسابرسی است و از حد چند «هشتگ» علیه رژیم‌شان در شبکه‌های مجازی فراتر نخواهد رفت. البته این عجیب هم نیست؛ چرا که نه خامنه‌ای و نه اتاق فکر نظام آخوندی هرگز توان شناخت و ارزیابی آثار داخلی و بین‌المللیِ قیام سراسری از شهریور تا آذر ۱۴۰۱ را نداشته‌اند و ندارند.
این پیشتازی زنان ایران در این قیام است که هم دادخواه آزادی و دمکراسی برای مردم ایران هستند و هم به‌طور خاص با گسترش جنبش برابری و رساندن ندا و پیام آن به جهان، ضربه‌ٔ کاری را بر کانون اندیشه‌ٔ زن‌ستیزی خامنه‌ای و اتاق فکر جمهوری اسلامی فرود آوردند و از «کمیسیون مقام زن» سازمان ملل، بیرونش انداختند. آثار این مبارزه و پایداریِ ستودنی بر حاضران در جلسه‌ٔ شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل را شاهدیم: «عضویت جمهوری اسلامی در چنین کمیسیونی مشمئزکننده است. واکنش جهانی به اقدامات ایران باعث خواهد شد مهسا امینی‌ها کشته نشوند»(باربارا وودوارد).
این هنوز نخستین قدم احقاق بخشی از حقوق زنان ایران در نبرد با آپارتاید جنسی ـ مذهبیِ یک حاکمیت کودک‌کش است. بر مردم ایران است که در ادامه‌ٔ این پیروزی بزرگ، کارزار داخلی و بین‌المللیِ اخراج حکومت بچه‌کش جمهوری اسلامی را از سازمان «یونیسف» ملل متحد به‌جریان بیاندازند. قیام جاری در ایران و خون گرم کودکان و نوجوانانی که این رژیم آنها را کشتار نموده، کفایت می‌کند تا این حکومت از «یونیسف» نیز بیرون رانده شود.
قیام جاری در ایران، بزرگ‌ترین کارزار کوشندگان و پویندگان و مبارزان احقاق حقوق‌بشر در برابر جلادان ناقض حقوق‌بشر در هیأت حاکمیت ولایت فقیه است. قیام جاری، پیام حقانیت و مشروعیت‌اش را به وجدان بیدار جهان رساند. از این‌رو اکثریت قاطع مردم ایران، دادخواهان تمامی مواد نقض‌شده‌ٔ منشور حقوق‌بشر توسط نظام ولایت فقیه هستند. این پرونده‌ٔ عظیم جنایات جمهوری اسلامی نیز باید به شورای امنیت ملل متحد ارجاع شود.
پانوشت:
(۱) یادآوری قطعه‌یی از شعر یانیس ریتسوس شاعر معاصر یونان: «این همه رنگ از کجا آورده‌یی تا بشکوفی؟».
