در روزنامه‌های حکومتی امروز دوشنبه سوم اردیبهشت، حرفهای تشویق آمیز خامنه‌ای به سرکرده ارتش تحت‌امرش که از سپاه مجیزگویی کرده بود، تیتر مشترک است. روزنامه‌های باند خامنه‌ای در رویارویی با روحانی بیشتر این موضوع را برجسته کردهاند. دستگیری دژخیم قاضی مرتضوی موضوع بعدی تیتر مشترک روزنامه‌ها است. برخی از آنها تلاش کردهاند بار جنایتهای این قاضی بدنام را از گردن نظام و باند خامنه‌ای برداشته و بر سر باند احمدی‌نژاد بزنند:
آرمان: مرتضوی در زندان- احمدی‌نژاد چه شد؟
ابتکار: رفت و آمد احمدی‌نژادیها در راه اوین – مرتضوی بالاخره دستگیر شد، رحیمی آزاد شد
برجام، جلسه سران سه قوه و بحران اقتصادی از دیگر مضامین مشترک در تیترهای صفحه اول روزنامه‌هاست:
ابرار: ظریف: واشینگتن رویکردش را تغییر دهد
تجارت: ظریف: به توافق شکسته پایبند نمی‌مانیم
جوان: هشدار به ساخت و پاخت برجامی اروپا و آمریکا
رسالت: ظریف: گزینه‌های ما برای مقابله با آمریکا آماده است
شرق: شکست روزه سکوت در سیاست خارجی
کیهان: این‌که گفتید «برجام بدون آمریکا» دقیقاً یعنی چه؟
ابرار: اولین کارت زرد مجلس به وزیر اقتصاد
ابرار: یک نماینده: سه نرخ حواله‌ای، فردوسی و وارداتی برای دلار وجود دارد
ابرار اقتصادی: معاون رئيس‌جمهوری اعلام کرد؛ اصرار دولت بر اعمال سیاست‌های نوین ارزی
اقتصاد ملی: سیاست‌های جدید ارزی؛ تمرکز بر تأمین نیازهای اساسی
اعتماد: تشریک مساعی قوا برای حل مشکلات کشور؛ شرایط حساس کنونی
ایران: ۸تصمیم کلیدی سران سه قوه
در روزنامه‌های امروز مجیزگویی‌های روحانی از سپاه و حمله باند خامنه‌ای به روحانی در پاسخ به اظهارات قبلی او در مورد سپاه دیده می‌شود. در این حملات باند خامنه‌ای تمام سیاست‌های دولت روحانی و باندش مورد هجمه قرار گرفته و اوجگیری شکاف درونی نظام در آستانهٴ ضرب الاجل آمریکا را به نمایش گذاشته است:
اطلاعات: سخنگوی دولت: روحانی برای حل مشکلات روی سپاه حساب کرده است
افکار: نوبخت: رابطه رئیس‌جمهور و مجموعه نیروهای مسلح نزدیک‌تر از همیشه است
کیهان: رصد فضای سیاسی و رسانه‌یی، از پروژه و هجمه‌ای سازمان‌یافته برای اعتبارزدایی از نهادهای راهبردی حافظ قانون و امنیت و اقتدار ملی حکایت می‌کند. عقده‌گشایی همزمان و هماهنگ علیه نیروی انتظامی، سپاه پاسداران و اطلاعات سپاه، قوه قضاییه و سازمان بازرسی در کنار فشار بر وزارت اطلاعات برای درگیر نشدن با شبکه نفوذ نمی‌تواند اتفاقی باشد. خوش‌بینانه‌ترین احتمال، اهمیت تولید مسأله و حاشیه برای لاپوشانی بی‌کفایتی بزرگ طیف اعتماد‌کننده به غرب است که نمی‌خواهند اعتراف کنند آدرس بیراهه داده و موجب خسارت‌های بزرگ شده‌اند.
