تعجب ولایی!
«دولت جدید آمریکا تقریباً درباره همه مسائل موجود در سیاست خارجی آمریکا حرفی زده و اظهارنظری کرده جز برجام و لزوم برگشت به آن و در همین حال هم‌صدایی‌ها از دموکراتها با جمهوریخواهان با محوریت حفظ سیاست فشار حداکثری دونالد ترامپ علیه دولت بایدن هم به گوش می‌رسد» (جوان. ۹بهمن۹۹).
این روزها زیاد جای تعجب ندارد اگر چنین پاراگرافی را در یکی از روزنامه‌های باند خامنه‌ای بخوانیم.
گویا جریده‌نویسان این باند انتظار داشته‌اند، «شیطان بزرگ»!، استغاثه‌کنان، آب انابت بر سر بریزد و از بابت کرده‌های گذشته سخت پشیمان شود و یک‌شبه تحریمها را لغو کند. آنها گله می‌کنند که چرا دولت جدید آمریکا در بارهٔ همه چیز از شیر مرغ گرفته تا جان آدمیزاد حرف زد؛ جز برجام؛ و جالب است که عجله‌ای در این مورد ندارد!
«ظاهراً عجله‌ای در طرف مقابل یعنی دولت بایدن دیده نمی‌شود. بایدن در اولین تماس تلفنی خود با ولادیمیر پوتین از هر زمینه‌ای مثل اوکراین، ادعای دخالت روسیه در انتخابات ۲۰۲۰ و تمدید پیمانها سخن گفت، اما چیزی از برجام نگفت یا نخواست که فاش شود!» (همان منبع)
شتابزدگی برای بازگشت به برجام
در این اوضاع و احوال مدام تخت‌روانچی، سفیر رژیم در سازمان ملل را وادار می‌کنند که مانند شاگرد تاکسی‌های دربست قدیمی هوار بزند: «آهای! پنجرهٔ برجام در حال بسته شدن است»، بشتابید!
این شتابزدگی برای چیست؟ مگر مقام عظمای ولایت ۲۰روز پیش نگفت؟
«ما هیچ اصراری نداریم، هیچ عجله‌ای نداریم که آمریکا به برجام برگردد؛ اصلاً مسألهٔ ما این نیست که آمریکا به برجام برگردد یا برنگردد. آنچه مطالبه‌ٔ منطقی ما و مطالبه‌ٔ عقلانی ما است، رفع تحریمها است ». (سایت خامنه‌ای. ۱۹دی۹۹).
درست در این نقطه است که می‌توان پی برد، تحریمها گلوی دیکتاتوری آخوندی را می‌فشارد و حتی یک ساعت ادامهٔ آن هم برای حیات این رژیم در حکم یک ساعت است.
درخواست حفظ فشار حداکثری
برخلاف شتابزدگی رژیم برای لغو تحریمها، طرف مقابل عجله‌ای در این کار ندارد. نه تنها عجله ندارد، بلکه به‌نوشته روزنامه حکومتی جوان: «دنیس راس» مشاور دولت باراک اوباما در منطقه غرب آسیا و «خوآن زاراته» قائم‌مقام مشاور امنیت ملی در دولت «جورج بوش پسر» در یک یادداشت مشترک، خواستار حفظ فشار حداکثری واشنگتن ضدتهران شدند» (۹بهمن۹۹).
این روزنامه در ادامه می‌نویسد:
«آنها [دنیس راس و خوآن زاراته]، با اشاره به تصمیم ایران برای ازسرگیری غنی‌سازی ۲۰درصدی اورانیوم ادعا کردند: این کار بدین خاطر انجام نشد که ایالات متحده را به تعجیل در بازگرداندن به توافق هسته‌یی وادارد بلکه به‌خاطر این صورت گرفته که ایران می‌خواهد به رفع تحریمها دست یابد. البته ایران نباید مجانی به کاهش تحریمها دست یابد».
تهدید با تفنگ خالی!
حاکمیت آخوندی علاوه بر عجله برای بازگشت به برجام، تصور می‌کند با زبان تهدید و ایجاد شانتاژ و گذاشتن ضرب‌الاجل می‌تواند، با به دست گرفتن تفنگ خالی طرف مقابل را ترسانده و باج بگیرد.
محمد جواد ظریف، در کنفرانس خبری مشترک با لاوروف، وزیر خارجهٔ روسیه، در حالی که خود را ناچار از اجرای مصوبه مجلس ولایی نشان می‌داد، گفت:
«مجلس مصوبه‌یی را تأیید کرده که طبق آن موظف هستیم برخی اقدامات را انجام دهیم؛ یکی غنی‌سازی ۲۰درصدی بود که شروع شده و دیگری پایان دادن به اجرای پروتکل الحاقی است که از ۲۱ تا ۲۳فوریه باید عملیاتی شود و ما طبق قانون موظف هستیم این کار را انجام دهیم» (وطن امروز. ۸بهمن۹۹).
عواقب خروج از پروتکل الحاقی
فریدون مجلسی، در واکنش به این ادعای وزیر خارجهٔ رژیم گفت:
«در مورد خروج از پروتکل الحاقی و همین‌طور غنی‌سازی ۲۰درصدی و اساساً مصوبه مجلس پرسش اینجاست که مگر پنج گام کاهش تعهدات هسته‌یی ایران چه تاثیری در مواضع اروپایی‌ها داشت که اکنون موضوع خروج از پروتکل مطرح می‌شود؟»
او افزود:
«بعد از خروج از پروتکل الحاقی تحریمها بر سرجای خودشان هستند و این‌گونه اقدامات تنها می‌تواند آن را تشدید کند یا باعث بازگشت شش قطعنامه قبلی تحریمی می‌شود چرا که این تحریمها رفع نشده بودند بلکه به‌حالت تعلیق درآمده‌اند» (آرمان ملی. ۹بهمن۹۹).
***
با توجه به این موضوع مشخص است که عجلهٔ رژیم برای رفع تحریمها و توسل او به تفنگ خالی برای باجگیری، راه به جایی نخواهد برد، بلکه چنان‌چه این روزها در مواضع مقامات مختلف آمریکا و اروپایی مطرح می‌شود، طرف‌های بین‌المللی بر این تأکید دارند که باید توافق سفت و سخت‌تری برای مهار اتمی رژیم صورت گیرد.
آری، پنجرهٔ برجام در حال بسته شدن است؛ ولی سؤال این است به‌روی کدام طرف؟!
