در حالی که هنوز دود آتش‌های تظاهرات ضدفساد مردم لبنان با شعار معروف «رژیم ایران اخراج اخراج...» فروننشسته، مردم عراق دوباره برخاستند و در یک گوشه‌ٔ دیگر از «عمق راهبردی»! نظام ولایت آخوندی، لرزه‌ٔ سرنگونی آغاز گشته است.
مردم عراق از هفته قبل اعلام کرده بودند از روز جمعه اعتراضات خود را آغاز می‌کنند و از صبح جمعه ۳آبان با تجمع در میدان تحریر بغداد و برافراشتن شعار «سرنگون باد مزدوران رژیم ایران» دور جدید قیام خود را کلید زدند.
تبدیل شدن شعارهای صنفی به سیاسی از شهرهای ایران تا عمق راهبردی نظام
دجال‌گری و دروغ‌بافی آخوندها و مزدورانشان نه پدیده‌ٔ جدیدی است و نه ناشناخته؛ اما غافلگیری آنها در برابر اعتراضات مردمی و واکنش‌های هراس‌آلودشان بسیار درخور توجه است. سرعت تبدیل هرگونه اعتراض صنفی یا خدماتی به یک تظاهرات تمام عیار، آن هم با محوریت شعارهای سیاسی ضدرژیم و مزدورانش، برایشان نه قابل‌باور است و نه قابل‌تحمل. البته این قانونمندی ابتدا از شهرهای میهن در زنجیرمان شروع شد. آنجا که از تغییر تقسیمات شهری تا کمبود آب کشاورزی، مردم با شعار «رو به میهن، پشت به دشمن» بساط نمایش جمعه‌ٔ رژیم را از برازجان تا شهرهای اصفهان برهم‌زدند. یا آنجا که اعتراض به ظاهر صنفی در دی ۹۶ به‌سرعت به تظاهراتی سراسری تبدیل شد و زلزلهٔ سرنگونی سراپای نظام را لرزاند.
حالا همین خط مقاومت مردمی را می‌توان در عراق و لبنان هم به عیان دید و این چیزی است که مهره‌های نظام ولایت را هراسان و دلواپس به میدان واکنش کشانده است. آنها تلاش می‌کنند با دروغ‌درمانی به سبک گوبلز، ریشه‌ٔ اعتراضات مردمی را به جاهای مختلف گره‌بزنند و اصل ماجرا را مخدوش کنند.
آخوند علیرضا اعرافی روز سوم آبان با مقایسه قیام سال ۸۸ ایران و قیام امروز عراق و لبنان در جمعه‌بازار قم گفت: «مردم کشورهای لبنان و عراق نیز باید هوشیار باشند و بدانند که استکبار جهانی از جبهه مقاومت زخم‌خورده است و تلاش می‌کنند تا به کشورهایی که در خط مقدم مقاومت هستند ضربه بزنند... در سال ۸۸ نیز در کشورمان شاهد توطئه آمریکایی و صهیونیستی با همکاری منافقین بودیم که این وضعیت را امروز در کشور لبنان و عراق شاهدیم».
یکی دیگر از این مهره‌های آتش به‌اختیار که با عنوان «کارشناس» خزعبلاتش را به‌خورد مردم می‌دهد، صدرالحسینی است. وی که در تلاش بود تا با رطب و یابس بافتن تظاهرات مردمی را به نیروهایی خارج از مرزها ربط بدهد، روز ۲۳مهر در شبکه مستند تلویزیون حکومتی گفت: «...کمتر از نیم‌ساعت از این تظاهرات، تظاهرات می‌شود ضددولتی، کمتر از ۴۵دقیقه می‌شود ضدحکومتی. در همین اثنا شعارهای ضدمرجعیت داده می‌شود. کمتر از یک‌ساعت، شعارها، شعارهای ضدایرانی می‌شود»!
دلیل نگرانی‌های آخوندها در لبنان
روشن است که آخوندها از تحولات مردمی در همه‌ٔ مناطقی که تحت سیطره‌ٔ خود گرفته‌اند، نگران می‌شوند. کشیده شدن قالی از زیر پای ولایت در عراق و بلافاصله پس از آن در لبنان به خودی خود روشن است و نیاز به شرح و بسط ندارد؛ اما با کمی برگشت به عقب و دیدن حسابی که رژیم روی مزدوران منطقه‌ای خودش، تحت عنوان «عمق راهبردی نظام» بازکرده، می‌تواند این دلواپسی را بیشتر از پیش قابل درک و برجسته کند؛ حساب‌هایی که اکنون با تظاهرات مردمی در لبنان بربادرفته می‌نماید.
روز ۱۱شهریورماه گذشته، شبکه دوم تلویزیون حکومتی آخوندی در حضور ۲مهره‌ٔ حکومتی تحت عنوان «کارشناس»، صحبت از «مواجهه‌ٔ لبنان با اسرائیل» در پیش‌بینی تحولات آینده می‌کردند. هر دو کارشناس ولایی روی نقش‌آفرینی حزب‌الشیطان در این قضیه مانور می‌دادند و نسخه می‌پیچیدند که «اتفاقات احتمالی آینده نباید فقط به مرزها معطوف شود» و تهدیدهای تروریستی معمول خود را می‌کردند.