اما بر اساس قرائن و شواهد، احتمال‌های دیگری را هم باید جدی گرفت. حرکت سازمان‌یافته برای منفعل کردن بازوهای نظارتی و امنیتی نظام در حالی است که دشمن همین چند ماه اخیر، به تلافی هزیمت سنگین در سوریه و عراق و لبنان و یمن، اقدام به چند پاتک سنگین برای ایجاد بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی کرد
آیا هجمه یا طعنه و کنایه به دستگاه قضایی و نیروی انتظامی و سپاه پاسداران و اطلاعات سپاه و منفعل کردن وزارت اطلاعات اتفاقی است؟ چرا می‌خواهند دستان قدرتمند نظام در برابر دشمن را ببندند؟
روحانی این روزها چنان می‌گوید از دولتمردان و سیستم فعلی بازار ارز ناراضی و ناخشنود است که انگار مثلاًً آقای احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور است و او برای تبلیغات انتخاباتی، در جایگاه منتقد نشسته است! گزینش را تخطئه می‌کند و می‌گوید «سین جیم می‌کنیم، از غسل و آبا و اجداد و همسایگان می‌پرسیم»، اما در دولت وی، نفوذی‌های دو یا چند تابعیتی، به‌عنوان معاون سازمان محیط‌زیست و کارشناس ارشد تیم مذاکره‌کننده، مدیر بانکی و نفتی و... منصوب شدند؛ بی‌آن که کسی حتی از وطن و تابعیت‌شان بپرسد و معلوم باشد مثلاًً پای میز مذاکره (جنگ دیپلوماتیک)، طرف ملت و دولت ایران هستند یا انگلیس و آمریکا؟!
ایشان می‌گوید «من از سیستم ارز در 4سال گذشته و سیستم فعلی خشنود نیستم. در4سال گذشته، ارز کاغذی را با هواپیما و با مشکل می‌آوردیم. چند کارمند ارز‌ها با گونی می‌بردند تقسیم می‌کردند بین صرافی‌ها». اما نمی‌گوید چرا سرنوشت برجام تا این حد عبرت‌آموز شده؟ گویا که برجام و نتایج منفی آن از جمله درباره بازار ارز و 70درصد گران شدن دلار در پسابرجام را دولت سابق (اسبق) مرتکب شده است. می‌گوید «مدیران دولتی ما روزه سکوت گرفته‌اند. نمی‌دانم چه کسی به آنها گفته و از چه کسی می‌ترسند؟»، بی‌آن که توضیح دهد مدیران مسلوب الاختیار در برابر راهبرد «برجام و تلگرام و دیگر هیچ»! باید از کدام کارنامه دولت دفاع کنند؟
تیتر اول سایت شبکه دولتی انگلیس روز شنبه این بود؛ «روحانی: نباید خیلی فکرمان را مشغول دشمنان کنیم». و تیتر بعدی از قول یک عضو فراکسیون امید: «رویکرد اطلاعات سپاه، به امنیت جامعه لطمه می‌زند». چرا باید حواس‌ها را از تحرکات دشمن برداشت و به مجادله در داخل منتقل کرد؟ اکنون در حالی که با عملیات گاز انبری برجام و تلگرام از سوی دشمن روبه‌رو هستیم، برخی به شکل عجیبی اصرار دارند پا لای در بگذارند و دو معبر نفوذ دشمن را باز نگاه دارند.
روحانی درباره فضای مجازی نیز صورت مسأله را خلاف واقعیت مطرح می‌کند. «این‌که فضای مجازی نباید در انحصار باشد حرف درستی است. اما بگذارید مردم زندگی‌شان را بکنند. اطلاع داشتن حق مردم است. برخی می‌گویند مردم بهتر است در بی‌خبری به‌سر ببرند تا شب راحت بخوابند». صورت مسأله واقعی درباره پیام رسانها و شبکه‌های مجازی و شبکه اطلاعات کدام است؟ آقای روحانی چند هفته پیش هم گفت «تقویت پیام‌رسانهای داخلی به‌معنای فیلتر کردن پیام‌رسانهای خارجی نیست».
دی ماه 96، گروهک‌های ضد انقلاب از همین معبر، اقدام به آدم‌کشی و تخریب اموال، آتش زدن پرچم و حمله به مساجد و حسینیه‌ها کردند. با این وجود، برخی بدهکاران سیاسی پا روی خون قربانیان بیگناه گذاشتند و گفتند «صدای اعتراض مردم را باید شنید» و «فضای مجازی، خط قرمز ماست»!
