زنانه‌مردانه کردن پارکها آن‌چنان‌که در شبکه‌های اجتماعی مطرح است و به‌ویژه گفته شده که در تبریز دستگاه سرکوب رژیم آن را در برخی پارکها عملی کرده‌اند، تازه‌ترین گام در زن‌ستیزی سرکوبگرانه فاشیزم مذهبی است. در همین ایام شاهد اقداماتی مانند جلوگیری از شرکت زنان در ورزشگاهها، تشکیل گردانهای سرکوب از زنان مزدور و... هستیم که ناشی از نیاز رژیم برای گسترش سرکوب به‌ویژه از طریق تشدید زن‌ستیزی است.
اعمال سرکوبگرانه و زن‌ستیزانه‌یی که کارکرد ایدئولوژی منحوس جنسیت در این رژیم است، آن‌چنان مورد نفرت قرار گرفته، که حتی سازمانهای بین‌المللی حقوق‌بشر و مدافع حقوق زنان هم به‌طور مستمر علیه آن موضع‌گیری می‌کنند.
موضع‌گیریهایی که انسیه خزعلی معاون امور زنان آنها را «تحریف» نامید و گفت: «تحریف و تهمت و تقطیع و همه اینها وجود دارد و متأسفانه در این دولت هم به‌شدت می‌بینیم از داخل و خارج دارند در این زمینه تلاش می‌کنند» (تلویزیون شبکه خبر ۲اردیبهشت ۱۴۰۱).
مجری تلویزیون ضمن اعتراف به بازتاب منفی این سیاست زن‌ستیزانه گفت: «تصویر نادرستی از زنان مسلمان به‌صورت عام و زنان در جمهوری اسلامی به‌صورت خاص از طریق رسانه‌های بین‌المللی نزد افکار عمومی بین‌المللی بازتاب پیدا کرده » (همان منبع).
اما واقعیت این است که این تصویر از نظام سرکوبگر و ضد زن حاکمیت آخوندی نه تنها تحریف شده نیست بلکه تنها بازتاب بخش کوچکی از تبعیض و ستمی است که رژیم بر زنان میهنمان روا کرده است.
رژیمی که حتی تظاهرات معلمان زن را برنمی‌تابد و در روز اول اردیبهشت شاهد بودیم در تجمع اعتراضی معلمان تهران ۴۰نفر از معلمان زن را توسط نیروی سرکوب انتظامی (به‌ویژه زنان سرکوبگر) بازداشت کرد.
پاسدار حسن کرمی سرکرده یگانهای ویژه انتظامی در مورد استفاده از زنان پاسدار مزدور در نیروی انتظامی گفت: «چند سال قبل یگان زنان راه‌اندازی و کارهای ستادی لازم نیز انجام شد اما از اسفند سال۱۴۰۰ اولین گردان زنان یگان ویژه عملیاتی شد؛ به‌طوری که با گرفتن تجهیزات و لباس حتی در چند مورد حوادث و ناآرامی‌های سال گذشته در صحنه حضور داشته و مأموریت انجام دادند».
این سرکرده سرکوب در مورد مأموریت این زنان سرکوبگر گفت: «در صحنه‌های عملیاتی، شناسایی، دستگیری، انتقال و مستندسازی می‌شود» (سایت انتخاب ۱اردیبهشت ۱۴۰۱).
شرکت فعال زنان در خیزش‌ها و فعالیت‌های اعتراضی طوری رژیم را نگران کرده که ناگزیر در شهرهای مختلف، اقدامات سرکوبگرانهٔ ویژه علیه زنان به‌کار می‌گیرد. مثلا در مشهد «کلانتری ویژه» تشکیل شده و در این مورد آخوند محمد سعیدی در جمعه‌بازار قم گفت: این قبیل از کلانتریها باید در سطح کشور راه‌اندازی شوند» (سایت انتخاب ۳۰فروردین ۱۴۰۱).
سیاستی که در ماه‌های اخیر در شهرهای مختلف شدت گرفته و علیرضا زاکانی شهردار تهران هم در حال پیاده کردن آن است.
او ضمن ایجاد قرارگاههایی به‌منظور سرکوب مردم در شهر تهران برای زنان، به‌اصطلاح «پارکها» و «بوستانهای» مخصوص ایجاد کرده که ورود مردان به آنها ممنوع است، و قرار است پارک‌های موجود را هم دیوار کشی بکند.
این کار شهردار جنایتکار رژیم در تهران تا آنجا مورد نفرت مردم قر ار گرفته است که گزارشگر تلویزیون رژیم هم در مورد آن گفت: «دیواری که قرار است تا بخشی از یک پارک مخصوص بانوان باشد اما نرده‌بامی برای زیر سؤال بردن طرح راه‌اندازی پارک مخصوص بانوان می‌شود».
طرفه این‌که آخوند محمد آقا میری عضو شورای قلابی شهر تهران این کار زن‌ستیزانه را تحت عنوان «ارج نهادن به خانواده‌ها به خواهران خودمان به مادر خودمان» توجیه می‌کند.
همین آخوند در مصاحبه با سایت حکومتی دیده‌بان رژیم در روز ۲۰فروردین گفت: «بالای ۲۰۰ پارک مختص بانوان و مادر و کودکان خواهد شد».
پیش از این نیز علیرضا زاکانی از «مناسب سازی ۳۵۲ بوستان در تهران برای مادران، کودکان، زنان و دختران» خبر داد.
همان‌طور که اشاره شد ایجاد یگان ویژه دستگیری زنان در نیروی انتظامی، تشکیل کلانتری ویژه زنان، ایجاد پارک‌های مخصوص زنان و... به‌عنوان بخشی از سیاست تشدید سرکوب است که رژیم به‌شدت به آن نیاز دارد. اما شکست این اقدمات مانند حجاب اجباری و ممنوعیت ماهواره‌ها از همین حالا آشکار است.
شکست رژیم در سرکوب زنان از گسترش روحیه مبارزه جویی آنها که هر روز در اعتراضات در کف خیابان‌ها می‌بینیم آشکار است.
نقش زنان قهرمان میهنمان آن‌چنان برجسته است که تیغ سانسور و اختناق حاکمیت آخوندی هم نمی‌تواند آنرا پرده‌پوشی کن و فریاد مرگ بر دیکتاتور آنها در اعتراضات و قیام‌ها نمودی از جسارت و بی‌باکی آنها است.
