وحشت از حتمیت سرنگونی از بالا و پایین نظام
دغدغهٔ اصلی روزنامه‌های حکومتی در روز اول اردیبهشت چیزی جز ترس از قیام و شورش و سرنگونی نیست که به بیانهای مختلف از طرف باندهای حکومتی گفته شده است.
رسالت از شرکای باند خامنه‌ای در مطلب خود با عنوان «کرونا دموکرات نیست» از جمله نوشته است: «در دوران بعد از کرونا وضعیت وخیم‌تر می‌شود، نابرابریهای جدیدی ایجاد می‌شود یعنی گروه‌هایی که شاغل بوده‌اند به جمع بیکاران اضافه می‌شوند بنابراین آسیب‌های اجتماعی- اقتصادی و سلامتی بیشتری به بار می‌آورد و شکافها را تشدید می‌کند و نابرابریهای جدیدی ایجاد می‌شود و به گروه‌های نابرخوردار قبلی، افراد جدیدی می‌پیوندند. نهایتاً وضعیت جامعه به‌لحاظ توسعه، امنیت و سرمایه‌های انسانی و اجتماعی افت جدی می‌کند».
روزنامه همدلی از باند مغلوب هم در مطلبش با عنوان«ایران پسا کرونا» این وحشت را صریح‌تر بیان کرده و نوشته است «چنان‌چه جمهوری اسلامی از اکنون خود را آماده و همراه با این تغییرات جهانی و خاورمیانه‌ای گسترده نکند و اعتماد عمومی شهروندان ایرانی را به مقامات و نهادهای خود با اقدامات ایجابی مذکور برای خروج از بحرانهای ناشی از ویروس کرونا و دستیابی به آینده‌ای درخشان ارتقا ندهد، باید برای بحرانهای بسیار سخت و احتمالاً خشن و اعتراضات گسترده و نارضایتی‌های عمومی ناشی از آن تغییرات جهانی، خاورمیانه‌ای و ایرانی مهیا (شود)».
روزنامه حکومتی مستقل وابسته به باندهای مغلوب هم نوشته است:« این بحرانها که حتی پیش از کرونا هم گریبانگیرِ کشور و نظام بوده است، با رکودِ اقتصادیِ در راه، می‌تواند چنان بغرنج و هولناک شود که مشکلاتی جدی برای نظام به‌وجود بیاورد. مشکلات و بحران‌هایی جدی‌تر از آبان ۹۸».
عقب‌نشینی و تسلیم، تنها راه برون رفت
در بسیاری از روزنامه‌های هم‌سو با روحانی و یا باندهای مغلوب یک نسخهٔ واحد برای برون‌رفت نظام دیده می‌شود. یک نمونه را از شهروند بشنویم که نوشته است: «در حال حاضر، اقتصاد تمامی امور را در بر گرفته است و برای گشودن این گره‌ها باید در تمامی امور تدبیر به کار گیریم...یا باید راهی بسازیم یا راهی بیابیم...می‌توانستیم خیلی زودتر مسأله برجام را حل کنیم. وقتی برجام پذیرفته شد، باید اجازه می‌دادیم که روند ادامه پیدا کند که شاید باعث می‌شد امروز وضع بهتری را داشته باشیم».
اعترافات ناگزیر به ورشکستگی نظام
روحانی موقع امیددرمانی خیلی ادعاها می‌کند اما موقع راه‌حل برای برون‌رفت از بحران اقتصادی ناشی از کرونا نشان می‌دهد چنته‌اش خالی است. وطن امروز در بررسی ادعاهای روحانی برای کمک به اقشار زیان دیده از کرونا به‌نقل از روحانی نوشته است: «از مردم می‌خواهیم تا جایی که در توان‌شان است به اقشار آسیب‌پذیر جامعه کمک کنند. دولت و نهادهای عمومی غیردولتی و بخش خصوصی و مردم خیر در این زمینه بار سنگینی به دوش دارند». ملاحظه می‌کنید که بار اصلی را به دوش مردم می‌گذارد. به همین دلیل است که روزنامه‌های محافل مختلف حکومتی شکی در بپا خاستن مردم و سرنگونی نظام ندارند و هر بار به نوعی به آن اذعان می‌کنند.
از هم پاشیدگی، زیرساخت
حتی در طنزها هم اعتراف به این‌که در نظام آجر روی آجر بند نیست دیده می‌شود. روزنامه حکومتی شهروند در طنز کوتاهی با عنوان: «کاهش در آمد بیش از نیمی از مردم در پی شیوع کرونا» نوشته است« مردم: شما دقیقاً به چی می‌گید کاهش؟
نیم دیگر مردم: ما قبل از شیوع کرونا همه‌اش رو از دست داده بودیم
یک مسئول: تازه می‌فهمید مردم اروپا و آمریکا چی می‌کشن
کرونا: حالا همه مشکلاتتون رو هم دیگه نندازید گردن من
اختلاسگر و دلال: مگه ما جزو مردم نیستیم نامردا؟
خط فقر: بیاید عزیزانم، پایین من برای همه‌تون جا هست»