روحانی چند ماه پیش در هرمزگان گفت «امروز تحولات مربوط به دنیای ارتباطات چنان با زندگی ما مخلوط شده و سبک زندگی را تحت تأثیر قرار داده که به هیچ‌وجه نمی‌توانیم خود را از این دگرگونی‌ها جدا نگاه داریم. دیگر این اختیار را نداریم که بگوییم کدام یک از این تحولات و دستاوردهای ناشی از آن خوب است یا بد، حلال است یا حرام». این تلقی که با هر تهدید و فشار دشمن یا پدید آمدن تحریم و مضیقه و محدودیت، باید تن به حلّیت محرّمات یا حرام بودن حلال الهی داد، منطقی غيردیندارانه و غیرمتعهدانه و نوعی اباحی مسلکی است.
جوان: از جنگ اصلی غافل نشویم!
نقطه اتکای آمريکا در این جنگ عوامل نفوذی داخلی هستند که متأسفانه، اثر‌گذاری آنها را در عرصه‌های مختلف نمی‌توان نادیده گرفت، دامن زدن به اعتراضات به بهانه‌های مختلف، القای ناکار آمدی نظام از طریق نامه‌نگاری‌‌ها و شبهه افکنی نسبت به‌عملکرد دستگاههای نظام، و دامن زدن به دوگانگی‌‌ها نظیر آنچه این روزها به بهانه‌های مختلف نظیر ایجاد اختلاف در میان نیروهای مسلح دیده می‌شود، در واقع حلقه وصل ومکمل راهبرد غرب است.
رسالت: غفلت رئیس‌جمهور از جنگ مرزی و ارزی
مردم مایلند بدانند دولت به‌ویژه رئیس‌جمهور در این معرکه کجاست و چه می‌کند؟
بخشی از سخنان رئیس‌جمهور در روز 29فروردین، روز ارتش و نیز در روز شنبه گذشته در نشست هم‌اندیشی مدیران ارشد دولت نشان می‌دهد وی درک درستی از این دو نبرد حیاتی ندارد. او در جنگ مرزی مشغول بی‌مهری به پاسداران حریم امنیت کشور است و در جنگ ارزی، کیلومترها دور از صحنه‌های اصلی نبرد مشغول کارهایی است که ربطی به وظایف صف و ستاد این نبرد ندارد.
ناقصالعقل خواندن دستگاه نظارتی، مسخره کردن گزینش‌ها در حالی که شاهد حضور مدیران دوتابعیتی و پیدا شدن جاسوس در تیم برجام هستیم، پیدا شدن سر و کله جاسوس انگلیسی در معاونت معاون رئیس‌جمهور در سازمان محیط‌زیست و نیز فرار یک مدیر اختلاسگر نفتی، ادامه حمایت تلویحی از یک پیام رسان خارجی، ادعای دو میلیون شغل در فضای مجازی و... نشانه‌های این عدم درک و غفلت از وظایف خود در سوگند ریاست‌جمهوری است.
وطن امروز: حرف زدن علاوه بر این‌که کنتور نمی‌اندازد، آبونمان ثابتی هم برای گوینده ندارد و خلاصه! کلاً مفت است. دنیای ما اما دنیای عجیبی است؛ آن‌قدر عجیب که برخی بتوانند به همه چنین القا کنند که تنها با حرف زدن می‌توان مشکل آب خوردن مردم را هم حل کرد
همین حسن روحانی که دیروز می‌گفت: «سپاه محبوب مردم ایران و منطقه است، شایعاتی را که راجع به سپاه مطرح می‌شود اصلاً قبول ندارم؛ می‌خواهند سپاه را رقیب مردم قرار دهند»، امروز دوباره خود چشمه شایعات درباره سپاه را با کنایه سیراب می‌کند!
کسانی که دیروز برجام را بزک کردند و آن را در قالب معجزه حرفی(!) به مردم قالب کردند اما باز هم دست بردار نیستند. رسانههای اصلاح‌طلب به‌عنوان مهمترین بانیان وضع موجود، نه آش برجام را می‌خورند، نه از سر سفره آن بلند می‌شوند! نتیجه آن می‌شود که همزمان با این‌که محمدعلی ابطحی می‌گوید: «در رابطه با حضور جهانگیری در انتخابات آینده تصور من این است اگر کاندیداتوری جهانگیری قطعی است باید از دولت روحانی جدا شود و فاصله بگیرد!» فلان روزنامه‌شان باز هم سلبریتی‌‌های پشیمان از رأی به دولت حرف را به فاعل آن ضرب‌المثل «شهر که شلوغ شود...» ملقب می‌کند و برادران زنجیره‌یی‌‌‌‌اش هم برای پختن آش برجام موشکی- منطقه‌یی سبزی پاک می‌کنند! آن روزنامه و ابطحی البته تنها ویترین ماجرا هستند و تصمیم درباره این زیست دوگانه و مردم‌فریب در زیر عبای شکلاتی دیگری گرفته می‌شود. همانجا که حالا نه‌تنها پاسخگوی غرامت «تکرار» نیست که تنها به‌دنبال نقد کردن سهم خود از چرخاندن عصا می‌چرخد!
