در هم تنیده شدن بحرانهای لاعلاج همراه با اذعان به ناکارآمدی نظامهای حکومتی و ابراز نگرانی از انفجار اجتماعی مضمون مشترک اظهارات مقامات، مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی است:
روزنامه حکومتی آرمان از باند حسن روحانی تحت عنوان «هم گرایی تهدیدها و واگرایی تدبیرها» به غرق شدگی رژیم در بحرانها اذعان کرده و نوشته است: «ما در وضع پرمخاطره‌یی قرار گرفته‌ایم، زیرا بین تهدیدات درونی و بیرونی کشور همگرایی و هم‌روندی به‌وجود آمده است و از این رو تهدیدات مدام در حال بزرگتر شدن هستند. بیکاری در حال افزایش است و کنترل آن تقریباً ناممکن. بدهی دولت به ارقامی بی‌سابقه رسیده است و با تمام تلاش دولت یازدهم روند افزایشی آن ادامه داشته است. ساختار بانکی کشور ناسالم است و مانند گلوله سربی به پای اقتصاد کشور بسته شده و آن را با خود پایین و پایین‌تر می‌کشد، ساختارهای حاکم بر کشور امکان تعامل گسترده با دنیا را به ما نمی‌دهد. بدبینی و بی‌اعتمادی در روابط بین‌المللی ما ریشه‌دار است و اصلاح آن در کوتاه مدت یا میان مدت ممکن نیست». این روزنامه حکومتی با اشاره به تخاصمات در رأس نظام در مورد امکان برون‌رفت نظام از بحرانها نوشته است: «اگر پرسیده شود که آیا دولت می‌تواند با سایر ارکان کشور به فهم مشترک و توافق بر سر راهکارهای کلان خروج از وضع موجود برسد، فعلاً پاسخی ندارم» (روزنامه آرمان- ۴شهریور).
همین روزنامه حکومتی در مطلب دیگری در مورد پاسخگو نبودن نظام به مطالبات مردمی نوشته است مردم «در صورتی که احساس کنند دولت به مطالبات و خواسته‌های آنان بی‌اعتناست، یا توجه کافی ندارد، ... که البته خطر بزرگی به‌شمار می‌آید» (آرمان- ۴شهریور).
این در حالی است که وزیر کشور روحانی بزرگترین چالش امنیتی نظام یعنی حاشیه نشینی را حاصل ناکارآمدی نظامهای حکومتی توصیف می‌کند:
(تلویزیون رژیم – ۳شهریور)
رحمانی فضلی روز سوم شهریور به تلویزیون رژیم از جمله گفت: «حاشیه نشینی این یک رخداد و یک نمود مجموعه عملکردی نظامات حاکم بر کشور است مثل نظام برنامه‌ریزی، مثل نظام بودجه‌ریزی، مثل نظام اداری، مثل نظام پولی بانکی، مثل نظام مالیاتی، همه اینها عملکردش به گونه‌یی بوده که در حوزه اجتماعی و شهری ما چنین رخدادی را داریم. نتیجه عدم تعادل، عدم توازن تمرکز گرایی موجب شده که توزیع امکاناتمان، منابعمان، فعالیتهامان، میان جمعیت ما در کشور توزیع عادلانه‌یی نباشد».
کیهان خامنه‌ای نیز با اشاره به بن‌بست نظام در چنبرهٴ تحریمهای فزاینده نوشته است: «به‌دلیل رعایت نکردن قاعده «توازن تعهدات»، «همزمانی اجرای تعهدات»، «اخذ تضمین از طرف مقابل» و «پیش‌بینی برگشت‌پذیری امتیازات واگذار شده در صورت نقض عهد» وقتی نوبت تعهد آمریکا رسید، دستان ما خالی بود و آمریکا دلیلی برای انجام تعهدات حداقلی خود در برداشتن تحریمها و عدم کارشکنی در مبادلات اقتصادی ایران نمی‌دید. بر همین اساس «سونامی عهدشکنی‌های آمریکا در پسابرجام» کلید خورد» (کیهان- ۴شهریور).
