روز شنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ «کنفرانس ایران آزاد ۱۴۰۴، پیش بهسوی جمهوری دموکراتیک» در اورسوراواز، مقر شورای ملی مقاومت ایران برگزار شد. در این کنفرانس مهم، بیانیهیی با حمایت و امضای ۵۶۰ پارلمانتر انگلستان به مقاومت ایران تقدیم گردید که خانم مریم رجوی آن را دریافت کردند.
روشنگریهای مقاومت ایران در سطح بینالمللی رسالتیست که بیش از چهار دهه بیوقفه ادامه داشته است و کماکان بهعنوان وظیفهیی ملی و تاریخی برای رساندن صدای مردم ایران به مجامع جهانی ادامه دارد. رساندن صدای مردم ایران به مجامع جهانی از این ویژگی مهم برخوردار بوده که سیاست مماشات با نظام ملایان را به چالش میکشد و معبری برای جذب وجدانهای بیدار بشری به جانب مقاومت برای آزادی و دموکراسی در ایران است.
اهمیت این کنفرانس و نمونههای مشابه آن را از میان اظهارات شرکتکنندگان در آنها میتوان درک نمود. شناخت مواضع مقاومت برای آزادی در نبرد با دیکتاتوری ملایان، آگاهی دربارهٔ جزئیات برنامههای مقاومت ایران برای پیشبرد مبارزهٔ بالفعل و نیز آیندهٔ ایران، اشراف به نقش زنان بهعنوان عناصر پیشتاز مبارزه برای آزادی و برابری، درک نقش کانونهای شورشی در مصاف سرسخت و میدانی با سرکوبگران حکومتی و آشنایی با مقاومت سترگ زندانیان سیاسی، از نمونههای مهم واکنشهای شرکتکنندگان در این کنفرانس هستند.
باب بلکمن نمایندهٔ پارلمان انگلستان گفت: «من کتابی را میآورم که به امضای بیش از ۲۳۰ نفر از اعضای پارلمان رسیده و از ایران آزاد و دموکراتیک و برنامه ده مادهیی شورای ملی مقاومت ایران حمایت میکند. قتلهای حکومتی، اعدامها و ترورهای دولتی نمیتوانند اراده شکستناپذیر مردم ایران را که برای بازپسگیری آزادی خود مصمماند، سرکوب کنند».
یکی از مفاد مهم این بیانیه، خواست مشترک پارلمانترها برای لیستگذاری سپاه پاسداران است؛ «بهخصوص در حال حاضر که شماری از توطئهها در داخل انگلستان خنثی شدهاند، بسیار مهم است».
اهمیت شناخت مضامین برنامهٔ ۱۰ مادهیی خانم رجوی برای ایران آینده، از محورهای اصلی این بیانیه است. دیوید جونز نمایندهٔ پارلمان انگلستان تا ۲۰۲۴ در اینباره گفت: «این بیانیه بهاین دلیل مهم است که از برنامهٔ ۱۰مادهیی خانم رجوی حمایت میکند. این بهترین امکان برای دستیابی به دموکراسی و آزادی در ایران بهعنوان جایگزینی برای حکومت مذهبی حاکم ارائه میدهد».
شناخت دستاوردهای مقاومت ایران در افشای مخفیسازیهای هستهیی رژیم آخوندی و رابطهٔ آن با سرکوب و اعدام در ایران، بخشی دیگر از این کنفرانس بزرگ و تأثیرگذار بود. در همین رابطه، خانم بارونس اولون نماینده ارشد مجلس اعیان انگلیس و رئیس مشترک کمیتهٴ بریتانیایی ایران آزاد گفت: «این رژیم به اعدامهای بیسابقه روی آورده است. در چهار روز گذشته، ۱۹نفر اعدام شدهاند. اگر خامنهای واقعاً فتوایی علیه سلاحهای هستهیی صادر کرده، پس چرا رژیم در حال غنیسازی اورانیوم تا سطح ۶۰ درصد است؟ چرا سانتریفیوژها را گسترش میدهد و مانع بازرسیهای آژانس بینالمللی انرژی اتمی میشود؟ و اگر چنین فتوایی واقعاً وجود دارد، چرا خامنهای تاکنون فتوایی علیه شکنجه، اعدام، یا آپارتاید جنسیتی صادر نکرده؟»
مکمل این اظهارات را در بیانات افشاگرانهٔ جودی اسکرو نمایندهٔ پارلمان کانادا، وزیر شهروندی و مهاجرت در ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ شاهد هستیم. بیاناتی که اهمیت رساندن صدای مردم ایران به مجامع جهانی را گواهی میدهد: «از زمان روی کار آمدن رئیسجمهور جدید در ۹ماه پیش، بیش از ۱۱۰۰ زندانی اعدام شدهاند؛ یک رکورد شوم! بر اساس گزارش سال ۲۰۲۴ سازمان عفو بینالملل، ۶۴ درصد از اعدامهای در سراسر جهان در ایران رخ داده است. اکنون جهان تازه دارد متوجه میشود که آنها علت و عامل بسیاری از قتل و ویرانی در خاورمیانه بودهاند. در واقع فقط بهخاطر کار شورای ملی مقاومت ایران است که آشکار میشود».
