اقتصاد مقاومتی ـ تاریخچهٔ یک هیاهوی پوچ
تق واژهٔ پوشالی و عوام‌فریبانه «اقتصاد مقاومتی» هم بالاخره درآمد! مثل موضوع رفتن به قدس از طریق کربلا که خمینی مجبور شد جام‌زهر را سربکشد یا مثل اتمی که روزگاری حق مسلم بسیجیان بود و هر روز دور یک رآکتور جمع می‌شدند و عربده‌کشی می‌کردند ولی در نهایت، حین قدم‌زدن با جان کری در ساحل دریاچه لمان در ژنو، بتن‌ریزی رآکتور اراک را طراحی کردند.
اقتصاد مقاومتی را اولین بار خامنه‌ای در دیدار با برخی عوامل خودش در شهریور ۸۹ پیش کشید. ولی‌فقیه ارتجاع این اقتصاد مدل آخوندی را معنا و مفهومی از کارآفرینی معرفی کرد و طرح آن را ناشی از ۲دلیل «فشار اقتصادی» و «آمادگی برای جهش!» عنوان نمود.(سایت حوزه ۲۰خرداد ۹۳)
البته عامل اصلی فشار و خفگی اقتصادی ناشی از چند دهه غارت و چپاول است. کما این‌که در سایت «مقاومتی نیوز» هم در بیان تاریخچهٔ این امر از قول خامنه‌ای گفته شده که «خب، اما فشار می‌آورند؛ فشار اقتصادی از راه تحریم‌ها. ما باید یک اقتصاد مقاومتی واقعی در کشور به‌وجود بیاوریم».
از آنجا که در نظام غارت، هر طرح و ایده و ابتکار اقتصادی منجر به افزایش غارت و ثروت عمومی و گسترش فقر و محرومیت و فشار بر مردم شده است، در این مورد هم هدف نهایی فقط فشار بر مردم محروم با راه‌کارهایی مثل افزایش مالیات و خالی نمودن جیب مردم و کم‌کردن خدمات اجتماعی با چماق صرفه‌جویی و... بود.
اقتصاد مقاومتی ـ یک شعار پوشالی با مخارج گزاف
سردمداران و حلقه بالای حاکمیت ولایت فقیه، در محافل خودشان از پوشالی بودن طرح «اقتصاد مقاومتی» مطلع بودند و بارها در اشکال مختلف اذعان کرده‌اند که به‌علت فساد سیستماتیک و دزدیهای نجومی، اقتصاد به مرحله‌ای رسیده که اگر از آسمان طلا هم ببارد اوضاع درست نمی‌شود. با این حال به‌منظور انحراف افکار عمومی مثل وعده‌درمانی و دروغ‌درمانی آخوند روحانی، این طرح را حلال مشکلات دانسته و مدعی شدند ولی‌فقیه با یک اشاره انگشت توانسته است همه معضلات اقتصادی نظام را حل کند.
در ادامه و در سال ۹۴ خرج و مخارج فراوانی راه انداختند و دستگاه بوروکراسی عریضی و طویلی در همه استانها به اسم «ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی» درست کردند. خامنه‌ای سال ۹۵ را «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» و سال ۹۶ را «اقتصاد مقاومتی، تولید ـ اشتغال» نامید. رسانه‌های کوک‌شدهٔ حکومتی در منتهای فریبکاری دم از «شکست دشمن با خندق اقتصاد مقاومتی» زدند و فراوان از «طرح‌های اقتصاد مقاومتی در لاهیجان» و «کهکیلویه و بویراحمد» گفتند و لاف زدند که «مشهد الگوی اقتصاد مقاومتی خواهد شد»!
اقتصاد مقاومتی ـ زمزمه‌های اعتراف به شکست
اما از آنجا که با حلواحلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود و حل هر مشکل اقتصادی در دنیای پیچیده امروز نیازمند برنامه‌ریزی و حساب‌وکتاب و نظارت یک حاکمیت سالم است، چندی طول نکشید که زمزمه‌های شکست و آه و ناله از بی‌خاصیت بودن این شعار نیز شروع شد و این امر موضوعی بین دعوای جناحی قبل از انتخابات دور دوم روحانی در سال ۹۵ گردید.
