به‌دنبال چند دور اعتراض و تحصن معلمان، بار دیگر معلمان در اصفهان و یزد فریاد اعتراض خود را نسبت به سیاست‌های رژیم و دولت ضدمردمی آخوند روحانی بلند کردند.
روز پنجشنبه ۲۹آذر ۹۷ فرهنگیان و معلمان اصفهان در اعتراض به پاسخ نگرفتن در مورد مطالبات‌شان در مقابل اداره آموزش و پرورش در خیابان هشت‌بهشت اصفهان تجمع کردند.
دانشگاهیان اصفهان نیز از تجمع فرهنگیان استان اصفهان حمایت کردند. دانشگاهیان، دانشجویان را به شرکت در تجمع و همبستگی با فرهنگیان فراخواندند.
خواسته‌های فرهنگیان استان اصفهان به شرح زیر است:
- آزادی معلمین زندانی
- لغو طرح معلم تمام‌وقت
- امنیت اقتصادی و درمانی بازنشستگان
- افزایش بودجه آموزش و پرورش
- افزایش حقوق فرهنگیان
فرهنگیان و معلمان یزد نیز ۲۹آذر ۹۷ در اعتراض به بی‌توجهی به مطالبات‌شان در پارک فناوری این شهر تجمع کردند.
شعارهای عمده در تظاهرات معلمان و فرهنگیان در اصفهان و یزد مشترک است و آنها یک‌صدا فریاد می‌زدند: «فریاد، فریاد، از این همه بیداد! عبدی، بهشتی، آزاد باید گردند!معلم زندانی، آزاد باید گردد! هزینه‌ها دلاریه، حقوق ما ریالیه! معلم، کارگر، دانشجو، اتحاد! اتحاد! نه حاکم، نه دولت، نیستن به فکر ملت/حقوقهای نجومی، فاکت عمومی/رتبه بندی وضعیت معلمان را متحول نمی‌کند/ما بازنشستگانیم، از یاد رفتگانیم! نه به گرانی، نه به تبعیض و... دزدی! دشمن ما همین‌جاست، دروغ میگن آمریکاست! ننگ ما، ننگ ما، صدا و سیمای ما! معلم زندانی، آزاد باید گردد!».
در ابهر نیز فرهنگیان و معلمان این شهر تجمع اعتراضی برگزار کردند و معلمان شعار می‌دادند: «نه حاکم، نه دولت، نیستند به فکر ملت! بورسیه شده سهم شما، آتش به جان بچه‌ها! معلم زندانی، کارگر زندانی، آزاد باید گردد!».
در این تجمع یکی از معلمان گفت: «ای هوار، ما مردمیم ما همان کسانی هستیم که شما را آوردیم به حکومت. ای صدا و سیما چرا حرفهای ما را پخش نمی‌کنی می‌روی مال فرانسه را پخش می‌کنی، ما ملت هستیم چرا با کوچکترین حرف ما را می‌برید شکنجه می‌کنید، می‌برید شوکر می‌زنید، می‌برید پدرمان را درمی‌آورید. عرضه دارید تورم را پایین بیاورید عرضه ندارید کنار بروید. بگذارید کسی بیاید که کار بکند، چرا خودتان را به مردم تحمیل می‌کنید؟ رهبر رئیس‌جمهور».
در ارومیه و رشت نیز فرهنگیان و معلمان شاغل و بازنشسته تجمع اعتراضی برگزار کردند.
و...
اعتراض اخیر معلمان اصفهان، یزد، ابهر، ارومیه، رشت و... در شرایطی انجام می‌گیرد که هنوز مدت زیادی از اعتصاب و اعتراضات فراگیر معلمان در نقاط کشور در ۲۲آبان ۹۷ نمی گذرد که در آن اعتصاب گسترده نیز معلمان به وضعیت بد معیشتی خود و سیاست‌های سرکوبگرانه نظام اعتراض کردند.
در صدر خواسته‌های آنها رسیدگی به وضعیت معیشتی خود، پایان دادن به سیاست سرکوب معلمان و آزادی معلمان زندانی بود.
