۲۸مرداد ۱۳۳۲یک صاعقه و هشدار در نقطه‌ای از حیات اجتماعی ما بود.
۲۸مرداد یک «لحظهٔ تاریخی» و گذار شتابان برای گرفتن پاسخ شایستهٔ ملی و میهنی از جانب کنش‌گران و مخاطبانش بود.
۲۸مرداد در هزارتوی رویدادهای پیاپی‌اش، تبلوری از ارادهٔ نخبه‌گان تاریخی ایران را نمایاند که مصدق، وارث شایستهٔ آنان در آن «لحظهٔ تاریخی» بود.
۲۸مرداد اما تکرار یک دریغ تلخ هم بود. دریغی که ایستگاههای تاریخ ایران را با سلسله‌ای از نخبه‌کشی، یادآور شد و گذشت!
۲۸مرداد را علاوه بر اتحاد استعمار و ارتجاع در رقم زدنش، باید از منظر نخبه‌کشی نیز قرائت نمود.
سرنوشت قائم‌مقام فراهانی و مصدق و بسیاری پیش‌قراولان تکامل اجتماعی ایران را باید از منظر نخبه‌کشی، زیر ذره‌بین تاریخ سیاسی ایران مورد باز بینی و کنکاش قرار داد.
نخبه‌کشی در هر دوره‌ای، با زعامت استعمار، دیکتاتوری و خودکامگی و ارتجاع داخلی و با دنباله‌داری جهل و معامله‌گری عوام و مماشات لابی‌های قدرت مسلط، به سربریدن سمبل‌ها و نمادهای آرزوی دیرین ایران‌زمین برای رسیدن به آزادی پرداخته است.
نخبه‌کشی زخمی همیشه باز در سرفصل‌های سرنوشت‌ساز بوده که دشنهٔ ارتجاع ضدبشر داخلی با پشتوانه‌ٔ مماشات و حمایت استعمار خارجی، گلوی قناری آزادی را در آستانهٔ گشایش دروازه‌های تمدن و پیشرفت تاریخی ایران سر بریده است.
نخبه‌کشی یک فرهنگ ریشه‌دار سوداگری سیاسی در تاریخ اجتماعی ایران است. سرمایهٔ این سوداگری، فقدان اتحاد ملی بر گرد مشعل و فرهنگ آزادی است.
نخبه‌کشی محصول سلطه‌گری ارتجاع و استعمار بر آگاهی تاریخی توده‌ها و تقدم منافع فردی بر منافع ملی و انسانی است.
کافیست یک‌بار دیگر جنبش‌های شاخص آزادی و استقلال ایران از مشروطیت تا مصدق را از پشت دریچهٔ همیشه باز و خونین نخبه‌کشی باز بینی کنیم. نخبه کبوتران نادر ایران همواره قربانی سوداگری لاشخوران سیاسی در نبود اتحاد بر گرد پرچم آزادی و استقلال ایران شده‌اند.
از ۲۸مرداد ۱۳۳۲تا هم‌اکنون (۱۳۹۸) چه صاعقه‌ها و لحظات تاریخی داشته‌ایم. در این سیر و گذار،
چه حماسه‌های عظیم، رشادت‌های اعجاب‌انگیز، فداهای بیکران و نخبه‌های لایق و نادر در مصاف با ارتجاع سلطنتی و ارتجاع مذهبی داشته‌ایم!
چه سپهری از جانهای گرامی و آرزوهای آرمانی نثار گردش خورشید آزادی گشت که به‌راستی در هیأت اجتماعی‌شان، همگی نخبه‌گان تاریخ ۴۰ساله اخیر ایران بوده‌اند.
پیام تاریخی و ملی ۲۸مرداد ۱۳۳۲هنوز یک صاعقهٔ زنده و جاری و لحظهٔ تاریخی پویا پیش روی نسل‌های کنونی جامعهٔ ایران است. سرنوشت شایستهٔ آرمان دیرینهٔ مردم ایران برای تلاقی و دیدار سپیده‌دم خجستهٔ آزادی و رهایی اجتماعی، پاسخ به این صاعقهٔ دوران و لحظهٔ تاریخی شتابان است...
