در رژیم آخوندی هفته‌یی به‌نام دولت نام‌گذاری شده است. اعضای دولتهای نفتی ـ رانتی به‌رسم معمول هر سال این هفته را مغتنم شمرده و به ذکر دست‌آوردها و فضائل یکسالهٔ خود می‌پردازند. اما امان از سالی که جیبها خالی و دست‌آوردها خیالی‌اند! آنگاه است که با شرمندگی ریاکارانه زبان می‌گشایند که «می‌خواستیم اما نشد زیرا دستمان خالی شد».
از آخوند روحانی تا بقیه دولتمردان به صحنه آمدند تا بگویند چه خدمات استثنایی و محیرالعقولی ارائه داده‌اند! خدماتی که هیچ ملتی آن‌را به خواب ندیده است!
اول دروغ‌درمانی بعد ندانم درمانی
نخست از کار نوبخت به‌عنوان رئیس سازمان برنامه و بودجه بشنویم که چه کارستانی است. او در مصاحبه با تلویزیون آخوندی ابتدا دروغ‌هایش را ردیف می‌کند که «در تحریم‌های جدید حتی اجازه فروش نفت برای تهیه غذا و دارو را هم نداریم» اما یادش نمی‌آید که آخوند روحانی پز فراوانی اجناس در فروشگاه‌ها را داده بود و ایران را با کشورهای اروپایی مقایسه کرده بود. از این مهمتر باید سؤال کرد که این همه جار و جنجال برای ارز ۴۲۰۰هزار تومانی جهانگیری مگر برای واردات کالاها و اجناس مورد نیاز نبود؟
جهانگیری: «پر بودن انبارها معنای بدی ندارد»!
نوبخت در همین مصاحبه، نبود مواد غذایی به‌خاطر تحریم‌ها را تا دو سال پیش به عقب برد و گفت: «از دو سال قبل در تحریمی بی‌سابقه و کم نظیر به سر می‌بریم» این در حالی است که دو سال پیش همکار و هم مسلک‌اش اسحاق جهانگیری در ایام هفته دولت در سال۱۳۹۷ مدعی بود که نمی‌داند با انبارهای پر از کالا چکار کند؟
«پر بودن انبارها معنای بدی ندارد، بلکه به‌معنای وفور کالا در کشور است و انتظار داریم صدا و سیما و رسانه‌ها تلاش کنند تا بخش خصوصی و وارد کنندگان کالا برای انتقال کالا از گمرکات کشور به انبارهای خود دغدغه‌ای نداشته باشند... خوشبختانه حجم قابل توجهی از کالاها نسبت به سال گذشته در انبارهای گمرکات کشور وجود دارد و این یعنی با محدودیت واردات کالا به کشور روبه‌رو نیستیم... میزان واردات کالا در سال۹۷ نسبت به سال گذشته اگر بیشتر نشده باشد کمتر نیست و اگر در برخی کالاها میزان واردات کاهش یافته به‌دلیل تصمیمات و صلاحدید دولت بوده است» (ایسنا. ۱شهریور۱۳۹۷).
نفت فروشی به ملت
نوبخت به طرح عقیم ماندهٔ فروش نفت هم اشاره می‌کند که در شورای «سران قوا» با مخالفت مواجه شده است؛ طرحی که اکنون روحانی با آویختن به دامان ولی‌فقیه جهت فشار آوردن به رئیسی و قالیباف درصدد اجرای آن است. لابد این را هم یکی از دست‌آوردهای دولت آخوند روحانی باید به‌حساب آورد.
۶میلیون بیکار یا ۲میلیون اشتغال
دستاورد دیگر نوبخت و دولت آخوند روحانی گفتاری است اندر باب ۲میلیون اشتغال آن هم در دوران کرونایی و در طرح‌های عمرانی!
این ادعای کاذب در حالی است که پیش‌تر مرکز پژوهش‌های مجلس ارتجاع به امثال نوبخت یادآوری کرده بود نسبت به خالی‌بندی در این زمینه حواس‌شان باشد.
این مرکز که با انتشار گزارشی درباره پیامدهای اقتصادی بحران کرونا از «بیکاری بین ۲.۸میلیون تا ۶.۴میلیون نفر از شاغلان فعلی خبر داده و افزوده:
«سه‌میلیون شغل در حدفاصل سال‌های ۹۴ تا ۹۸ اضافه شده است اما چون این مشاغل از جمله شغل‌های ناپایدار در حوزه خدمات بوده، در نتیجه غالباً دارای قرارداد و تحت پوشش بیمه نیستند». (شهروند. ۲۷مرداد۹۹)
در این گزارش با تأکید بر این‌که دهک‌های محروم‌تر جامعه «تأثیرپذیری» بیشتری از پیامدهای ناشی از بحران کرونا خواهند داشت به دولت پیشنهاد شده بود:
«دادن سبد کالا به کارمندان دولت را در اولویت نگذارد و به جای آن از فقرایی که مشاغل ساده خود را از دست داده‌اند، حمایت کند». (همان منبع)
نوبخت نمی‌داند قیمت مواد غذایی چقدر است
در حالی که مرکز آمار در اول شهریور اعلام کرد نرخ تورم در مرداد ماه ١٣٩٩ به بیش از ۳۰درصد رسیده است یعنی خانوارهای کشور به‌طور میانگین ٣٠درصد بیشتر از سال گذشته برای خرید مایحتاجشان هزینه کرده‌اند. اما رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور که ظاهراً می‌بایست زودتر و بهتر از بقیه افراد به آخرین گزارشهای مراکز آماری توجه کند حتی نمی‌داند قیمت مواد غذایی که خودش استفاده می‌کند چقدر است!
او در یک مصاحبه با تلویزیون رژیم آخوندی پس از اعلام دست‌آوردهایی! که بخشی از آن را واکاوی کردیم در پاسخ به سؤال ساده مجری که قیمت بعضی از اجناس مصرفی یومیه چقدر است؟ گفت نمی‌دانم! اما وقتی احساس کرد به‌عنوان مسئول برنامه و بودجه در دولت چه گافی داده جهت «رفع و رجوع» ضمن نمایش فرهنگ آخوندی خود با یک فقره غر و لند به همسر خودش جواب داد: «خرید‌ها در منزل توسط همسرم انجام می‌شود و فعلاً حضور ذهنی راجع به قیمتها ندارم، همسرم از قیمتها به بنده غُر می‌زند» (همدلی. ۲شهریور۹۹).
آری؛ رئیس سازمان برنامه و بودجه و سخنگوی دولت آخوند روحانی پس از چهل سال حضور در زیر خیمه ولایت فقیه، از اصلی‌ترین مشکلات معیشتی مردم تحت ستم ایران بی‌خبر است. اما در عین‌حال هر رطب و یابسی را درباره خدمات نداشته و دستاورد خیالی در این رژیم به هم می‌بافد تا حتی ذره‌ای از واقعیت و کلامی از حقیقت از دهانش بیرون نزند. وی با زبان بازی به شرم ناداشتهٔ خود متوسل شد تا مردم را بفریبد. درست مثل استاد اولش خمینی که در برابر مطالبات کارگران و زحمتکشان با دجالیت خاص خود گفت: «خدا هم کارگر است»!
