در حالی که پاسدار لاریجانی برای لاپوشانی آثار بلافصل تنگ‌تر شدن حلقه تحریمها برگردن رژیم مدعی شد: «اضطراب بلاوجه ایجاد نکنیم. یک حادثة سهمگینی نیست. تخلف کرده آمریکا، اما این‌که تاثیر خیلی شایان ذکری در کشور بگذاره به نظر من نمی‌گذاره» (تلویزیون رژیم- 5مرداد 96)
در همین حال روزنامه حکومتی رسالت اذعان کرده است: «دوست و دشمن می‌دانند که دولت ما، با کار و درآمدش زندگی نمی‌کند، بلکه با فروش سرمایه‌اش زندگی می‌کند.
نفت خام، سرمایه ملت است. فروش نفت خام و واردات کالا، و متمرکز شدن هشتاد درصد اقتصاد کشور در دولت، و زمینگیر شدن بخش خصوصی و تعاونی، از نظر علم اقتصاد، حیات و زندگی نیست، بلکه مرگ تدریجی است. خبر دادن از این وضعیت بحرانی، فقط از سوی منتقدان دولت نیست... دوستان و همکاران دولت هم مدت ها است آژیر خطر را به صدا درآورده‌اند». (روزنامه حکومتی رسالت- ۷مرداد 96)
روزنامه حکومتی ابتکار 7مرداد 96 نیز همسو با باند روحانی اذعان کرده است: «اقتصاد ایران گرفتار رکود است... دخلِ این اقتصاد، خرجش را نمی‌زند. به نظر می‌رسد این اقتصاد استعداد اداره هشتاد میلیون ایرانی را نداشته باشد... از دیگر سوی، این دولت دوران بسیار سختی را در عرصه بین‌الملل خواهد داشت. ترامپ و سعودیها هر لحظه بر خصومت خود می‌افزایند و شمشیر از رو بسته‌اند... هیچ گاه، غلظت مواضعِ ضدِ ایرانیِ آمریکا، این چنین نبوده است. چندان سخن می‌گوید و موضع می‌گیرد گو این‌که عزمش برای جنگ با ایران جزم است...
در سیاست هنوز گرفتار پس لرزه‌ها و عارضه‌های اتفاقات ۸۸هستیم و از مسائل آن رها نشده‌ایم.
در مسائل اجتماعی نیز بغرنج‌ترین حکایت را داریم. در این سالیان نهادهای اجتماعی هم پای تغییرات اجتماعی، بازسازی نشده‌اند؛ به همین سبب به‌راحتی در این حوزه، «مسائل» تبدیل به «بحران» می شوند».
روزنامه حکومتی جهان صنعت هم‌باند با روحانی نیز ضمن توضیح بحران اقتصادی در عرصه‌های مختلف تولیدی، اذعان کرده است: «این در حالی است که کشور با بیکاری نیز مواجه است و این مشکلات تبعاتی را به همراه خواهد داشت که در سال‌های آینده خود را نشان می‌دهد. در شرایطی که نقدینگی افزایش یافته و میزان سرمایه‌گذاری نیز کاهش داشته و از سوی دیگر ضمن افزایش بیکاری، میزان واردات هم بیشتر شده است، به نظر می‌رسد آینده روشنی برای اقتصاد کشور در پیش نخواهد بود...» (جهان صنعت، 7مرداد 96، مقاله کاهش سرعت رشد نقدینگی، سیاستهای ناکارآمد اقتصادی دولت)
در همین حال روزنامه حکومتی رسالت اذعان کرده است: «دوست و دشمن می‌دانند که دولت ما، با کار و درآمدش زندگی نمی‌کند، بلکه با فروش سرمایه‌اش زندگی می‌کند.
نفت خام، سرمایه ملت است. فروش نفت خام و واردات کالا، و متمرکز شدن هشتاد درصد اقتصاد کشور در دولت، و زمینگیر شدن بخش خصوصی و تعاونی، از نظر علم اقتصاد، حیات و زندگی نیست، بلکه مرگ تدریجی است. خبر دادن از این وضعیت بحرانی، فقط از سوی منتقدان دولت نیست... دوستان و همکاران دولت هم مدت ها است آژیر خطر را به صدا درآورده‌اند». (روزنامه حکومتی رسالت- ۷مرداد 96)
روزنامه حکومتی ابتکار 7مرداد 96 نیز همسو با باند روحانی اذعان کرده است: «اقتصاد ایران گرفتار رکود است... دخلِ این اقتصاد، خرجش را نمی‌زند. به نظر می‌رسد این اقتصاد استعداد اداره هشتاد میلیون ایرانی را نداشته باشد... از دیگر سوی، این دولت دوران بسیار سختی را در عرصه بین‌الملل خواهد داشت. ترامپ و سعودیها هر لحظه بر خصومت خود می‌افزایند و شمشیر از رو بسته‌اند... هیچ گاه، غلظت مواضعِ ضدِ ایرانیِ آمریکا، این چنین نبوده است. چندان سخن می‌گوید و موضع می‌گیرد گو این‌که عزمش برای جنگ با ایران جزم است...
در سیاست هنوز گرفتار پس لرزه‌ها و عارضه‌های اتفاقات ۸۸هستیم و از مسائل آن رها نشده‌ایم.
در مسائل اجتماعی نیز بغرنج‌ترین حکایت را داریم. در این سالیان نهادهای اجتماعی هم پای تغییرات اجتماعی، بازسازی نشده‌اند؛ به همین سبب به‌راحتی در این حوزه، «مسائل» تبدیل به «بحران» می شوند».
روزنامه حکومتی جهان صنعت هم‌باند با روحانی نیز ضمن توضیح بحران اقتصادی در عرصه‌های مختلف تولیدی، اذعان کرده است: «این در حالی است که کشور با بیکاری نیز مواجه است و این مشکلات تبعاتی را به همراه خواهد داشت که در سال‌های آینده خود را نشان می‌دهد. در شرایطی که نقدینگی افزایش یافته و میزان سرمایه‌گذاری نیز کاهش داشته و از سوی دیگر ضمن افزایش بیکاری، میزان واردات هم بیشتر شده است، به نظر می‌رسد آینده روشنی برای اقتصاد کشور در پیش نخواهد بود...» (جهان صنعت، 7مرداد 96، مقاله کاهش سرعت رشد نقدینگی، سیاستهای ناکارآمد اقتصادی دولت)