آن زمان جنتی برای زدن زیرآب روحانی به او طعنه زد که «آقای رئیس‌جمهور هم تشریف دارند، بهتر است گزارش عملکردی از اقتصاد مقاومتی به مردم بدهند تا مردم عملکردها را ببینند. به آمار و ارقام نمی‌شود اکتفا کرد... اگر عمل و اقدامی نشده از مردم عذرخواهی کنند». روحانی هم در پاسخ رندانه طلبکار شده بود که «هر جا شک کردیم در پیروزی‌مون، در اقتصاد ما شکست خوردیم، اقتصاد مقاومتی، نه این‌که سؤال کنیم که در اقتصاد مقاومتی موفق بوده‌ایم یا نبوده‌ایم، این چه سؤالی است... ما در اقتصاد مقاومتی شکست می‌خوریم؟ سؤال می‌کنیم که آیا موفقیم یا نه؟ از این سؤال بدتر نمی‌شود».
بنابراین زمزمه‌های شکست این شعار بی‌محتوا مربوط به امروز و دیروز نیست و حتی از قبل از دور دوم ریاست‌جمهوری روحانی نیز عیان شده بود.
اقتصاد «مقاومتی» یا «آنتی‌مقاومتی»؟
تسنیم در دعوای باندی به‌خصوص قبل از انتخابات آتی مجلس، طی یک فقره تسویه‌حساب با آخوند روحانی نوشت: «امروز حرکت در خلاف مسیر سیاست‌های اقتصاد مقاومتی تبدیل به یک الگوی موازی در اقتصاد ایران شده که از آن می‌توان به «آنتی اقتصاد مقاومتی» یا ضداقتصاد مقاومتی یاد کرد».(۱۵مهر ۹۸) در روزهای بعد نیز نوشت که «با گذشت نزدیک به ۷سال از سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی، نه اقتصاد کشورمان مقاومتی شده و نه رنگ و بوی مقاومتی شدن بر ارکان اقتصادی کشور حاکم شده است».(۱۸مهر ۹۸)
هم‌زمان طلبکاری آخوندهای حاشیه خامنه‌ای هم از دولت روحانی ادامه دارد و علم‌الهدی در مشهد تقصیرها را گردن روحانی می‌اندازد که اگر به‌جای «برجام لعنتی» دنبال اقتصاد مقاومتی می‌رفتند به این فلاکت دچار نمی‌شدند.
«هم‌چنان زنده مانده‌ایم و مقاومت می‌کنیم»!
چندی قبل کنگره‌ای با عنوان «بین‌المللی راهبردی نفت و نیرو» با حضور وزیر نفت و دست‌اندرکاران و کارشناسان بالای نفت و نیرو و انرژی رژیم برگزار شد. در این کنگره فردی به اسم غلامرضا منوچهری با عنوان مدیرعامل اویک(شرکت مهندسی و ساختمان صنایع نفت) از اقتصاد مقاومتی دم زد و گفت: «در سیاست‌های اقتصاد مقاومتی پیش‌بینی‌های مناسبی شده که باید در همین راستا حرکت کنیم»؛ ولی بیژن زنگنه بعد از شکوه و شکایت از وارد شدن «ضربات کشنده» بر صنعت نفت رژیم، تیزترین حرف و اصلی‌ترین هدف رژیم را از این مانورهای بی‌پایه اقتصادی گفته بود که «هم‌چنان زنده‌ایم و مقاومت می‌کنیم»!
۹سال پس از طرح شعار اقتصاد مقاومتی اکنون به‌خوبی می‌توان آثار خفگی اقتصادی در اقتصاد ورشکستهٔ ولایت فقیه را به چشم دید. رژیمی که از روز اول به قیمت فقر و فلاکت عمومی مزدورانش را حفظ و مهره‌هایش را تقویت کرد و امروز در شرایط تنگنا و ورشکستگی اقتصادی، باز هم دست در جیب و سفره‌های مردم کرده است.
آری! اقتصاد مقاومتی چیزی جز چپاول بیشتر مردم و دست باز دادن به باندهای نظام برای غارت سرمایه‌های ملی ایران نیست.
بی‌تردید این کشتی بی‌لنگر دیری نخواهد پایید که به همت کانون‌های شورشی و در امواج متلاطم مردم و کارگران و معلمان و سایر اقشار در هم خواهد شکست.
