گردهمایی بزرگ مقاومت ایران و پریشان ساختن خواب آخوندها
بسیج هراسان مستخدمان در داخل و خارج کشور و یک فقره لجن پراکنی آخوند روحانی
دیکتاتوری آخوندی که هرگز انتظار گردهمایی بزرگ مقاومت در این ابعاد و با این کیفیت را نداشت و تلاشهایش برای جلوگیری از این گردهمایی و آه و فغانهایش بعد از گردهمایی نیز جز شکست و فضیحت در برنداشته، مثل این‌که تازه از خواب بیدار شده و همه تیرهای ترکش خود را از مهره‌های ریز و درشت در داخل و خارج کشور به‌نحوی جنون آمیز بسیج کرده است تا خو را تسلی بدهد و هرطور شده مانع وحشت و هراس مزدوران و مستخدمان و دلواپسان از احتمال سرنگونی‌اش بشود.
گردهمایی بزرگ مقاومت در پاريس
رژیمیها و دم و دنبالچه‌ها و نم‌کرده‌هایشان با خود فکر می‌کنند: «وای اگر از پس امروز بود فردایی»!
در این میان، آخوند شیاد حسن روحانی نیز موقعیت را برای کرنش در نزد خامنه‌ای مساعد یافته است.
آخوند روحانی
وی که در ۴سال گذشته با روشنگریهای جهانی و به‌ویژه تظاهرات عظیم مقاومت ایران در هنگام سفر وی به پاریس روبه‌رو بوده و به‌خاطر افشای اعدامهای فزاینده در دوره این آخوند شیاد و مدعی اعتدال ناگزیر شده بعد از تظاهرات پاریس سفر پیش‌بینی شده و اعلام شده‌اش به اتریش را هم لغو کند،
تظاهرات عظیم مقاومت ایران عليه آخوند شياد روحانی
تظاهرات عظیم مقاومت ایران عليه آخوند شياد روحانی
برای عقده گشایی علیه مجاهدین، روز ۲۲تیر یعنی نزدیک به دوهفته بعد از گردهمایی بزرگ مقاومت، به سوز و گداز و لجن پراکنی پرداخت تا بلکه خلیفه ارتجاع از سیلی زدن به او به‌خاطر اعتراف ناگزیرش به ۳۸سال اعدام و زندان در نظام ولایت فقیه صرفنظر کند و دور دوم ریاست او را به‌عنوان تدارکچی ولایت اعدام و زندان تنفیذ کند.
کرنش آخوند روحانی نزد ولی فقيه ارتجاع
آخوند روحانی روز 22تیر در جلسه هیأت دولتش گفت:
«این جلادیها رو در سال 59 و در سال 60 در ایران مشاهده کردیم، تروریستهایی بودن در ایران که متأسفانه امروز برخی شون در اروپا پناه دادن که شکنجه کردند، پوست یک پاسدار کمیته رو از روی بدنش جدا کردن و در آوردن پوست بدن رو و ما یادمان نرفته این جنایتهای بزرگی که منافقین در کشورمان انجام دادن...» (تلویزیون شبکه خبر رژیم ۲۲تیر ۹۶)
آخوند شياد روحانی
جرم نابخشودنی آخوند روحانی در نزد خلیفه ارتجاع که به‌خاطر آن، شیخ شیاد را در جمع پاسداران به سیلی خوردن تهدید کرده بود، این است که در اوج بحران نمایش انتخاباتی رژیم با سوار شدن روی موج اجتماعی شعار «نه جلاد نه شیاد»، به تصفیه حساب با آخوند جلاد ابراهیم رئیسی پرداخت و به ۳۸سال زندان و اعدام در نظام ولایت فقیه اعتراف کرد.
آخوند شياد روحانی
و البته متعاقباً باند رقیب و آخوند رئیسی به او گوشزد کردند که این خودت بودی که از ابتدا خواستار اعدام در ملاعام و اعدام در نماز جمعه برای ارعاب مردم بودی، و این خودت بودی که بیش از ۲۰سال مأمور امنیتی و شریک همه جنایات نظام بوده‌ای! آخوند روحانی در همدان گفته بود: « «اردیبهشت ۹۶ هم یکبار دیگر مردم ایران اعلام می‌کنند آنهایی که در طول ۳۸سال فقط اعدام و زندان بلد بودند را قبول ندارند».
نه شياد نه جلاد
نه شياد نه جلاد
در خصوص اکاذیب ساخته و پرداخته توسط لاجوردی جلاد که مجاهدین در سالهای ۶۰ و ۵۹ چنین چنان کرده‌اند، همگان می‌دانند که مصرف آن مثل ادعای خود خمینی که مجاهدین خودشان، خودشان را شکنجه می‌کنند، توجیه جنایتها و قتل‌عامهای آن زمان بود و هیچ کسی را هم نتوانسته بفریبد و تکرار آن توسط شیخ حسن روحانی، نیز ابراز کرنش نزد خامنه‌ای و گدایی تنفیذ ریاست‌جمهوری برای دور دوم است و تلویزیون رژیم به‌دنبال پخش لجن پراکنیهای روحانی علیه مجاهدین، مضمون تلویحی آن را نقل کرد: گوینده خبر تلویزیون شبکه خبر رژیم روز 22تیر گفت: «رئیس‌جمهور گفت، امروز روزی است که مردم ما باید بیش از هر زمان دیگر در پی انسجام و وحدت و اهداف بلند ملی‌شان باشند و همه فکرمان را باید برای اشتغال جوانها و رونق تولید در بخشهای مختلف متمرکز کنیم».
لاجوردی جلاد اوين
قابل توجه این‌که قریب به یک ماه پیش، یعنی در 23خرداد 96 وقتی روحانی این قبیل حرفهای اقتصادی را در خدمت ولی‌فقیه ارتجاع بر زبان آورد، خامنه‌ای اصلاً تحویل نگرفت و با توسری تحقیرآمیزی تلاش کرد که وی را به عقب‌نشینی و کرنش بیشتر وادار کند. وی در حالی که جنتی و لاریجانی به ریش روحانی می‌خندیدند گفت: «آقای رئیس‌جمهور هم در صحبتشان مفصّل پرداختند به مسأله‌ی اقتصاد و کارهایی که باید انجام بگیرد. البتّه ایشان مواردی را ذکر کردند که «باید این کار بشود، باید این کار بشود». مخاطب این بایدها کیست؟ خود ایشان. (صحنه تکبیر و خنده لاریجانی و جنتی و حالت بورشدن روحانی) یعنی این بایدها غیر از خود آقای دکتر روحانی و تیم کاری‌شان در دولت دوازدهم، هیچ‌کس دیگر؛ یعنی غالب این کارها، حالا بخشی از آنها ممکن است به مجلس یا به قوّ‌ه‌ی قضائیّه یا به بعضی جاهای دیگر ارتباط پیدا کند، امّا عمده‌اش کارهای خود مسئولان دولتی است؛ این بایدها را خود اینها بایستی انجام بدهند؛ اینها واقعیّت است. مسأله‌ی اقتصاد خیلی مهم است».