تناقض‌‌های واضح موجود در مسیر حسن روحانی اما به ما می‌گوید صاحب آن عصای کذایی هم دیگر بعید است بتواند فریب‌‌های خود را تکرار کند. روحانی به‌طور مشخصی مشغول انجام تمام کارهایی است که پیش از این انجام آن را نکوهش کرده و صدالبته مشغول انجام ندادن تمام کارهایی است که برای انجام آن به مردم تعهد سپرده است! دلیل چنین رویدادی هم واضح است. دولت روحانی از ابتدای تولدش در سال 92، بنای خود را بر حرف‌درمانی در تمام حوزه‌ها گذاشت.
یک روزنامه همسو با باند روحانی برای از دست دادن فرصت مذاکره به او حمله کرده و خواستار بازگویی علت آن شده است:
شرق: در شرایطی که اذهان تحلیلگران و احتمالاً تصمیم‌گیران کشور معطوف به تصمیم رئیس‌جمهور آمریکا در 22اردیبهشت و سرنوشت برجام به‌ویژه پس از پیوستن سیاست‌مداران تندرو و به‌شدت ضدایران به تیم ترامپ و به‌طور طبیعی درنظرگرفتن احتمالات گوناگون و کسب آمادگی برای مواجهه و مدیریت تبعات ناشی از آن است، نمی‌توان «روزه سکوت» گرفت و از تبعات سیاست خارجی کشور در اوضاع منطقه‌یی و روابط با همسایگان در پنج سال دولت تدبیروامید سخن نگفت...
اگر قرار است به سؤال مهم رئیس‌جمهوری درباره سکوت مدیران فراتر از حوزه‌های سیاست داخلی پاسخ گفته شود، مهمترین سؤال دلیل روابط نه‌چندان خوب کشور با برخی از کشورها و به‌شدت تیره با دیگر کشورهای همسایه است. اغراق‌آمیز نیست اگر گفته شود امروز در نامستعدترین شکل روابط با همسایگان قرار داریم...
سؤالی که ذهن بیشتر تحلیلگران را به خود مشغول کرده و طبعاً باید رئیس‌جمهوری، دستگاه دیپلوماسی و در نهایت همه دست‌اندرکاران سیاست خارجی کشور به آن پاسخ گویند، این است که چرا «ایران چندان دوستی در منطقه ندارد» و حتی کشورهایی که حاکمیت سیاسی، ثبات و امنیت آنان در گرو هزینه‌های انسانی و مالی ایران است، در حمایت از ایران دچار لکنت‌زبان شده و ملاحظات دیگر کشورها را مدنظر قرار می‌دهند؟ اجلاس اخیر اتحادیه عرب در عربستان سعودی، اجلاس‌های کشورهای اسلامی و به‌ویژه اجلاس سران در استانبول که با حضور آقایان روحانی و ظریف خروجی آن بیانیه علیه ایران بود و... قس‌علی‌هذا...
آقای روحانی و دستگاه دیپلوماسی کشور باید به‌طور شفاف و با شکستن روزه سکوت به مردم بگویند چگونه فرصت‌های طلایی دوره اوباما پس از امضای برجام برای تثبیت آن تا جایی که خلف او قدرت مانور کمتری در برخورد با ایران داشته باشد، از دست رفت؟ چرا از همان روزهای اول دولت جدید که شرایط سیاسی ایران با تحول شگرفی روبه‌رو شده و از سوی کشورهای تأثیرگذار جهان با استقبال مواجه بود، رویکرد «تعامل» در سیاست خارجی و استراتژی «برد- برد» در مذاکره با شش قدرت بزرگ جهان، به منطقه و کشورهای همسایه تسری نیافت
شرایط کنونی حاکم بر روابط میان ایران و برخی از همسایگان، بسان خانه‌یی است که دچار حریق شده و دیگران در حال پاشیدن بنزین روی آن هستند. اگر قرار باشد از منطق پیروی شود، نباید ابتدا در پی کشف علل این حریق بود، بلکه اول باید این آتش را خاموش کرد...