بهراستی با کدام اعتبار میتوان در گستردگیِ مماشات غرب با نظام ملایان، تشکیل دادگاه برای رسیدگی به جنایات حاکمیت آخوندی را به خواستهیی از جانب پارلمانترهای صاحب نفوذ بالغ نمود؟ این نمونه از همان مواردیست که مقاومت ایران همواره رسانای صدا و مطالبهٔ اکثریت مردم ایران رو به مجامع جهانی بوده است. عطف به همین روشنگری، لرد دالاکیا نماینده ارشد مجلس اعیان انگلستان و معاون رهبر حزب لیبرال دموکرات اظهار داشت: «ایران امروز در نقطهای حساس و سرنوشتساز قرار دارد. انگلستان و اتحادیه اروپا باید از ایجاد یک دادگاه ویژه سازمان ملل برای ایران از طریق کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل حمایت کنند. بهلطف شجاعت بیوقفه و فداکاری مردم ایران و مقاومت ایران، ایرانی آزاد و دموکراتیک در دسترس است».
چشمانداز روشن آیندهٔ ایرانی دموکراتیک، هم در بیانیهٔ مفصل ۵۶۰ نمایندهٔ انگلستان هست و هم برخی شرکتکنندگان به مقاومت هماکنون ایران برای تضمین آیندهٔ دموکراتیک اشاره نمودند. سناتور کاترین نون نایبرئیس سنای ایرلند، ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ به همین واقعیت اشاره کرده است: «بسیاری از ما در پارلمان ایرلند در طول سالها از مبارزه شما برای آزادی حمایت کردهایم... فکر میکنم طرح ۱۰مادهیی کاملاً منطقی است. جدایی دین از حکومت و تشکیل یک جمهوری، کاری است که ما طبیعتاً از تلاشهای شما در این مسیر حمایت میکنیم».
اصالت مقاومت برای آزادی و حقانیت روشنگریهایی که از این اصالت ناشی شدهاند، در ضمیر و قلب و عواطف هر وجدان بیداری نفوذ میکند. بهخصوص که این مقاومت با رنج و شکنج و مبارزه و پایداری «تسلیمناپذیر» زنان آمیخته باشد. بخش زیادی از اظهارات و مواضع در این کنفرانس، پیرامون همین ارزشها و اصالتها صورت گرفت. خانم جنیس چتکوتی نمایندهٔ پارلمان مالت، از مقاومت ستودنی و تأثیرگذار زنان، با چنین توصیفاتی یاد کردند؛ توصیفاتی که رنج و مبارزه و رهبری زنان را از ایران تا هر کجای جهان بههم آمیخته و چشمانداز آیندهیی مشترک را ترسیم مینماید: «من به داستانهای عمیقاً تأثیرگذار از فداکاری، استقامت و امید تسلیمناپذیر گوش دادهام. چه واژه زیبایی است، «امید تسلیمناپذیر». بهعنوان یک زن در سیاست، چالشهایی را که با آنها روبهرو هستیم درک میکنم: نقشآفرینی همزمان، شکستن موانع و اغلب روبهرو شدن با مقاومت. اما این چالشها در برابر آنچه زنان ایرانی امروز با آن روبهرو هستند، هیچ است؛ زندان، اجبار و انکار بنیادیترین حقوق انسانیشان. با وجود این، آنها برخاستهاند، آنها رهبری میکنند، آنها میجنگند؛ نه فقط برای خودشان، بلکه برای همه ما. از زنان شجاع اشرف۳، مادران و خواهران شهیدان و دختران جوانی که برای لحظهای از آزادی جان خود را به خطر میاندازند. استقامت شما بر قلب من نشسته است. من در کنار شما هستم، چون مبارزه شما، مبارزه ما نیز هست. چون حقوقبشر مرز نمیشناسد».