خمینی بنیانگذار ارتجاعیترین نظام سیاسی در تاریخ معاصر ایران، چند سخن فریبکارانه بر زبان آورد که تا روز رستاخیز، گواه پلشتی و رذالت بینظیر اوست. وی پس از ورودش به ایران ضمن هزار وعده و وعید دیگر گفت: «ما علاوه بر اینکه زندگی مادی شما را میخواهیم مرفه بشد، زندگی معنوی شما را هم میخواهیم مرفه باشد. شما بهمعنویجات (!) احتیاج دارید. دلخوش به این مقدار نباشید که فقط مسکن میسازیم، آب و برق را مجانی میکنیم، اتوبوس را مجانی میکنیم... شما را به مقام انسانیت میرسانیم... ما هم دنیا را آباد میکنیم و هم آخرت را... من امر کردهام که به مستضعفین بدهند و خواهند داد...» (صحیفه جلد۶ص۲۷۳).
پس از مرگش خلف او تا میتوانست شیوه خدعه و نیرنگ و دجال بازیهایش را با بالابردن شدت سرکوب و اختناق پیش برد و تا این ساعت هم در مملکت بر پاشنه استبداد و ستم میچرخد. یک نمونه از آن «دلخوش نباشید!» ها قیمت نان است که امروزه سر به فلک کشیده است و برای میلیونها تن از مردم تهیدست میهن، دستیابی به آن، به خون جگر میسر میشود.
نان یک تومانی شد ۴۰هزار تومان
هر چه عمر رژیم آخوندی طولانیتر میشود فقر و ستم نیز گستردهتر میگردد. در آغاز دهه۶۰، قیمت نان سنگگ یک تومان بود! در آغاز دهه۷۰ قیمت این نان به ۵تومان رسید! سایر نان هم همین روند افزایش قیمت را طی کردند: «در سال۱۳۶۴ که سنگک ۱.۵ تومان بود، بربری یکتومان و لواش ۵ریال بود. در آخر دهه که سنگک ۵تومان شد، بربری ۳تومان و لواش ۲تومان شده بود» (میزان۱۳مرداد۱۴۰۰)
یکی از راهحلهایی که دولتهای حاکم بر کشور برای جبران کسری بودجههای خود پیش میگرفتهاند افزودن به قیمت کالاهای اساسی و ضروری مردم و از جمله آرد و نان است. در آخرین سال دولت خاتمی (۱۳۸۳) از سوی وزارت بازرگانی بخشنامهای برای افزایش قیمت نان از۱۰تا۱۶ درصد صادر شد: «نان سنگک ۸۰تومان، نان بربری ۷۵تومان، نان لواش۲۵ تومان و نان تافتون۵۵ تومان» (ایلنا۲۲شهریور۱۳۹۳)
از مصادیق مصیبت بودن «نفت» برای مردم ایران از دوران احمدینژاد یاد میشود که با اینکه تا ۸۰۰ میلیارددلار پول نفت به جیب خامنهای ریخته شد اما سهم مردم ستم دیده ایران، افزایش باز هم مکرر قیمت نان بود.
«البته بهانههای دولت وقت در نوع خود قابل توجه بود، یکبار به بهانه افزایش قیمت سوخت، یکبار به بهانه کمبود گندم، یکبار بهدلیل هدفمندی یارانهها و... با این همه قیمت نان در سال۱۳۹۲ و روزهای پایانی دولت احمدینژاد: یک نان سنگک ۸۰۰تومان، نان بربری ۷۰۰تومان، نان تافتون ۳۰۰تومان و نان لواش ۱۶۰تومان است» (ایلنا۲۳شهریور۱۳۹۲)
اما آخوند روحانی هم در قساوت و بیرحمی نسبت به معیشت و خوراک مردم دست کمی از سلف خود نداشت. در آذر۱۳۹۳ سخنگوی دولت (نوبخت) اعلام کرد «بهمنظور جلوگیری از کاهش کیفیت نان و یا کم شدن وزن نان به نانواییها اجازه دادیم تا۳۰ درصد قیمت نان را گران کنند» (مهر۱۰آذر۱۳۹۳)
آخوند رئیسی، نان را از دهان مردم ربود
حالا که نوبت به مهره دستنشانده تمامعیار خامنهای رسیده است، نان نه تنها گران و بیکیفیت است بلکه از دسترس مردم زحمتکش و ستم دیده میهن هم خارج گردیده است. طبق شیوه دجالگرانه بنیانگذار رژیم آخوندی تاکنون، ابتدا هر گونه افزایش قیمت کالاها تکذیب میشود و سپس با توجیهات سخیف اظهار میکنند قرار بود قیمت افزایش بسیار پیدا کند اما جلو آن را گرفتیم! و کالاها با قیمت مناسب عرضه میشوند! «محمد جلال مشاور وزیر اقتصاد گفت: «دولت هیچ برنامهیی در خصوص آزادسازی قیمت نان ندارد» (فارس۲۲اردیبهشت۱۴۰۲)
در حالی که بهتازگی افشا شده است که با پرداخت رشوه به مراکز دولتی، سالانه ۲.۵ میلیون تن آرد و در طی این سالها ۱۰۰میلیون تن آرد قاچاق شده است. رئیس هیأت مدیره انجمن آرد سازان ایران در این خصوص گفت: «چه کسی میداند که چه مقدار رشوه در سازمانهای دولتی پرداخت میشود. قاچاق آرد هم همین طور است. این پدیده رخ میدهد اما هیچ آمار شفاف و دقیقی در اینباره وجود ندارد».
