در صفحات اول و تیترهای اول بسیاری از روزنامه‌های حکومتی در روز سیزدهم دیماه، مسابقهٔ مرده‌خوری برقرار است بین باندهای حاکم بر سر ثبت پاسدار حذف شده قاسم سلیمانی در سالمرگش. تقریباً تمامی روزنامه‌های حکومتی با انشاهای سخیف از یک‌سو سوزوگداز نظام را از خلأ فرد اول نظام در صدور تروریسم و بنیادگرایی به نمایش گذاشته‌اند و از سوی دیگر ناتوانی نظام در جانشین‌سازی مهره‌های از دست رفته‌اش را. اما در کنار انبوه انشاهای بی‌مایه و به‌رغم این‌که تلاش کرده‌اند با نمایش سیلیهای بی‌رمق به استکبار صورت نظام را سرخ نشان بدهند بحرانهای لاعلاج و تهدید سرنگونی نظام در عرصهٔ داخلی و بین‌المللی را نتوانسته‌اند پنهان کنند. دروغ‌گویی و پنهان‌کاری نظام هم در خلال همین اعترافات و در دعوای باندی در عرصه‌های مختلف بیرون زده است. مثلا در مورد امیکرون روزنامه اعتماد از باند مغلوب اذعان کرده است که تمام حرفهای وزیر بهداشت رژیم دروغ و تبلیغ است. در زمینه بودجه جهان صنعت با استنتاج از حرفهای علی آقامحمدی مقام مسئول در امور اقتصادی در بیت خامنه‌ای نتیجه گرفته که نظام با نقشهٔ پنهان‌شده در زیر بودجه می‌خواهد تمام درآمدهای ارزی را برای مخارج نظامی و صدور تروریسم و ارتجاع هزینه کند و خرج جاری کشور را از جیب مردم در آورد.
مولود نامیمون! رادیکالیسم علیه نظام
حرف اول و آخر در این مطالب تهدید قیام از یک‌سو و پشت کردن مردم به نظام و بی‌راه‌حلی نظام از سوی دیگر است.
مثلا ابتکار در سرمقاله‌اش با عنوان «گفتگو تنها راه‌کار موجود» به «فاصلهٔ شگرفت» میان مردم و سران حکومتی نوشته است: «عنصر غریبگی میان مردم و حاکمان نیز محکمتر و اساسی‌تر می‌شود. در نتیجه این غریبگی و اعتماد و اطمینان از میان رفته، بستر مطالبات از یک‌سو و زمینه اعمال اقتدار حاکمیت از سوی دیگر به سمت نوعی رادیکالیزم ـ ولو در کلام ـ پیش می‌رود. مولود نامیمون این رادیکالیزم هر چه که باشد در نهایت به سود ملک و میهن نخواهد بود».
معنی ملک و میهن هم در قاموس آخوندی روشن است.
«طبقه متوسط هر روز کوچک‌تر و ضعیف‌تر می‌شود» عنوان مطلبی در جهان صنعت است که به‌شکل دیگری پشت کردن طبقه متوسط به نظام با ظرفیت براندازی را گوشزد کرده و نوشته: «طبقه متوسط پیشرفت خود را با طبقه برخوردار مقایسه می‌کند و احساس می‌کند عقب‌افتاده است. «نابرابری» خوب نیست، چون کسانی که درآمدهای بالا و رو به افزایش دارند از لحاظ فیزیکی و روانی از پایین‌نشینان نردبان خود را جدا می‌کنند، «نابرابری» بد است چون تعادل نردبان به‌هم‌می‌خورد. عده‌یی پایین آن نشسته‌اند و عده‌یی بالای آن. پایین‌نشینان دیگر امیدی به بالا رفتن از پله‌ها ندارند».
«تبلیغات زدگی» عنوان مطلب روزنامه اعتماد است که در مورد مهاجرت برخلاف حرف خامنه‌ای نوشته است: «در درجه اول مهاجرت نخبگان، تاکنون مسأله حکومت نبوده است، علت اصلی نیز غلبه نگاه امنیتی بر امور کشور است. در این نگاه نخبگان نه یک فرصت عالی، بلکه بیشتر تهدید تلقی می‌شوند، لذا خارج شدن‌شان از کشور نه یک بلا که شاید یک فرصت تصور شود». در ادامه هم افزوده است: «ماجرای مهاجرت نخبگان و جوانان عمیق‌تر از آن است که تحت‌تأثیر تبلیغات این و آن انجام شود. اگر می‌خواهید رخ ندهد باید به خواسته‌ها و انتظارات بحث آنان توجه شود».
تنگنای معیشتی و پایان صبر مردم؛ راهی جز مذاکره نیست
روزنامه‌های حکومتی وضعیت انفجاری جامعه و بی‌راه‌حلی نظام را به بیانهای مختلف گوشزد کرده‌اند و عقب‌نشینی و تسلیم را تنها راه برون‌رفت نظام معرفی کرده‌اند.
«روز از نو مذاکره از نو» عنوان مطلب جهان صنعت است که ضمن انعکاس نظرات دو کارشناس حکومتی از باند مغلوب که بر ضرورت مذاکره تأکید کرده‌اند به نظام هشدار داده: «ایران توانایی تحمل این شرایط اقتصادی و تنگنای معیشتی مردم را ندارد. تا جایی که دیدیم همه مراجع نیز به این وضعیت اعتراض کرده‌اند. بر همین اساس راهی غیر از مذاکره و حل و فصل مسائل نیست».
«درس‌هایی از سرنوشت افغانستان» مطلب روزنامه مستقل است که صریح‌تر اوضاع نظام را در فاز سرنگونی مثل دولت اشرف غنی دانسته و ضمن هوشمندانه توصیف کردن فرار اشرف غنی نوشته است: «مقایسه وضعیت (نظام) با همسایگان شرقی و غربی از نظر آمار مشارکت در انتخابات و همسویی این آمار با میزان پاکدامنی در این کشورها عبرت‌آموز است. در انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان ۱۷درصد، در ایران ۴۹درصد و در انتخابات اخیر مجلس عراق ۴۱درصد واجدان شرایط شرکت کرده‌اند. هر سه کشور انتخاباتی حداقلی نسبت به گذشته خود داشتهاند. امتیاز پاکدامنی افغانستان، (نظام) و عراق هم به ترتیب ۱۹ و ۲۵ و ۲۱ از ۱۰۰ امتیاز است (امتیاز آلمان ۸۰ از ۱۰۰ است.). مشارکت حداقلی در آخرین انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری (نظام) را باید نشانۀ فساد و در نتیجه نارضایتی ناشی از آن در کشور دانست».
نمونه دیگر که دست خالی نظام را به‌نمایش گذاشته مربوط به روزنامه دنیای اقتصاد است که در مطلبی با عنوان «نقش روسیه در مذاکرات» به‌نقل از سایت نورنیوز وابسته پاسدار شمخانی و شورایعالی امنیت رژیم از «توسل» نظام به روسیه و جلو افتادن اولیانوف در دفاع از نظام دفاع کرده است.
