تشدید ناامیدی مردم نسبت به آینده، عمیقتر شدن بیاعتمادی و نفرت آنان نسبت به باندهای حاکم، بیانگر بنبست و ناتوانی نظام در برابر امواج خشم و اعتراضات مردمی است.
عجز و هراس از سرنوشتی سیاه و گرداب هولناکی که کشتی نظام در آن به دام افتاده است. آخوند احمد خاتمی در وصف آن گفت: «شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل...».
صادق زیباکلام از باند روحانی با اعتراف به خشم مردم نسبت به حکومت پلید آخوندی که وی آن را «بحران سرخوردگی» مینامد، خطاب به سردمداران و مهرههای آن با طرح این سؤال که آیا «بحران سرخوردگی را نمیبینید؟» به «روند ناامیدی در جامعه» اعتراف میکند و آن را به عوامل مختلفی نسبت میدهد که «تنها یکی از این عوامل اقتصاد است».
زیباکلام در ادامه به نفرت مردم از باند موسوم به اصلاحطلب اعتراف کرده و میگوید: «بنابراین پیآمد نارضایتی از عملکرد دولت، چه بخواهیم و چه نخواهیم دامان اصلاحات را هم خواهد گرفت و این را ما در ناآرامیهای دیماه سال گذشته بهخوبی مشاهده کردیم».
احمد خرم یکی از عناصر باند مغلوب نیز در هراس از شرایط سخت کنونی که حاکمیت با آن مواجه است و با اذعان به اینکه «به سختی میتوان مشکلات را حل کرد» همه مهرهها و باندها را فرامیخواند تا «روی بحرانهایی که برای کشور متصور است، حساس باشند و برای آن چارهاندیشی کنند».
اشرف بروجردی، یکی دیگر از عناصر این باند، نگرش مردم به حکومت و باندهای درونی آن را چنین توصیف میکند: «در حال حاضر مردم بهشدت نسبت به جريانهای سیاسی بیتفاوت و خسته شده و احساس میکنند که این جريانهای فقط منافع خود را دنبال میکنند و به مطالبات مردم توجهی ندارند».
جعفری دولتآبادی دادستان رژیم نیز با اشاره به قیام دیماه و ضربهیی که نظام آخوندی از این قیام خورد آن را نتیجه «یک گسل در اعتماد عمومی» میداند و توصیه میکند «باید اقدامات و عملکردها طوری باشد که مردم به مسئولین اعتماد کرده و امیدشان به آینده افزایش یابد».
ملاحظه میشود آنچه که همه این مهرهها روی آن تأکید میکنند خشم مردم نسبت به نظام فاسد ولایت فقیه و بیاعتمادی کامل نسبت به آن است.
از طرف دیگر رژیم آنچنان درهمشکسته و در بنبست است که هیچ برونرفتی برایش متصور نیست. رژیم تلاش زیادی کرد با برچسبهای قلابی نظیر «سازندگی»، «اصلاحات»، «مهرورزی» و دولت «اعتدال و امید»، مردم را بفریبد و بهاصطلاح اعتماد آنان را جلب کند.
اما نه تنها مردم فریب نخوردند بلکه به صراحت به تمامیت نظام نه گفتند.
نمونه بارز این واقعیت در قیام دیماه بود آنجا که مردم شعار میدادند «اصلاحطلب، اصولگرا، دیگه تمام شد ماجرا» و با شعار مرگ بر خامنهای، مرگ بر روحانی بر سرنگونی تمامیت رژیم تأکید کردند.