پشتپرده صف طولانی نان
با این حال از بهمن سال گذشته سهمیه آرد نانوایان مرتب کم میشود. صفهای طولانی برای خرید نان در سطح شهرهای مختلف دیده میشود. طبعا قیمت نان در این شرایط باز هم بالا رفته است. نانوایان میگویند دست کم ۳۰ تا ۴۰درصد از سهمیه اولیه آردشان کم شده است. علت را هم به آنها نمیگویند. معتقدند نرخ فعلی نان با توجه به نرخ تورم غیرمنصفانه است و آنها از نیمه سال گذشته در حال زیان هستند: «قیمت آردی که دولت میدهد، صرفاً ۱۵ تا ۲۰درصد هزینههای نانوایان را پوشش میدهد، بقیه هزینه نانوایان از جمله هزینه دستمزد کارگر، بیمه، مالیات، آب، برق و گاز ۸۵درصد است که سالانه در حال رشد است» (اعتماد۲۷اردیبهشت۱۴۰۲)
نان ۴۰هزار تومانی!
این آشفتگیها نهایتاً منجر به افزایش قیمت نان تا ۴۰هزار تومان شده است: «قیمت نان هم در کنار قیمت سایر اقلام اساسی خانوارها در حال افزایش است. رشدی که فعالان صنعت نان آن را ناگزیر میخوانند. در حال حاضر در نانواییها قیمت هر عدد نان سنگک بین ۵هزار تومان تا ۳۵ و ۴۰هزار تومان عرضه میشود» (اقتصادنیوز۹اردیبهشت۱۴۰۲)
کمبود نان در شهرها مختلف و صفهای طولانی خرید نان
در این شرایط بحرانی تأمین آذوقه و کالاهای ضروری، اخبار متعددی از کمبود نان در شهرهای مختلف شنیده میشود: «کمبود نان در ارومیه موجب تشکیل صفهای طولانی مقابل مغازههای نانوایی شده است. شهروندان ارومیه برای تهیه ۱۰عدد لواش باید ساعتها در صف بمانند... همچنین در زنجان نیز با کمبود نان مواجه هستیم... همچنین در بندرعباس، قزوین، رشت، تهران، سمنان، ساوه، هشترود، گناوه، تبریز، اهواز، لنگرود و... شهرهای دیگر میهن از کمبود آرد و نان رنج میبرند» (خبربان۳خرداد۱۴۰۲)
۲۰ میلیون فقیر مطلق! در آستانه قیام
یک عضو مجلس ارتجاع میگوید: «متأسفانه قریب به ۲۰میلیون نفر در کشور در شرایط مساعدی نیستند که حدود ۳میلیون خانوار بوده و دچار فقر مطلق هستند. (انتخاب۳۰اردیبهشت۱۴۰۲)
فرشاد مومنی، اقتصاددان هم اظهار داشت «یک حکومتگر باید از خود بپرسد ما داریم چه کار میکنیم که برای اولین بار در تاریخ اقتصاد این کشور، اندازه جمعیت فقرا طی سه سال، دو برابر میشود» (جماران۳خرداد۱۴۰۲)
البته اینها عدد و رقم نیست بلکه جانهای برلب آمده از ستم و بیداد و فقر و فلاکت است که در شعار جوانان کف خیابان بیان میشود: «فقر، فساد، گرونی، میریم تا سرنگونی»
