روز جمعه ۷مهر ۱۴۰۲، در سالگرد جمعهٔ خونین زاهدان و قتل‌عام بیش از ۱۱۰تن از مردم بی‌دفاع و کودکان معصوم، یک بار دیگر هموطنان دلیر بلوچ، برای دادخواهی به‌خون غلتیدگان ۸مهر سال گذشته قیام کردند و فراز دیگری از شرف و دلاوری را رقم زدند.
مردم دلیر و جوانان شورشگر بلوچ در زاهدان و دیگر شهرهای بلوچستان، هم‌چون خاش، تفتان، سوران و راسک، با وجود شلیک گلوله و گاز اشک‌آور که به‌مجروح شدن دست‌کم ۲۹نفر از جمله چند کودک خردسال انجامید، با شعار «مرگ بر خامنه‌ای»، «برادر شهیدم خونتو پس می‌گیرم»، «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر»، به‌مقابله با نیروهای سرکوبگر برخاستند. این زنان و مردان دلیر بار دیگر نشان دادند که مردم بلوچستان هم‌چون مردم سراسر ایران، با دشمن بشر، خامنه‌ای جنایتکار سازش نمی‌کنند و عزم کرده‌اند تا به‌دست آوردن گوهر آزادی و طرد تمام‌عیار هر‌گونه دیکتاتوری و استبداد، دست از نبرد برندارند.
آنچه به‌خروش و خیزش هموطنان دلیر بلوچ در روز ۷مهر جلوه‌یی درخشان و معنایی عمیق و بس انگیزاننده می‌دهد، پیشتازی و رزمندگی ستایش‌انگیز کانون‌های قهرمان شورشی است که با شعار «پادا بلوچ، پادا ایران» طوفانی از عملیات و پراتیک‌های ضداختناق و شب‌شکن را در سراسر میهن برانگیختند و به‌شعار «از زاهدان تا تهران، جانم فدای ایران» تجسم بخشیدند. کانون‌های شورشی در بیش از ۸۰رشته عملیات متهورانه و انقلابی، مراکز سرکوب و دجالگری و مظاهر نظام ولایت فقیه را به‌آتش کشیدند. این عملیاتها در شهرهای زاهدان، قزوین، مرودشت، کرج، گرگان، قائم‌شهر، مشهد، آمل، کرمان، ایرانشهر، پیشین (بلوچستان)، دزفول، شیراز، سبزوار، فیروزکوه، همدان، رودسر، تبریز، گلبهار (در خراسان رضوی)، چالوس، ماسال، ایذه، بوشهر، شهرکرد، اصفهان، فنوج، ساری، سمنان و تهران انجام شد.
نکته مهم دیگر این‌که، رژیم آخوندی نه در زاهدان و نه در دیگر شهرهای بلوچستان به‌رغم تدابیر سرکوبگرانهٔ گسترده‌یی که به‌کار گرفت و به‌رغم به‌گلوله بستن مردم دادخواه و معترض، نتوانست مانع از خروش و خیزش مردم دلیر بلوچ شود. باز هم مردم به‌میدان آمدند و در چند مورد با تهاجم به مزدوران مسلح، آنان را وادار به‌فرار کردند. این به‌وضوح حاکی از غلبهٔ شهامت و ارادهٔ خلق بپا خاسته بر سرکوب دیکتاتوری ولایت فقیه است.
از سوی دیگر انجام بیش از ۸۰رشته عملیات ضداختناق و شب‌شکن، آن هم در شرایط اختناق مطلق و آمادگی کامل نیروهای سرکوبگر، معنا و پیامی عمیق و بس انگیزاننده دارد که به‌نتیجه‌گیریهای استراتژیک راه می‌برد؛ از جمله این که:
کانون‌های شورشی در این سلسله عملیات، ضمن نمایش مداری خیره‌کننده از جسارت و آمادگی انقلابی، پیشرفت و اعتلای خط کانون‌های شورشی را به‌رغم شرایط اختناق مطلق، به‌همگان نشان دادند.
کانون‌های شورشی اثبات کردند و نشان دادند که تنها راه در برابر دیکتاتوری ددمنش آخوندی که هیچ زبانی جز زبان قدرت نمی‌فهمد، «آتش جواب آتش» و نفی ویروس بی‌هزینگی است.
از همین روست که رهبر مقاومت در پیام خود در تقدیر از پیشتازان و پرچمداران اعتراض و تظاهرات و قیام و قهرمانان قیام‌آفرین و کانون‌های شورشی، خامنه‌ای، دشمن ایران و ایرانی و کرد و بلوچ و ترکمن و عرب و ترک و فارس را مخاطب قرار داده و گفت: «هفتاد بار می‌گوییم: ما زن و مرد جنگیم، می‌جنگیم می‌میریم ایران این زیباترین وطن را از تو پس می‌گیریم. خون بلوچ و سوخت‌بر مظلوم و شهیدان زاهدان می‌جوشد. قیام خلق قهرمان سر بازایستادن ندارد و تا به‌آتش کشیدن قبای ولایت و سرنگونی ضحاک ستمگر ادامه دارد. انقلاب دموکراتیک ایران پیروز می‌شود».
