کنفرانس کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک در مجلس ملی فرانسه، در تقارن نمادینی با سالروز نخستین نشست شورای ملی مقاومت فرانسه در ۲۷ مه ۱۹۴۳، یادآور تاریخ پرصلابت مقاومت علیه نازیسم و در عین‌حال صحنه‌ای برای حمایت از مقاومت مردم ایران در برابر دیکتاتوری مذهبی حاکم بود.
این رویداد، با حضور خانم مریم رجوی و چهره‌هایی برجسته چون دکتر آلخو ویدال کوادراس، و نمایندگان پارلمان فرانسه، بیانگر پیوندی نمادین میان دو تجربه تاریخی مقاومت در برابر فاشیسم است.
در این نوشتار به بخشی از این کنفرانس انعکاس داده شده است.
برخی از نکات سخنرانان
کریستین آریگی، رئیس جدید این کمیته پارلمانی، در سخنان افتتاحیه خود گفت: «کمیته ما همواره بر اصولی پایبند بوده است که آن‌را از دیگر فعالیت‌هایی که مدعی حمایت از اپوزیسیون ایران هستند، متمایز می‌سازد». وی با تأکید بر رد هر گونه دیکتاتوری، افزود: «چه بازگشت به سلطنت که مردم ایران پیش‌تر در تاریخ خود با آن روبه‌رو بوده‌اند و چه در حکومت مذهبی کنونی، هر دو مردودند».
خانم مریم رجوی، در این کنفرانس، با ترسیم چشم‌انداز آلترناتیوی برای آینده ایران گفت: «راه‌حل نهایی برای خلاصی منطقه و جهان از مجهز شدن پدرخوانده تروریسم به بمب اتمی، تغییر رژیم به‌دست مردم و مقاومت ایران و استقرار دموکراسی و حاکمیت مردم در ایران است». وی فرانسه و اروپا و همه جهان را فراخواند تا «مبارزه مردم ایران برای سرنگونی رژیم و نبرد کانون‌های شورشی با پاسداران را به‌رسمیت بشناسند».
رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران خاطرنشان کرد: «شورای ملی مقاومت ایران مدافع یک جمهوری دموکراتیک بدون اعدام و شکنجه، بر پایه برابری زن و مرد، جدایی دین و دولت، خودمختاری ملیتها و هم‌چنین یک ایران غیراتمی است».
دکتر آلخو ویدال کوادراس، نایب‌رئیس پیشین پارلمان اروپا و رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت، گفت: «در مقابل جنایات این رژیم، زن‌ستیزی، حمایت از شبه‌نظامیان و برنامه اتمی آن، فقط یک راه‌حل وجود دارد و آن تغییر رژیم است و این راه درست است». او تأکید کرد این‌که «اگر رژیم سقوط کند هرج و مرج می‌شود» توهمی است و افزود: «یک آلترناتیو وجود دارد؛ شورای ملی مقاومت با طرح انتقال قدرت و ساختار و سازماندهی قادر است این انتقال را به‌سرانجام برساند».
آندره شاسین، رئیس پیشین کمیته و از پیشتازان حمایت از مقاومت ایران، با ارجاع به‌خاطره تاریخی مقاومت فرانسه اظهار داشت: «همان‌طور که اعضای مقاومت فرانسه را تروریست می‌خواندند، ممکن است شما را نیز به تروریسم متهم کنند؛ ولی ما با تجربه‌یی که از مقاومت خود داریم، از شما قدردانی می‌کنیم». وی افزود: «باید پلی بین مقاومت فرانسه و مقاومتی که شما علیه آخوندها به‌پیش می‌برید برقرار کرد».
فیلیپ گوسلن، نایب‌رئیس کمیته قانون اساسی در مجلس ملی، با بیان این‌که «شعله مقاومت در داخل خاموش نمی‌شود»، به پایداری مردم ایران در برابر استبداد اشاره کرد و گفت: «ما نمایندگان مردم فرانسه، سال‌هاست ماهیت رژیم را می‌شناسیم و به‌همین دلیل، به‌رغم تفاوت در عقاید سیاسی‌مان، همگی در این مبارزه در کنار هم هستیم».
ژولین بورژرول، نماینده مجلس ملی، نیز با اشاره به احکام اعدام در ایران گفت: «محکومیت اعضای مجاهدین به مرگ، یک کینه‌ورزی است و ما این اعدامها را محکوم می‌کنیم». او از «برنامه ۱۰ ماده‌ای خانم رجوی» حمایت کرد و آن‌را تجسمی از ارزش‌های دموکراتیک دانست.
ژان پیر برار، از بنیان‌گذاران کمیته، از سیاست مماشات غرب، انتقاد کرد. وی افزود: «می‌گویند رئیس‌جمهور فعلی رژیم ایران مدره است؛ کسانی که چنین باوری دارند باید شرم کنند، چرا که وقتی از او می‌پرسند خط تو چیست، می‌گوید خط من خط ولی‌فقیه رژیم است؛ یعنی خط قاتلان».
پیوند تاریخی با مقاومت فرانسه علیه فاشیسم
کنفرانس مجلس ملی فرانسه، به‌روشنی نشان داد که در برابر تاریکی استبداد مذهبی، روشنایی مقاومت سازمان‌یافته و دارای برنامه، نه تنها ممکن بلکه ضرورتی تاریخی است. این کنفرانس، نماد اتحاد ارزش‌های جهانی دموکراسی و حقوق‌بشر با مقاومت مردم ایران در مسیر آزادی بود.
تأکید بر دموکراسی، برابری جنسیتی و جدایی دین از دولت، این کنفرانس را به صحنه‌ای از بازتعریف مقاومت معاصر در برابر استبداد مذهبی تبدیل می‌کند و بیانگر پیوند تاریخی مقاومت ایران با مقاومت فرانسه علیه فاشیسم است.