مذاکره بر سر برجام و موشکی موضوع حمله ارگان بسیج به باند روحانی است:
وطن امروز: طرفداران مذاکره موشکی حالا چه می‌گویند؟
خبرگزاری آسوشیتدپرس، اخیراً گزارش قابل تاملی را درباره رایزنی‌‌های ایالات متحده آمریکا و تروئیکای اروپایی بر سر توافق هسته‌یی با ایران منتشر کرد. 2تن از مشاوران «دونالد ترامپ» در گفتگو با این خبرگزاری اعلام کردند در ملاقات‌های فشرده مقامات آمریکایی و اروپایی، موضوع توان موشکی ایران و اعمال بازرسی‌ها تقریباً حل و فصل شده است اما نمی‌توانند درباره جزئیات توافق انجام شده، صحبت کنند! همچنین آنها عنوان کردند این توافق، هنوز به تأیید دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا نرسیده است.
یک رمزگشایی ساده از گزارش نیویورک‌تایمز نشان می‌دهد مقامات اروپایی و آمریکایی درصددند برای تحدید توان موشکی ایران، به نگارش «توافق ثانویه» رو بیاورند. به عبارت بهتر، آنها توافق برجام را دست‌نخورده باقی خواهند گذاشت و سپس در توافقی ثانویه، درصدد محدود کردن توافق موشکی ایران و دائمی کردن محدودیت‌های زمانی برنامه هسته‌یی کشورمان برمی‌آیند!
گام بعدی مقامات آمریکایی و اروپایی پس از انعقاد توافق ثانویه- که اعتبار آن برای ایران، روسیه و چین قابل پذیرش نیست- ایجاد ارتباط حقوقی مستقیم میان توان موشکی و توان هسته‌یی ایران است. به عبارت دقیق‌تر، آمریکا و اروپا در صددند توافق ثانویه پیشنهادی خود را به‌عنوان «توافق غالب» و برجام را به‌عنوان «توافق تابع» یا «توافق مغلوب» قلمداد کنند. بر این اساس، نقض هر ماده‌ای از توافق ثانویه- از جمله آزمایش‌های موشکی ایران- به‌طور مستقیم بر سرنوشت برجام تاثیر خواهد گذاشت و به‌مثابه خروج کشورمان از توافق هسته‌یی تفسیر خواهد شد!
همان‌گونه که مشهود است، آمریکا و اتحادیه اروپایی مدت‌هاست بر سر تغییر برجام به توافق رسیده‌‌اند اما هر یک از آنها، چنین خواسته‌ای را با لحن و ادبیاتی متفاوت بیان می‌کند.
واقعیت امر این است که «انعقاد توافق ثانویه» میان آمریکا و تروئیکای اروپایی به‌معنای خروج رسمی آنها از توافق هسته‌یی با ایران و ابطال رسمی برجام توسط 4بازیگر عضو 1+5محسوب می‌شود. در این معادله، اصلی‌‌‌‌‌ترین هدف و دغدغه مقامات آمریکایی و اروپایی، «تحدید توان موشکی ایران» است؛ پروژه مشترکی که مدت‌هاست از سوی واشینگتن و پاریس و با موافقت و همراهی لندن و برلین پیگیری می‌شود.
در نهایت این‌که رویکرد فعلی آمریکا و 3کشور آلمان، انگلیس و فرانسه در تقابل با توان موشکی ایران، بار دیگر خیانت یا ساده‌لوحی کسانی را که خواستار مذاکره موشکی با غرب و «تحدید خودخواسته توان دفاعی کشور» بودند به تصویر می‌کشد.
کمترین عقب‌نشینی نسبت به توان موشکی کشورمان، ضمن محدود کردن قدرت دفاعی کشور در برابر تهدیدات بالقوه و بالفعل موجود در منطقه و نظام بین‌الملل، منجر به تکمیل پروژه مشترک آمریکا و اروپا در مهار همزمان توان هسته‌یی و موشکی کشورمان خواهد شد.
