در روزنامه‌های حکومتی یازدهم دی هیچ خبری از تبریک سال نو میلادی نیست حتی زحمت اعلام سال جدید را هم نکشیده‌اند.
در روزنامه‌های باند خامنه‌ای ناله و زنجموره برای هلاکت پاسدار سلیمانی ادامه دارد. در کنار آن به شکل مضحکی شکست ماهواره پرانی نظام را پیروزی وانمود کرده و در کاسهٔ چانه‌زنی مذاکرات وین ریخته‌اند. کاسه‌یی که خودشان و طرف مقابل از خالی بودن آن مطمئن هستند.
در روزنامه‌های باند مغلوب بحرانهای اقتصادی – اجتماعی سهم غالب را دارند. به میزانی که مقامات دولتی خرابی وضعیت اقتصاد و تنگی معیشت مردم را به گردن دولت قبلی انداخته‌اند.
روزنامه‌های باند مغلوب هم در واکنش این نابسامانیها را نتیجهٔ ندانم کاری، بی‌برنامگی و سردرگمی باند غالب به‌خصوص تیم اقتصادی آخوندرئیسی جلاد دانسته‌اند. در روزنامه‌های هر دو باند اظهارات برخی آخوندیهای قم به رئیسی در ضرورت زهر خوری و تمکین به جامعه جهانی دیده می‌شود. تیتر «ما با کسی قهر نیستیم با دنیا تعامل می‌کنیم» مربوط به آخوند جوادی آملی در اغلب روزنامه‌ها دیده می‌شود.
مذاکره؛ درمان بی‌اعتمادی جامعه
در روزنامه‌های باند مغلوب نه تنها موضوعات اقتصادی- اجتماعی بلکه سایر بحرانها هم همه به یک نقطه ختم می‌شوند آن هم هشدار نسبت به شرایط انفجاری جامعه و ضرورت تمکین در سر میزمذاکرات.
«مشکلات کشور عمیق‌تر از قبل شده است» عنوان مطلبی در ستاره صبح است که به‌نقل فاطمه سلحشوری عضو پیشین مجلس ارتجاع نسبت به شرایط انفجاری جامعه به نظام هشدار داده و گفته: «حدود ۸۵درصد مردم منتقد اوضاع اقتصادی و معیشتی هستند. پرسش این است که حاکمان می‌دانند که در یک شرایط بی‌اعتمادی قرار داریم یا خیر؟». در ادامه هم نسخهٔ نجات نظام را تسلیم در سر میز مذاکرات دانسته و افزوده است: «کارشناسان بر این عقیده‌اند که احیای برجام و تعامل با کشورهای دنیا و پذیرش اف.ای.تی. اف می‌تواند نقطه‌های امید برای مردم باشند. بنابراین اکنون توپ حل مشکلات مردم در زمین و در دستان اصول‌گرایان است».
«آثار بحران فقر و ناامیدی» عنوان مطلبی در اعتماد است که به‌قول خودش به «مدیریت جامعه» (منظورش خامنه‌ای و پاسداران حاکم است» نوشته: «وضعیت جمعیت در ایران شاهد مهمی در ضرورت فهم دو بحران اقتصادی (فقر و بیکاری) و سیاسی (ناامیدی از آینده) است. مدیریت جامعه باید به این نکته روشن توجه کند، فردا خیلی دیر است».
«بازتاب اقدام بنزینی در شبکه‌های اجتماعی» هم عنوان مطلبی در آفتاب یزد است که به‌نقل از کاربران نفرت و بدبینی مردمی به خوی غارتگر نظام را انعکاس داده. و یک نمونه را می‌خوانم: «پول بنزین رو واریز می‌کنن به حساب ملت از اون‌ور قیمت بنزین رو افزایش میدن مردم باید هزینه تورمی رو از جیب مبارک بدن. همه اینا به کنار تاریخ ثابت کرده اینا هیچ برنامه‌ریزی‌ای رو به نفع ملت انجام نمیدن»،
سیاست خارجی نظام؛ نوسانی هشت ساله!
نکته جدیدی که به‌نظر نمی‌رسد تکرار هم اعتراف قبلی در مورد تنگنای نظام در چنبره سیاست‌های جهانی و ضرورت تمکین به خواسته‌ها برای گشایش مختصر اقتصادی. حرف دیگر هم که در روزنامه‌های امروز زیاد روی آن تأکید کرده‌اند اتکا و وابستگی نظام به روسیه است که سرانجام رژیم را وجه المصالحه در معاملاتش با آمریکا قرار خواهد داد.
«تبادل هشدارها در مذاکرات» عنوان مطلبی در مستقل است که ضمن بررسی تنش بین روسیه و آمریکا در تماس اخیر رؤسای جمهور این دو کشور، نوشته است «نظام با دوری متناسب از تقابل آنها در مورد مناقشه اوکراین، قادر خواهد بود از آسیب‌هایش از جمله امکان مصالحه شدن در امان بماند و با نزدیکی ظریفی به آن می‌تواند با استفاده از شکاف رو به تزاید آنها، بزرگترین بحران دو دهۀ اخیر خودش را حل و فصل نماید. البته این ظرافت ماحصل درک حلاوت‌های تلخِ عشق به شرق است که شمه‌ای از آن در عزم چین برای تسلیح عربستان به فناوریِ موشک بو می‌نمود یافته است. جمهوری اسلامی در حالی که برای گذرانِ دشوار دخل و خرجش، نفتش را با تخفیفی به چین می‌دهد که ریسکش کمتر از تحریم‌های احتمالی آمریکا است، عربستان در تلاش است با فناوری موشکهای چینی قدرت توازنش را بالا ببرد». بعد از این افزوده است: «سیاست خارجی کشور در گره زدن مقدرات کشور به شرق یا غرب دست و پا می‌زند و در نوسانی هشت ساله کشور را در کامِ روزمرگی‌ها کشانده است».
«اولیانوف و بازی با روح و روان ایرانی ها» عنوان مطلبی در جهان صنعت است که نوشته: «با توجه به این‌که مقام‌های سیاسی (نظام) هرگز به صراحت نگفته‌اند که به اولیانوف نمایندگی داده‌اند که از سوی (نظام) با مقام‌های آمریکایی گفتگو کند نمایش دیدار تک‌نفره اولیانوف و مقام آمریکایی این شبهه را ایجاد می‌کند که آیا اولیانوف نماینده (نظام) است. تجربه نشان می‌دهد روسیه هرگز یک گام برای شکاف انداختن در تحریم‌های نفت و گاز (نظام) از سوی آمریکا برنداشته و در همه این سال‌ها یک روبل یا دلار به (نظام) کمک نکرده است و بنا به‌گفته کارشناسان از برگ برنده (نظام) برای رویارویی با غرب استفاده کرده است».
«ما و روسیه» هم عنوان مطلبی در جمهوری اسلامی است که با اشاره به سفر در پیش آخوند رئیسی جلاد برای بستن قرارداد با روسیه لیست بالا بلندی از ضربات روسیه به نظام را ردیف کرده و از جمله نوشته است: «روسیه تاکنون هیچگاه (نظام) را متحد استراتژیک خود تلقی نکرده است. روسیه همیشه از برگ (نظام) در حل مسائل خود با آمریکا استفاده کرده است.
روسیه در شورای امنیت سازمان ملل همواره علیه برنامه هسته‌یی (نظام) رأی داده و در زمان ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد که بیشترین قطعنامه‌ها علیه (نظام) صادر شد، برخی از آنها را دولت روسیه پیشنهاد داده است».