روز ۲۲مهر ۹۷ دومین دور اعتصاب سراسری معلمان ایران به مدت ۲روز در بسیاری از مدارس کشور بود که مهمترین خواستهای معلمان آن عبارت بود:
- آزادی معلمان زندانی
- اجرای عدالت اجتماعی
- عدالت آموزشی
- رفع ناهم‌خوانی نرخ تورم با حقوق فرهنگیان
- ایجاد امنیت شغلی
- لغو خصوصی‌سازی آموزش و رفع پولی‌سازی مدارس
- لغو کاهش بودجه و سرانه مدارس
- اجرای قانون خدمات کشوری
- رسیدگی به وضعیت صندوق ذخیره فرهنگیان که غارت شده است
- حمایت از دانش‌آ‌موزان کارگر
با نگاهی به خواسته‌ها و شعارهای معلمان در هر دور اعتراض و اعتصاب سراسری و اعتراض معلمان و فرهنگیان اصفهان و یزد در این دوره، خواسته‌های اصلی آنها در ۳خواسته زیر خلاصه می‌شود:
- پایان دادن به سیاست سرکوب
- پایان دادن به سیاست تبعیض
- استیفای حقوق به غارت رفته‌شان توسط نظام آخوندی و دولت ضدمردمی
حقوقی که در زمره حقوق سرکوب‌شده و به غارت رفته تمامی اقشار مردم توسط حکومت آخوندی و دولت ضدمردمی است.
در شرایط کنونی بیش از یک میلیون معلم در کشور هستند که با حقوق ناچیز و در عین حال با شرایط سخت کاری در جهت ارتقای دانش فرزندان این آب و خاک زحمت می‌کشند.
اما حاکمیت آخوندی نه تنها قدرشناس زحمات آنها نیست، بلکه آنها را در تنگنای معیشتی و سیاسی قرار داده و هر از چند گاهی هم چهره‌های شاخص آنها را نیز به جرم حق‌گویی و اعتراض به سیاست‌های سرکوب، دستگیر و زندانی می‌کند.
معلمانی که در اعتراض به سیاست‌های سرکوبگرانه، برخوردهای توهین‌آمیز، ارعاب مدیران مدارس، احضار و تهدید معلمان از سوی حراست و... اعتراض می‌کنند.
این در شرایطی است که دولت ضدمردمی در پاسخ به اعتراض و اعتصاب فرهنگیان هر بار به آنها قول رسیدگی به خواسته‌های آنها را می‌دهد، اما هیچگاه به آنها رسیدگی نمی‌کند.
هم‌چنان که اشاره شد در صدر خواسته‌های معلمان ۳خواسته است که رژیم آخوندی نه می‌خواهد و نه می‌تواند به این خواستهای برحق آنها پاسخ مثبت بدهد.
عدم پاسخگویی حاکمیت به این خواستهای معلمان بیانگر بن‌بست و ناتوانی آن در انجام چنین کاری است. پاسخ به خواستهای معلمان برای رژیم غرقه در بحران قدم در مسیری است که تنها به معلمین ختم نمی‌شود.
در برخورد با این بن‌بستها از جمله در زمینه برخورد با معلمان حاکمیت آخوندی نه راه پیش دارد و نه راه پس.
در پاسخ به خواسته‌های معلمان رژیم می‌بایست از سیاست سرکوبگرانه، تبعیض‌گرایانه و نادیده گرفتن حقوق صنفی معلمان عقب‌نشینی کند که این کار برای آن بسیار مشکل و گران تمام خواهد شد. زیرا پاسخ به خواستهای معلمان مستلزم این است که در موارد بسیاری از خواستهای سایر اقشار مختلف مردم که هم‌اکنون در کف خیابانها هستند و به سیاست‌های ضدمردمی آن اعتراض می‌کنند، پاسخ مثبت بدهد و از سیاست کنونی عقب‌نشینی کند که راه به عقب‌نشینی زنجیره‌ای آن می‌برد و سیاست سرکوب سوراخ می‌شود و کار اساسی دست آن می‌دهد.
خلاصه کلام این‌که پاسخگویی به خواسته معلمان و سایر اقشار مردم لاجرم کاری از جنس سرنگونی دست حکومت آخوندی می‌دهد.
وجه دیگر این بن‌بست هم این است که به سیاست کنونی و سرکوب ادامه بدهد، که ادامه این راه هم برای آن بسیار خطرناک و این سیاست مردم بیشتری را به صحنه اعتراض و اعتصاب می‌کشاند که این امر نیز برای آن خطرناک است و این راه هم کاری از جنس سرنگونی دست او می‌دهد.
این سیاست‌ها از این جهت هم برای آن دشوار می‌شود که کانونهای شورشی و مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران هم در راستای سرنگون کردنش در کمین آن نشسته‌اند.
