این روزها بحث داغ و جنجال‌برانگیز تحریمهای ایران روی میز است و توجه همگان را به خود جلب کرده چرا که نه راه پیش برای سردمداران این حکومت باقی گذاشته و نه راه پس.
تحریم‌ها علیه ایران به‌خصوص تحریم نفت ایران اقداماتی است که از سوی برخی از کشورهای جهان به پیشنهاد ایالات متحده به‌منظور جلوگیری یا محدود کردن برنامه هسته‌یی ایران صورت گرفته است. کشورهای تحریم‌کننده، هدف خود از این تحریم‌ها را محروم کردن رژیم آخوندها از درآمدهای نفتی و وادار کردن آن به همکاری با جامعه جهانی برای متوقف کردن ساخت سلاح هسته‌یی و کلاهک اتمی و... اعلام کرده‌اند.
این تحریم‌ها از طریق راه‌حل بی‌واسطه یعنی تحریم خرید یا خریداران و یا باواسطه و غیرمستقیم مانند تحریم بیمه کشتی‌های نفتکش یا تحریم بانکی، اعمال و با هدف انصراف خریداران نفت این کشور و رو کردن آنها به دیگر عرضه‌کنندگان این کالا انجام می‌شوند.
به‌دنبال خروج آمریکا از برجام در تاریخ ۱۸اردیبهشت ۱۳۹۷ وزارت خزانه‌داری ایالات متحده اعلام کرد که تحریم‌ها علیه ایران در دوره‌های ۹۰ و ۱۸۰روزه مجدداً آغاز خواهد شد.
بر این اساس، نخستین تحریم آمریکا علیه ایران در تاریخ ۶اوت یعنی ۱۵مرداد آغاز خواهد شد و بعد از این ضرب‌الاجل، رژیم ایران نخواهد توانست دلار آمریکا را خریداری کند و یا طلا و یا دیگر مواد قیمتی را دادوستد کند.
علاوه بر این، در زمینه تجارت آلومینیوم، فولاد، زغال‌سنگ، مبادله دلار و صنعت خودروسازی، تحریم‌هایی علیه ایران وضع خواهد شد و در معاملات با ریال در خارج از ایران نیز محدودیت‌های مهمی اعمال خواهد گردید.
دومین بسته تحریمهای آمریکا علیه ایران در تاریخ ۴نوامبر یعنی ۱۳آبان فعال خواهد شد.
از این تاریخ به بعد در قبال فعالیت‌های شرکت ملی نفت ایران محدودیت‌های بین‌المللی اعمال خواهد شد و خرید نفت، مواد پتروشیمی و فرآورده‌های نفتی از ایران با تحریم روبه‌رو خواهد گردید.
همچنین صنعت کشتی‌سازی ایران، فعالیت و همکاری بانک مرکزی ایران با نهادهای مالی غربی و افرادی که نامشان از فهرست تحریم‌ها از روز ۱۶ژانویه ۲۰۱۶ حذف شده بود دوباره گرفتار تحریم خواهند شد.
پیامدها در ضرب‌الاجل مرحله اول
در این مقطع اشخاصی که با برجام از تحریم‌ها درآمدند، دوباره به فهرست تحریم‌ها برمی‌گردند.
باید در نظر داشت که ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت جهان به‌شمار می‌آمد و سالانه میلیاردها دلار نفت و گاز صادر می‌کرد. اما تولید نفت ایران، در کنار تولید ناخالص داخلی آن، به‌طور چشمگیری با تحریمهای بین‌المللی سقوط کرد.
در عین‌حال باید در نظر داشت که این قبیل تحریم‌ها فراتر از حیطه مناسبات بین ایران و آمریکا خواهد بود؛ به این شکل که همه شرکت‌های غیرآمریکایی را که با بازار ایران تعامل دارند، هدف تحریمهای یک‌جانبه آمریکا قرار می‌دهد.
برایان هوک، مدیر سیاست‌گذاری وزارت‌خارجه آمریکا، روز ۱۱تیر در یک نشست خبری گفت، واشنگتن مطمئن است که در جهان به اندازه کافی ذخیره نفت برای جایگزین کردن نفت خام ایران وجود دارد.
هدف آمریکا "افزایش فشار بر رژیم ایران برای کاهش درآمد نفت خام این کشور و رساندن آن به صفر است".
این توازن هم از طریق کشورهای اوپک، هند و عربستان جبران شده و خواهد شد.
پیامدهای مرحله دوم تحریم‌ها
بر اساس تحریمهای آمریکا، ۶ماه بعد از خروج این کشور از برجام(نوامبر سال ۲۰۱۸) وزارت دارایی آمریکا باید عملکرد کشورهای خریدار نفت ایران را بررسی کند و در صورتی که به قانون تحریم عمل نکرده باشند، بانک‌هایی که برای خرید نفت به بانک مرکزی ایران پول پرداخته باشند(مثلاً بانک‌های چینی، کره‌ای یا هندی) مشمول تحریم می‌شوند. آمریکا اعلام کرده همه کشورها و شرکت‌هایی که پس از ۱۳آبان ۱۳۹۷ با ایران همکاری اقتصادی داشته باشند، مشمول مجازات‌‌های آمریکا خواهند شد.
در حال حاضر و در پس تمامی تحریم‌ها و معادلات سیاسی و اقتصادی، مردم ایران هستند که حرف آخر را می‌زنند. آنها خواهان حکومتی هستند که به جای سرمایه‌گذاری‌های کلان برای صدور تروریسم، به صلح و آبادانی کشور و همزیستی مسالمت‌آمیز با همسایگانش بپردازد. از این رو، در این روزها، پرطنین‌تر از هر زمان دیگری در شیراز و اصفهان و رشت و دیگر شهرها، سرنگونی نظام دیکتاتوری خامنه‌ای را فریاد می‌کنند و مرگ بر دیکتاتور می‌گویند.
