روحانی روز ۴دی ۹۸ در جلسه هیات دولت یک بار دیگر بن‌بست مرگ‌آور و آینده تیره و تار رژیم را به نمایش گذاشت. سخنان وی کلکسیونی از دجالیت و فریب و ریا با همان مضامین «وعده‌درمانی» و «دروغ‌درمانی» بود. او برای هیچ‌کدام از بحرانهای سیاسی اجتماعی اقتصادی کشور راه‌حلی نداد و مثل همیشه تکیه‌کلامش استفاده از کلمه «باید» بود که او آن را ۱۴بار تکرار کرد.
شکست منت‌کشی برای مذاکره
در حالی‌که یکی از اولین اهداف سفر روحانی به ژاپن مذاکره با آمریکا بود و رژیم به‌دلیل خفگی اقتصادی آن را یک «فرصت استثنایی» برای میانجی‌گری ژاپن در این امر می‌دانست و حتی خود روحانی هم در ابتدای سخنانش دجالانه از «مجادله و مناظره با اهل کتاب» و «همزیستی مسالمت‌آمیز» مطالبی را به زبان آورد ولی در نهایت چون در صحنه واقعی دستش خالی بود، مجبور شد به شکست سفرش اعتراف کند و با یک فقره پشتک‌واروی آخوندی آن را پیروزی و غلبه بر «توطئه القای رویگردان بودن ایران از مذاکره» وانمود نماید.
دروغی بزرگ از وضعیت بودجه
روحانی در صحبت‌هایش دروغهای خود را درباره وضعیت بودجه و آینده کشور ادامه داد. او ریاکارانه گفت: «وضعیت خزانه کشور در ۹ماهه اخیر ۲۶۱هزار میلیارد تومان منابع درآمدی در این مدت استحصال شده است که هر چند نسبت به مصوب بودجه مقداری کمتر است، اما نسبت به وضع سال گذشته ۱۱۴درصد است و این نشان می‌دهد که درآمد ما نسبت به سال گذشته رشد داشته است». در صورتی‌که خودش این بودجه را «بودجه استقامت» نامیده بود که حاکی از فلاکت و سیه‌روزی بیش‌از‌پیش لایه‌های فقیر و آسیب‌پذیر جامعه است. قبل از آن نیز صندوق بین‌المللی پول گفته بود که «رژیم ایران برای تراز کردن بودجه سال آینده به نفت بشکه‌ای ۱۹۵دلار نیاز دارد» که امری است محال. رئیس اتاق بازرگانی رژیم نیز با ابراز نگرانی از بودجه سال بعد اعلام کرده: «ما نگران سال ۹۹ هستیم، چشم‌انداز مثبتی را نمی‌بینیم و بودجه‌ای که به مجلس ارائه شده نگرانی را چند برابر می‌کند».(سایت حکومتی چندثانیه ۳۰آذر ۹۸)
دروغ درباره کمک معیشتی به خانوارها
روحانی در خیانت و دروغ به خانواده‌های محروم هم چیزی کم نگذاشت و ادعا کرد: «به ۱۷میلیون و ۶۸۷هزار و ۶۰۱خانوار این کمک معیشتی پرداخت شده است». ولی در ادامه آن را تقلیل داده و اعتراف کرد: «در استانهایی که مصرف بنزین آنها بالاتر بوده، کمک معیشتی کمتری داشته‌ایم». او حتی این عمل ناجوانمردانه و دزدی آشکار از معیشت مردم و گرفتن تاوان مصرف بالای بنزین از طبقات محروم و نیازمند را «عدالت» خواند و گفت: «این موضوع نشان از این است که این اقدام دولت به اجرای عدالت کمک خواهد کرد».
بگذریم از این‌که ادعای کمک به ۱۷میلیون خانوار از اساس کذب محض است و بسیاری از رسانه‌های رژیم بارها نارضایتی مردم از توزیع نشدن یارانه را منعکس کرده‌اند. از جمله روزنامه حکومتی وطن امروز که در تاریخ ۴آذر ۹۸ نوشت: «دادن یارانه به اقشار ضعیف هیاهو بوده... خانواده‌هایی هستند که یارانه دریافت می‌کنند و نه منزل شخصی دارند و نه خودرو، با این وجود دولت هیچ کمکی به آنها نکرده است. حال این سؤال مطرح می‌شود: دولت این یارانه‌ها را برای کدام ۶۰میلیون نفر واریز کرده است»؟
دروغ است مگر خلافش ثابت شود
در بقیه موارد هم صحبت‌های روحانی چیزی جز ارائه دروغهای شاخدار چیزی نبود. سخنانش درباره تراز تجاری مثبت، تداوم کار شرکت‌های ژاپنی در ایران، شرایط بهتر سال آینده! توان دولت برای اداره امور و... تماماً بازی با کلمات و فرار از پاسخ‌گویی بود. او با فریبکاری درباره آلودگی هوا مدعی شد: «دولت‌های یازدهم و دوازدهم قدمهای خوبی را در مسأله محیط‌زیست برداشته‌اند». ولی درجا اذعان کرد که «البته حتماً کافی نیست» و با ارجاع امر به آینده‌ای نامعلوم گفت: «باید تلاش کنیم تا راه‌حل‌های مناسب را برای کاهش آلودگی هوا پیدا کنیم».
صحبت‌های اخیر روحانی یک نمایش کامل از شکست و بن‌بست رژیم در همه پهنه‌های داخلی و خارجی بود و روحانی چاره و راه‌حلی جز همان پیشروی بی‌دنده و ترمز در مسیر «دروغ‌درمانی» نداشت. بی‌آبرویی روحانی به جایی رسیده که در بین نیروهای داخل رژیم هم حرفهایش خریداری ندارد. نمونه‌اش حاجی دلیگانی، نماینده مجلس ارتجاع، است که ۱۷آذر ۹۸ در مجلس فریاد می‌زد: «چرا دروغ می‌گویند؟... مردم عموماً حرف‌های رئیس‌جمهور را دروغ می‌دانند، مگر خلاف آن ثابت شود چرا در صحبت امروزتان هم در مجلس حرفهایی زدید که به آن عمل نمی‌شود».
ماحصل این‌که دیگر کسی برای ادعاها و گزافه‌گویی‌های سران و مهره‌های رژیم ارزشی قائل نیست. قیام حماسی آبان ماه ثابت کرد مردم ایران از این رژیم با همه باندهایش عبور کرده و تنها راه چاره را بکارگیری خشم و آتش، با این رژیم می‌دانند.