اما تظاهراتی با این گستردگی و تداوم، آن هم در مناطق شیعه‌نشینی که در ظاهر تحت «نفوذ» مزدوران حزب‌الله قرار داشت، کاسه و کوزه‌ٔ این حساب‌و‌کتاب‌ها را بر سر ولی‌فقیه درگل‌مانده‌ٔ ولایت خرد کرده است. کارشناسان بین‌المللی نیز روی گستردگی اعتراضات در مناطق شیعه‌نشین دست گذاشته‌اند.
ولید فارس در توئیتر خود نوشت: «از سال ۱۹۸۵ تاکنون دیده نشده است شیعیان علیه فساد و شبه‌نظامیان در شهر در کنترل حزب‌الله در نبطیه لبنان تظاهرات کنند. نسلی کاملاً جدید از جوانان میانه‌رو شیعه لبنانی ایدئولوژی تیره و تار آیت‌الله‌های ایران را رد می‌کنند».(توئیتر ولید فارس ۲۸مهر ۹۸)
چشم انداز ادامه‌ٔ تظاهرات در لبنان و عراق
از آنجا که نه حزب‌الشیطان در لبنان و نه مزدوران و وابستگان رژیم در مناصب حکومتی عراق، اراده و توان حل و فصل مسائل و مشکلات مردمی را ندارند، اعتراضات مردمی هم‌چنان وجود دارد. از جمله در لبنان حتی پیشنهادات اصلاحی دولت هم باعث فرونشستن اعتراضات مردمی نشده است. خبرگزاری آسوشیتدپرس در ۳۰مهر ۹۸ نوشت که این بزرگترین اعتراضات ۱۵سال گذشته است و اضافه کرد معترضان اصلاحات اقتصادی را ردکرده و خواستار استعفای دولت هستند.
کانال خبری فرانسه ۲۴ نیز زیر خبری با تیتر «حزب‌الله لبنان به‌طرزی نادر تحت فشار خیابانی قرار دارد»، گسترش نفرت عمومی از حسن نصرالله، سرکرده‌ٔ حزب‌الشیطان را برجسته کرد. فرانسه ۲۴ هم‌چنین در ادامه‌ٔ خبر به واکنش نصرالله اشاره می‌کند که خودش غافلگیر و هراسان شده و با ابراز سوزش از قیام مردمی در سخنرانی‌اش گفته که به فحش‌هایی که به وی داده می‌شود اهمیتی نمی‌دهد.(۳۰مهر ۹۸)
البته مزدوران تحت فرمان رژیم در حزب‌الشیطان بارها تلاش کرده‌اند که با حمله به تظاهر کنندگان و ایجاد جو رعب و سرکوب، آنها را متوقف کنند، اما ارتش لبنان ضمن حمایت از مردم، مانع تهاجم مزدوران شده است. سایت العربیه در این رابطه نوشت: «دوشنبه شب در حالی که حامیان حزب‌الله و امل با موتور سیکلت به سمت مرکز بیروت می‌آمدند و تلاش داشتند تظاهرات را مختل کنند، توسط ارتش لبنان که وعده حفاظت از معترضان را داده است به عقب رانده شدند.» (۳۰مهر۹۸)
پیش از آن نیز تلویزیون العربیه الحدث در ۲۹مهر گفت: «نیروهای ارتش برای متفرق کردن عناصر حزب‌الله و گروه امل در بیروت دست به واکنش زدند».
اما در عراق جوانان در ناصریه، ساختمان استانداری و در شهر سماوه، مقر شبه‌نظامیان وابسته به رژیم آخوندی به‌نام عصائب اهل حق را به آتش کشیدند.
مردم کربلا با گسترش تظاهرات خود مراکز دولتی را به آتش کشیدند. مردم کنترل بخش عمده‌ای از شهر را به‌دست گرفته‌اند و با روشن کردن آتش به مقرات نظامی نیروهای سرکوبگر حمله کردند و شورای استان دیوانیه و کلیه مقرات حزبی در استانهای مثنی و ناصریه در جنوب را در آتش سوزاندند.
هر جا نظام آخوندی پامی‌گذارد، فساد رشد می‌کند!
در نهایت اصل موضوع این است که مجموعه‌ٔ سیستم سازمان‌یافته‌ٔ فساد و جنایت، ارمغان حکومت آخوندی است که علاوه بر مردم ایران گریبان مردم منطقه را هم گرفته و این همان است که ولی‌فقیه طلسم‌شکسته‌ٔ ولایت آن را «عمق راهبردی» خودش معرفی کرده بود.
آنچه به‌عیان دیده می‌شود این است که هم‌پا با ترک‌برداشتن دیوار مماشات، سفت‌شدن حلقهٔ طناب تحریم‌ها، اعتراضات اجتماعی و ضعف روزافزون ولایت فقیه، شعله‌های جبهه‌ٔ مقاومت مردمی علیه رژیم آخوندی از درون شهرهای میهن به شهرهای عراق و لبنان هم گسترش یافته است.
اعتراف مجدد خامنه‌ای به ریزش در سپاه در ملاقات با سرکردگان و فرماندهان سپاه، نشان‌دهنده‌ٔ این است که خودش پیش از همه و بیش از همه لرزش پایه‌های سست حکومت و «عمق راهبردی»اش را حس کرده است.
این لرزش که از شهرهای ایران شروع شده تا فروریختن کامل «عمق استراتژیک» نظام و سرنگونی کامل نظام ولایت ادامه خواهد داشت و هیچ نیرویی قادر به توقف آن نیست.
