در صحبتی با یکی از هموطنان شریف میهنم در رابطه با عید نوروز حرفهایی زد که دل هر انسانی را به‌درد می‌آورد، وی گفت:
«از روزی که چشم به‌دنیا گشوده‌ام، در کشورم شاهد فقر، بی‌عدالتی و نابرابریهای اجتماعی بوده‌ام. از هیچ‌کدام از عیدها هیچ موقع لذتی نبردم و احساس شادی و سروری نداشتم. در کشوری که صدای کودک گرسنه‌ٔ کولبر از صدای تفنگ پاسدار سهمگین‌تر است، روزهای عید فقط «نمایشگاه نمایش فاصله‌ها» است. نمایشگاه نمایش فقر و نداریهاست».
از نشانه‌های عید این است که کودکان لباس نو پوشیده و به دید و بازدید می‌روند در کشوری که به‌گفته خود سردمدارانش ۳۳درصد جمعیت کشور یعنی حدود ۲۶میلیون نفر دچار «فقر مطلق» هستند. کشوری که حداقل ۱۳میلیون نفرش کارگر هستند چگونه اکثریت شهروندانش آن لباس نوی کذایی را تهیه کنند؟
نشانهٔ دیگر عید، غذا، شیرینی و آجیل و میوه‌ای است که در ابتدای سال باید در سفرهٔ مردم و در دید و بازدیدهای عید وجود داشته باشد. اما با این وضعیت مالی مردم و با گرانی اجناس کالاها، چه چیز می‌توان خرید؟
۴۰سال حکومت بر روی دریای نفت و سایر ثروتهای خدادادی فرصتی بود که می‌شد با آن، فقیرترین کشورها را به بهشت تبدیل کرد. اما خمینی و خامنه‌ای و دیگر اراذل و اوباش این کشور نه تنها این ثروتها را دزدیدند و به تاراج برده و در تنور جنگ و صدور تروریسم و سرکوب به هدر دادند بلکه خنده را هم از لبان کودکان این ملت دزدیدند. خامنه‌ای دژخیم نه فقط به‌خاطر اینها بلکه به‌خاطر هر قطره اشکی که از چشم کودکان این کشور بر گونه‌هایشان غلطیده باید محاکمه شود.
با این وضعیت فقر و نداری در کشور، پس عید نوروز برای کیست؟
هر دانه پسته قیمتش هزار تومان است!
فندق ۴۵تا ۵۰هزار تومان!
مغزگردو تا ۱۲۰هزار تومان!
تخمه آفتابگردان ۱۵هزار تومان!
سمنو ۸-۹هزار تومان!
سیب درختی ۱۲هزار تومان! و...
آیا یک خانواده زیر خط فقر می‌تواند در خانه‌اش حتی یک سفره هفت‌سین نمایشی و سمبلیک درست کند؟
قیمتها سرسام‌آور است. وضعیت به‌واقع یک وضعیت فاجعه‌آمیز است. در چنین شرایطی آمدن عید در بین اکثریت یک جامعه، معنی و مفهوم خود را از دست می‌دهد. واقعیت این است که از روز آغاز حاکمیت خمینی تا همین امروز پیوسته این رژیم ضدبشری، با انواع دروغها و سیاست‌های پلید استثماری، تا آنجا که توانسته حقوق مردم میهن ما را بلعیده است و میزان استثمار و چپاول مرتباً و به شکلی پرشتاب فزاینده بوده است. و اکنون نیز طبق روال همه‌ساله این رژیم توسط فقر به‌وجودآورده خودش، عید باستانی یک ملت را می‌بلعد.
باید به هر طریقی شده این رژیم را به زیر کشید و با سرنگونی این رژیم و پیروزی، عید را به خانه‌های تک به تک مردم برد. این بالاترین و نیز تاریخی‌ترین عیدی به خلق قهرمان ایران است، عیدانه‌ای که مقاومت سترگ مردم ایران و کانون‌های شورشی‌اش کمر همت به تحقق آن بسته‌اند.
