روز ۳دیماه ۹۷ شلیک نیروی سرکوبگر رژیم به سوی جمعی از کولبران در منطقه سردشت منجر به زخمی شدن ۲کولبر شد.
روز ۲دیماه ۹۷ یک کولبر در منطقه سردشت توسط شلیک نیروهای رژیم مجروح شد که حال وی وخیم گزارش شده است.
در آذرماه هم چندین کولبر توسط تیر نیروهای سرکوب مجروح و یا کشته شدند.
روز پنجشنبه ۲۲آذر ۹۷ در نتیجه گشودن آتش نیروهای جنایتکار مرزی شهرستان خوی به سوی کولبران، یک نفر از ناحیه‌ٔ کمر و پا به‌شدت زخمی شد.
روز سه‌شنبه ۲۰آذر ۹۷ یک کولبر در ارتفاعات مرزی این شهرستان دچار سرمازدگی شده و جان خود را از دست داد.
و...
بهانه رژیم آخوندی برای به گلوله بستن این زحمتکشان فقیر مبارزه با قاچاق کالا است، در صورتی که قاچاقچیان اصلی کالا نهادهای رژیم از جمله سپاه پاسداران ضدخلقی هستند که از طریق قاچاق کالا سالانه میلیاردها دلا سود به جیب می‌زنند.
کولبران زحمتکش عموماً کارگرانی هستند که برای حمل بار چندرغاز دستمزد می‌گیرند و سرمایه‌ای هم برای خرید کالا از مناطق مرزی ندارند.
با این وجود وقاحت رژیم آخوندی برای سرکوب این مردم محروم به جایی رسیده است که که حسین ذوالفقاری، معاون سیاسی و امینتی وزارت کشور رژیم، موضوع کولبری را نفی می‌کند و در مصاحبه با خبرگزاری حکومتی ایلنا با وقاحت می‌گوید: «ما دیگر چیزی به نام کولبر نداریم، این کلمه کولبر هم کلمه‌ای بود که نمی‌دانم کجا اختراع شد، هم برای خود مردم و هم برای مسئولان مشکل درست کرد».
این مهره حکومتی کولبران را در رده قاچاقچیان قرار داد و گفت: «کسانی که خارج از مسیرهای قانونی تردد کنند و جنس وارد کشور کنند دیگر نه کولبر هستند و نه کارشان قانونی است کارشان عبور غیرمجاز و قاچاق است».(خبرگزاری ایلنا ۲۳مهر ۹۷)
انکار موضوع کولبری توسط معاون وزیر کشور رژیم در شرایطی است که سال گذشته چند تن از نمایندگان مجلس ارتجاع در جنگ و جدال باندی با رقیبان ضمن اشاره به شرایط سخت کولبران نه تنها صحبتی در مورد نفی موضوع کولبری نکردند، بلکه بحث بیمه کولبران و کارت پیله‌وری برای آنها هم مطرح کردند.
امری که در همان موقع مشخص بود که تحقق نخواهد یافت و هدف طراحان این خواسته‌ها در مجلس ارتجاع، دستاویز کردن آنها برای حمله به باند رقیب بوده است.
در شرایطی که معاون وزیر کشور آخوند حسن روحانی موضوع کولبری را انکار می‌کند و کار آنها را هم غیرمجاز و قاچاق می‌داند، مردم محروم مناطق مرزی شغلی ندارند و برای گیرآوردن لقمه نانی مجبورند شرایط سخت طاقت‌فرسای کار و همچنین مشکلات برخورد نیروهای رژیم از جمله هدف تیر قرار گرفتن را به جان بخرند، مشکلاتی از قبیل:
- کشته و مجروج شدن توسط شلیک مزدوران رژیم
- عبور از راه‌های صعب‌العبور برای این‌که در کمین نیروهای رژیم نیفتند
- گیرکردن در برف و کولاک و بهمن در زمستان
- پرتاب به دره‌ها
- گرفتار شدن در میدانهای مین و کشته و مجروح شدن توسط انفجار مین
- مصادره اموالشان توسط نیروهای نظامی رژیم در مرز
با این وجود آنها مجبور هستند در ترکیبهای سنی مختلف از کودکان ۱۰ساله گرفته تا پیرمردان به این کار سخت و طاقت‌فرسا ادامه دهند.
زنان نیز مجبورند پابه‌پای مردان کولبری کنند تا بتوانند درآمد بخورونمیری برای فرزندانشان تأمین کنند، کار کولبری برای زنان آنجا به‌طور مضاعف دشوار می‌شود که سرپرست خانوار هم باشند.
علت روی آوری این مردم به کولبری هم بیکاری است؛ زیرا رژیم در این مناطق سرمایه‌گذاری نکرده و سرمایه‌های همین مردم محروم را یا چپاول کرده و یا خرج نیروهای سرکوب خود در داخل و خرج صدور تروریسم و ارتجاع در خارج کشور کرده است.
بیکاری در مناطق مرزی کردستان آن‌چنان بیداد می‌کند که بسیاری از کولبران در سطح دیپلم، لیسانس و فوق‌لیسانس هستد. اما به‌دلیل نداشتن شغل مجبورند شغل صعب و سخت کولبری را انتخاب کنند.
کولبری با زندگی مردم مرز نشین و فقیر منطقه کردستان عجین شده است و نفی کولبری توسط آن مقام حکومتی نیز نمی‌تواند سرپوشی بر این موضوع و سرپوشی برای نفی فقر مردم این منطقه و مجوزی برای وارد کردن اتهام قاچاقچی بودن به این مردم باشد. کولبری آن روی سکه تحمیل فقر بر مردم کردستان توسط نظام غارتگر آخوندی است.
مطالب مرتبط:
- پدیده «کولبری» در قرن بیست‌ویکم
- کشتار کولبران محروم و جوان توسط پاسداران
- کولبری، آن روی سکه تحمیل فقر بر مردم کردستان توسط نظام آخوندی!
- ۷۰هزار کولبر، زیر آتش نیروهای سرکوبگر رژیم
- گزارشی از وضعیت وخیم معیشتی کولبران زحمتکش و جنایات رژیم در حق آنها
- کولبران و سوختبران، گروگانان کمین مرگ