روزنامه حکومتی آرمان از باند حسن روحانی تحت عنوان «هم گرایی تهدیدها و واگرایی تدبیرها» به غرق شدگی رژیم در بحرانها اذعان کرده و نوشته است: «ما در وضع پرمخاطره‌یی قرار گرفته‌ایم، زیرا بین تهدیدات درونی و بیرونی کشور همگرایی و هم‌روندی به‌وجود آمده است و از این رو تهدیدات مدام در حال بزرگتر شدن هستند. بیکاری در حال افزایش است و کنترل آن تقریباً ناممکن. بدهی دولت به ارقامی بی‌سابقه رسیده است و با تمام تلاش دولت یازدهم روند افزایشی آن ادامه داشته است. ساختار بانکی کشور ناسالم است و مانند گلوله سربی به پای اقتصاد کشور بسته شده و آن را با خود پایین و پایین‌تر می‌کشد، ساختارهای حاکم بر کشور امکان تعامل گسترده با دنیا را به ما نمی‌دهد. بدبینی و بی‌اعتمادی در روابط بین‌المللی ما ریشه‌دار است و اصلاح آن در کوتاه مدت یا میان مدت ممکن نیست». این روزنامه حکومتی با اشاره به تخاصمات در رأس نظام در مورد امکان برون‌رفت نظام از بحرانها نوشته است: «اگر پرسیده شود که آیا دولت می‌تواند با سایر ارکان کشور به فهم مشترک و توافق بر سر راهکارهای کلان خروج از وضع موجود برسد، فعلاً پاسخی ندارم» (روزنامه آرمان- ۴شهریور).
همین روزنامه حکومتی در مطلب دیگری در مورد پاسخگو نبودن نظام به مطالبات مردمی نوشته است مردم «در صورتی که احساس کنند دولت به مطالبات و خواسته‌های آنان بی‌اعتناست، یا توجه کافی ندارد، ... که البته خطر بزرگی به‌شمار می‌آید» (آرمان- ۴شهریور).
این در حالی است که وزیر کشور روحانی بزرگترین چالش امنیتی نظام یعنی حاشیه نشینی را حاصل ناکارآمدی نظامهای حکومتی توصیف می‌کند:
(تلویزیون رژیم – ۳شهریور)
رحمانی فضلی روز سوم شهریور به تلویزیون رژیم از جمله گفت: «حاشیه نشینی این یک رخداد و یک نمود مجموعه عملکردی نظامات حاکم بر کشور است مثل نظام برنامه‌ریزی، مثل نظام بودجه‌ریزی، مثل نظام اداری، مثل نظام پولی بانکی، مثل نظام مالیاتی، همه اینها عملکردش به گونه‌یی بوده که در حوزه اجتماعی و شهری ما چنین رخدادی را داریم. نتیجه عدم تعادل، عدم توازن تمرکز گرایی موجب شده که توزیع امکاناتمان، منابعمان، فعالیتهامان، میان جمعیت ما در کشور توزیع عادلانه‌یی نباشد».
کیهان خامنه‌ای نیز با اشاره به بن‌بست نظام در چنبرهٴ تحریمهای فزاینده نوشته است: «به‌دلیل رعایت نکردن قاعده «توازن تعهدات»، «همزمانی اجرای تعهدات»، «اخذ تضمین از طرف مقابل» و «پیش‌بینی برگشت‌پذیری امتیازات واگذار شده در صورت نقض عهد» وقتی نوبت تعهد آمریکا رسید، دستان ما خالی بود و آمریکا دلیلی برای انجام تعهدات حداقلی خود در برداشتن تحریمها و عدم کارشکنی در مبادلات اقتصادی ایران نمی‌دید. بر همین اساس «سونامی عهدشکنی‌های آمریکا در پسابرجام» کلید خورد» (کیهان- ۴شهریور).
