روز جهانی کارگر، بهترین فرصتی است که می‌توان ظلم و ستم رژیم مرتجع ولایت فقیه بر کارگران و زحمت‌کشان جامعه را به جهانیان نشان داد.
علی رغم سرکوب شدید عناصر رژیم، تجمعات و اعتراضات به حق کارگران در میادین اصلی شهرهای ایران، در حال شکل‌گیری و افزایش است؛ اعتراضاتی که در دیماه ۹۶ به اوج خود رسید و تاکنون نیز ادامه دارد. اعتراضاتی که تنها نتیجه اختلاس‌های کارگزاران رژیم و چپاول اموال مردم و هزینه کردن آنها در پروژه‌های توسعه‌طلبانه منطقه‌یی خامنهای است. هر چند که این سیاست‌ها در کنار شکست سنگین برجام و فرورفتن در باتلاق سوریه، رژیم را در پرتگاهی قرار داده که گریزی از سقوط فاجعه‌بارش نخواهد داشت.
هم‌زمان با دوران اوج مشکلات اقتصادی و افزایش بیکاری در ایرانِ تحت مدیریت رژیم مرتجع، سیل تعطیلی کارخانه‌ها و فروش واحدهای تولیدی به جریان افتاده که بیکاری تنها یکی از آثار آن است. حال آن‌که خامنهای "دشمن" را مسئول "اقتصاد لنگ" قلمداد کرده و مدعی شده است: «هدف میان‌مدت دشمن این است که اقتصاد لنگ بماند، تولید پایین باشد، بیکاری عمومیت پیدا کند تا مردم از جمهوری اسلامی ناامید شوند».
مبارزه کارگران برای رسیدن به حقوق اولیه خود، هم‌چنان ادامه دارد. مروری بر اخبار کارگری در سال گذشته نشان می‌دهد عمده مبارزات در چند بخش زیر دسته‌بندی شده است:
– درخواست افزایش دستمزد
– پرداخت به‌موقع دستمزد
– درخواست بهبود شرایط محیط کار
– اعتراض به اخراج کارگران
– اعتراض علیه نحوه قراردادها
– مبارزه علیه سیاست‌های خصوصی‌سازی
سال جدید که با شعار توخالی خامنهای مبنی بر "حمایت از تولید داخلی" نامگذاری شد از همان آغاز، شعاری بودن خود را نشان داد و نتوانست از حجم اعتراضات کارگران ایرانی بکاهد؛ چرا که پس از کشمکش‌های فراوان برای افزایش حقوق کارگران، در نهایت آن‌چه به حقوق کارگران اضافه شد با حداقل‌های یک زندگی مطلوب فاصله دارد. علاوه بر این، مسأله عدم پرداخت به‌موقع همین حقوق ناچیز را هم می‌توان به مشکلات این قشر زحمتکش اضافه کرد. اعتراض کارگران نیز همواره با سرکوب، دستگیری و بگیر و ببند توسط عوامل رژیم مواجه می‌شود.
اما چه باید کرد؟ پاسخ به این سؤال می‌تواند، راه‌کار خوبی برای سایر مشکلات طبقات جامعه باشد که توسط رژیم به‌وجود آمده است. آن‌چه مسلم است، رژیم از قدرت گرفتن و اتحاد تشکل‌های مستقل کارگری هراسناک است. وحشت عناصر رژیم از تشکل‌های مستقل کارگری را در برخورد با فعالان سندیکایی در آستانه روز جهانی کارگر می‌توان مشاهده کرد. بنابراین، "اتحاد کارگران" می‌تواند رشته تدابیر سست رژیم را یکسره پاره کند و دامنه مطالبات را به سایر طبقات بکشاند.
علی همتی
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت مجاهد الزاماً آن را تأیید نمی‌کند
